Υπερδίδυμοι

Η δεύτερη δοκιμασία

Σε ένα γήπεδο

Σήμερα θα ήταν η πρώτη προπόνηση του Κυριάκου.Δεν ήταν σίγουρος ότι θα του άρεζε άλλα άξιζε την προσπάθεια...

Κόουτς:Παιδιά,από εδώ ο Κυριάκος.Είναι ο αδελφός του Μενέλαου,ας ελπίσουμε ότι παίζει το ίδιο καλά με τον αδελφό του.

Τέλεια...σκέφτηκε ο Κυριάκος.Ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζε και περίμεναν να παίζει σαν τον αδελφό του...

~Μία ώρα αργότερα~

Η προπόνηση μόλις είχε τελειώσει.Ο Κυριάκος δεν τα πήγε και πολύ καλά αλλά ήταν η πρώτη του φορά άρα ήταν δικαιολογημένος.Ξαφνικά ένα κορίτσι ήρθε στο γήπεδο...δεν μπορεί...

Κυριάκος:Άννια;

Το κορίτσι μάλλον δεν τον άκουσε.Ο Κυριάκος έτρεξε προς το μέρος της και την αγκάλιασε.

Άννια:Φύγε,φύγε από πάνω μου...

Δύο χέρια τράβηξαν τον Κυριάκο από το κορίτσι και τον πέταξαν με δύναμη στο πάτωμα.

Έρικ:Άμα την ξανακουμπήσεις θα ψάχνουν το πτώμα σου.

Κυριάκος:Άννια πες του ότι με ξες.

Άννια:Μα δεν σε ξέρω...

Κυριάκος:Άννια άσε την πλάκα,πες του.

Άννια:Δεν καταλαβαίνω.Έρικ πάμε να φύγουμε.

Κυριάκος:Άννια τι έχεις πάθει;

Η Άννια όμως είχε φύγει.

Γερμανία

Ο Μενέλαος βρισκόταν για άλλη μια φορά στο γραφείο του Χανς.

Χανς:Σήμερα θα σε δοκιμάσουμε στην δεύτερη δοκιμασία.Πρέπει να τρέξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς...Αλλά δεν είναι τόσο απλό,θα σε κυνηγάει ένα νέτζι.Και θα υπάρχουν και εκπλήξεις και πίστεψέ με πάρα πολλές.

Εκκίνηση δοκιμασίας

~Μενέλαος POV~

Να τρέξω μπορώ...Νέτζι;Τι στο καλό είναι το νέτζι;Εκπλήξεις...σιγά μην είναι καλές!Όλα τα στραβά σε εμένα βρήκαν να συμβούν;Και αν αποτύχω;Φακ...τότε είμαι νεκρός!

Μια κόρνα...ξεκινάω!Τίποτα παράξενο προς το παρόν,μόνο ένα δάσος...Ξεκινάω να τρέχω...Μέχρι τώρα εύκολο είναι...

Ένα γρύλισμα.Μάλλον το νέτζι...OMG!!!

~Τέλος Pov~

Τα νέτζι ήταν αναμφίβολα ότι πιο τρομαχτικό είχε δει το αγόρι.Και δεν ήταν τόσο η εμφάνιση που τα έκανε τρομαχτικά αλλά η ταχύτητα...Είχαν δύο κεφάλια φιδιού και σώμα λιονταριού.Ο Μενέλαος δεν είχε τρέξει ούτε τα μισά χιλιόμετρα και ένιωθε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν.Παρ'όλα αυτά όμως δεν τα παράτησε,συνέχισε να τρέχει γιατί απλά ήθελε να ζήσει.Είχε υποσχεθεί στην Άννια ότι όλα θα πήγαιναν καλά και δεν ήταν από τους τύπους που δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους.Δεν μπορούσε να τα παρατήσει με την πρώτη δυσκολία...

Ενώ έτρεχε το αγόρι ένιωσε την γλώσσα του φιδιού να ακουμπάει το πόδι του.Ήταν παράξενο που με μόνο ένα άγγιγμα μπορούσε να νιώσει το πόδι του να μουδιάζει αλλά ακόμα και έτσι δεν μπορούσε να τα παρατήσει.Λίγο ακόμα και θα τα παρατούσε αλλά τελικά τα νέτζι υποχώρησαν ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.Ξαφνικά ησυχία...Τα φύλλα στα δέντρα από πράσινα έγιναν κόκκινα και ο φωτισμός χαμήλωσε.Ο Μενέλαος πίστεψε ότι το βασανιστήριο είχε τελειώσει μέχρι που άκουσε το γρύλισμα των νέτζι.

Ο Μενέλαος έπρεπε να τρέξει και αυτό έκανε.Δεν ήξερε καν που έβρισκε την δύναμη να τρέξει αλλά την έβρισκε...Σειρά είχαν οι εκπλήξεις,και τι εκπλήξεις!Το έδαφος ήταν γεμάτο με παγίδες-όμοιες με αυτές που βάζουν για να ποιάσουν ελάφια-και το χειρότερο ήταν ότι τα νέτζι δεν πάθαιναν τίποτα από τις παγίδες.Ο Μενέλαος ήλπιζε να ήταν όνειρο άλλα πιστέψτε με δεν ήταν.Καημένο αγόρι!!!Αυτό με τις παγίδες ήταν ακατόρθωτο για τον Μενέλαο.Το αγόρι για να βοηθήσει τον εαυτό του φαντάστηκε ότι στο τέλος της δοκιμασίας βρισκόταν η Άννια.Με αυτήν την σκέψη κατάφερε να περάσει και αυτό το στάδιο της δοκιμασίας.

Και για άλλη μια φορά τα φύλλα άλλαξαν χρώμα και έγιναν μπλε...τώρα δεν υπήρχε καθόλου φως ούτε νέτζι.Άλλα υπήρχε κάτι...κάτι ακόμα χειρότερο...μια αγέλη από τεράστια μαύρα πούμα.Τρέχα Μενέλαε,τρέχα...Ευτυχώς το αγόρι συνέχισε το τρέξιμο μόνο που τώρα ένιωσε το μουδιασμένο πόδι του να πονάει αφάνταστα...Το αγόρι δεν μπορούσε να συνεχίσει να τρέχει με τόσο πόνο...

-Άννια σε αγαπάω...φώναξε ελπίζοντας να πάρει απάντηση(κάτι αδύνατο γιατί η Άννια βρισκόταν στην άλλη άκρη του κόσμου)και μετά σωριάστηκε στο πάτωμα...