Υπερδίδυμοι

Στον ρυθμό της βροχής

Ξάπλωνε στο κρεβάτι...ω πόσο όμορφος ήταν αυτός ο άνθρωπος! Και τώρα άνοιγε τα μάτια του. Η Άννια σκέφτηκε ότι δεν έπρεπε να πει φωναχτά το πόσο όμορφος ήταν ο Κυριάκος γιατί τώρα τον είχε ξυπνήσει. Η Άννια του ζήτησε συγγνώμη και ξάπλωσε πάνω στην κοιλιά του. Ο Κυριάκος την φίλησε στο μέτωπο.

Κυριάκος: Σε αγαπώ Άννια, να μην το ξεχάσεις ποτέ.

Η Άννια αντί για απάντηση τον φίλησε στο μάγουλο και του χάιδεψε τα μαλλιά.

-Άννια ξύπνα! Φώναξε ο Ίθαν.

Η Άννια πετάχτηκε από το κρεβάτι και καλημέρισε τον ξάδελφό της.

Λίγα Λόγια για τον Γουός

Πλέον ο Γουός είχε μεγαλώσει αν και παρόλα αυτά ακόμα έμοιαζε με έναν ξανθό καλογυμνασμένο έφηβο. Πολλές ήταν οι γυναίκες που επιδίωξαν να τον κερδίσουν αλλά ο Γουός δεν έβρισκε καμία αρκετά καλή για τα γούστα του. Βέβαια στην αναζήτηση της αγάπης του δεν βοήθησε και το επάγγελμά του. Ο Γουός ήταν καπετάνιος και τα μεγάλης διαρκείας ταξίδια του αποτελούσαν πρόβλημα.

Σπίτι Διδύμων

Ο Μενέλαος μόλις είχε ξυπνήσει από το άκουσμα του κουδουνιού. Το αγόρι έμεινε έκπληκτο όταν αντίκρισε την Άννια στο κατώφλι της πόρτας.

Μενέλαος: Καλημέρα Άννια...

Άννια: Καλημέρα. Σου πάνε τα ανάκατα μαλλιά.

Μενέλαος: Ω! Ευχαριστώ. Είχα καιρό να ακούσω κάτι καλό από εσένα.

Άννια: Αν δεν θες να το πάρω πίσω φόρεσε καμία μπλούζα.

Μενέλαος: Εμείς τα αγόρι δεν συνηθίζουμε να φοράμε μπλούζα στον ύπνο και μιας που με διέκοψες από αυτόν δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρεσαι.

Άννια: Με εκνευρίζεις...

Μενέλαος: Καλά συγγνώμη. Γιατί ήρθες;

Άννια: Θέλω να μιλήσουμε...

Μενέλαος: Ωραία σε ακούω.

Άννια: Δεν ξέρω γιατί αλλά τελευταία βλέπω συνέχεια τον Κυριάκο στον ύπνο μου...

Μενέλαος: Όταν λες ότι τον βλέπεις...τι εννοείς;

Άννια: Συνήθως βλέπω ότι κοιμόμαστε μαζί...

Ο Μενέλαος εκείνη την ώρα άρχισε να βράζει από θυμό.