Υπερδίδυμοι

Σαν ασπρόμαυρη ταινία

-Μαμά,Μπαμπά;

Ο Κυριάκος αμέσως αγκάλιασε τους γονείς του.Είχε τόσο καιρό να τους αγκαλιάσει,του είχαν λείψει.

Μαμά Κυριάκου:Που είναι ο Μενέλαος;

Κυριάκος:Είναι τριήμερη...

Αυτό ήταν ότι πιο χαζό θα μπορούσε να απαντήσει ο Κυριάκος αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί και κάτι καλύτερο...

Μπαμπάς Κυριάκου:Και από πότε μπορούν να πάνε τριήμερη οι μαθητές χωρίς την συγκατάθεση των γονέων;

Κυριάκος:Μπαμπά άλλο η Αμερική και άλλο η Ελλάδα.

Ο Κυριάκος δεν ήξερε αν αυτό που είχε πει ίσχυε όντως αλλά ήξερε καλά τους γονείς του.Δεν ήταν υπερπροστατευτικοί και δεν έλεγαν ποτέ όχι.

Μαμά Κυριάκου:Εσύ αγόρι μου γιατί δεν πήγες;

Κυριάκος:Γιατί έπρεπε κάποιος να προσέχει το σπίτι...

Τώρα το είχε τερματίσει...Ο Κυριάκος θυμήθηκε τις φορές που έλεγε ψέματα στους γονείς του όταν τον ρωτούσαν τις κλασικές ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς:Εσύ έφαγες την σοκολάτα;όχι...Ποιος έσπασε το βάζο;όχι εγώ πάντως...

Οικία Williams

H Μάλια βρισκόταν σε ένα σπίτι λίγο πιο έξω από την βαβούρα της Νέας Υόρκης.Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που θα διδασκόταν κάτι άγνωστο για αυτή μέχρι τώρα από ένα άγνωστο με οικίο πρόσωπο,τον Σαμ.Η εμφάνιση του σπιτιού παρ΄όλα αυτά ευνοούσε την κατάσταση μιας και πίστευε ότι το σπίτι θα έμοιαζε με αυτά των θρίλερ.Τελικά,αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι.

Ένα αγόρι γύρω στα 18,δεν το λες και αγόρι αλλά anyway,άνοιξε την πόρτα.Της χαμογέλασε και της έγνεψε να περάσει μέσα.

-Με λένε Ίθαν.Λογικά εσύ είσαι η Μάλια.

Μάλια:Εγώ είμαι.Χάρηκα για την γνωριμία.

Αυτόν τον σύντομο διάλογο διέκοψε η εμφάνιση του Σαμ.

Σαμ:Βλέπω ήρθες.

Μάλια:Ναι...

Σαμ:Από εδώ ο γιος μου αν και από ότι κατάλαβα συστηθήκατε ήδη.Επίσης,πρέπει να ξες ότι αυτός θα σε διδάξει...

Σπίτι Διδύμων

Ο Κυριάκος πλέον ήταν ελεύθερος να κάνει ότι θέλει.Και τι ήθελε αυτήν την στιγμή περισσότερο από οτιδήποτε;Την Μάλια.Την πήρε τηλέφωνο...

Μάλια:Κυριάκο;

Κυριάκος:Μάλια να έρθω να σε πάρω σε κανά πεντάλεπτο από το σπίτι;Θέλω να μιλήσουμε.

Μάλια:Και η Λόρα;

Κυριάκος:Αυτή είναι παρελθόν.Με άφησε να φύγω.

Μάλια:Βασικά δεν είμαι σπίτι αυτή την στιγμή.Να πούμε κατά τις έξι;

Κυριάκος:Έγινε...ραντεβού στο πάρκο.

Και μετά έκλεισαν το τηλέφωνο.Μέχρι το ραντεβού έμενε μία ώρα.Ο Κυριάκος δεν ήθελε να πάει σπίτι μιας και δεν άντεχε άλλο τους κλειστούς χώρους.Έτσι μιας και ήθελε να σκεφτεί για το τι θα κάνει με τον Μενέλαο αποφάσισε να πάει μια βόλτα.Περνούσε από πολλούς γνωστούς δρόμους,μαγαζιά,σπίτια,κτήρια.Σπίτια;Ξαφνικά θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει στο σπίτι της Ελένας μία ζακέτα.Έτσι μιας και δεν είχε τι άλλο να κάνει είπε να πάει να την πάρει.Όμως όταν έφτασε το σπίτι έλειπε και στην θέση του υπήρχαν στάχτες...Αναρωτήθηκε ποιος άραγε θα έκανε κάτι τέτοιο;Δεν του πέρασε από το μυαλό ότι η ίδια η Λόρα θα μπορούσε να το είχε κάνει.

Σε ένα νοσοκομείο

Δωμάτιο 121,μία άσπρη πόρτα,ένας άσπρος τοίχος και ένα αγόρι(το αγόρι δεν ήταν άσπρο αλλά μαυριδερό)που έκανε αντίθεση με το άσπρο περιβάλλον του νοσοκομείου,όμως όμορφη αντίθεση...Και πίσω από την άσπρη πόρτα,μέσα στο επίσης άσπρο δωμάτιο βρισκόταν ένα κορίτσι που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν άσπρο αλλά τώρα ήταν μαύρο ή καλύτερα γκρι.Και επίσης στον ίδιο χώρο,μέσα στο άσπρο δωμάτιο βρισκόταν μια νοσοκόμα ντυμένη στα άσπρα.Η νοσοκόμα είπε στο αγόρι να μπει μέσα στο δωμάτιο και αυτό μπήκε.

Το σκηνικό θύμιζε ελληνική ασπρόμαυρη ταινία μόνο που δεν υπήρχε καθόλου χιούμορ.Το γκρι κορίτσι έμοιαζε με νεκρό αλλά πιστέψτε με δεν ήταν,δεν του άξιζε να είναι...Βέβαια θα μου πείτε,και θα έχετε δίκιο,ότι δεν πεθαίνουν μόνο αυτοί που αξίζουν τον θάνατο.Αλλά όχι δεν θα πέθαινε έτσι,όχι αυτή τουλάχιστον.

Το αγόρι έπιασε το χέρι του κοριτσιού,το κορίτσι όμως δεν ανταποκρίθηκε...Η ειρωνία είναι ότι το αγόρι δεν γνώριζε το κορίτσι και όμως της συμπεριφέρθηκε σαν να την ήξερε καλά.Το αγόρι ρώτησε την νοσοκόμα άμα το κορίτσι θα τα κατάφερνε και η νοσοκόμα του είπε ότι μόνο ο χρόνος μπορούσε να του πει.Τραγική ειρωνία να ξέρουμε όλοι εκτός από αυτό το αγόρι ότι το κορίτσι θα τα καταφέρει και να μην μπορούμε να του το πούμε.