Υπερδίδυμοι

Άννια

Μόλις έχει ξυπνήσει ο Μενέλαος.Βάζει την ζακέτα του και ετοιμάζεται να βγει έξω.Είναι αρκετά νωρίς(5 το ξημέρωμα) και δεν υπάρχει κίνηση στους δρόμους. Κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να τρέξει ελεύθερα. Αρχίζει να επιταχύνει και σε λίγο έχει φτάσει σε ένα στενό με γκρεμισμένα σπίτια. Σταματάει να τρέχει και κοιτάει γύρω γύρω,κανένας. Ξαφνικά ένας δυνατός ήχος ακούγεται και το τζάμι από ένα μισογκρεμισμένο σπίτι σπάει.Στο μυαλό του Μενέλαου έρχεται η εικόνα του νοσοκομείου.Μια μαυροφορεμένη γυναίκα εμφανίζεται. Η γυναίκα βγάζει την μαύρη κουκούλα και ο Μενέλαος αντικρίζει ένα πρόσωπο συνομήλικού του κοριτσιού.Τελικά η γυναίκα με τα μαύρα ήταν πάντα ένα μικρό κορίτσι σκέφτηκε.Το κορίτσι πλησιάσε τον Μενέλαο σε απόσταση αναπνοής.Είχε ένα παγερό βλέμμα που όμως δεν τρόμαζε τον Μενέλαο.

-Θέλω να κάνουμε μια συμφωνία, είπε το κορίτσι.

-Λέγε...

-Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να με σκοτώσουν.Αν με προστατέψεις θα κρατήσεις τις δυνάμεις σου.Αν πάλι αρνηθείς να με βοηθήσεις ο Κυριάκος σύντομα θα είναι νεκρός.

-Και πως μπορώ εγώ να προστατέψω εσένα; ρώτησε ο Μενέλαος φοβισμένος στο άκουσμα και μόνο της τελευταίας πρότασης του κοριτσιού.

-Θα πρέπει να με αφήσεις να μείνω στο σπίτι σου για αρχή...

-Και τι θα γίνει όταν γυρίσουν οι γονείς μου και σε δούνε;

-Φρόντισα να καθυστερήσω λίγο την επιστροφή τους.

-Ελπίζω μόνο να μην τους έκανες κακό...

-Όχι κάτι σοβαρό.

Ο Μενέλαος ανυσηχούσε για τους γονείς του.Τι τους είχε κάνει το κορίτσι; Θα τους ξαναέβλεπε;

-Εντάξει δέχομαι αρκεί να μου εξηγήσεις ποιος θέλει να σε σκοτώσει.Είπε τελικά ο Μενέλαος.

Flashback

Ένα εφτάχρονο κορίτσι κλαίει επάνω στο πτώμα της μητέρας του.Το κορίτσι το λένε Άννια.Μια γυναικία φιγούρα εμφανίζεται μπροστά στο μικρό κορίτσι και του λέει ότι σύντομα θα έρθει και η δική του σειρά.Το κορίτσι είναι τρομαγμένο και αναρωτιέται πόσο σύντομα είναι το σύντομα.Θυμάται τα τελευταία λόγια της μητέρας της: <<Άννια ήταν αναμενόμενο να πεθάνω,δεν πρέπει να ανυσηχείς για εμένα. Αλλά αν δεν θες να έχεις την ίδια κατάληξη με εμένα ψάξε και βρες δύο δίδυμα αγόρια στην ηλικία σου με τα ονόματα Μενέλαος και Κυριάκος.Αν θες να ζήσεις πρέπει να τους βρεις,μόνο αυτοί μπορούν να σε σώσουν.>>

Στο σπίτι των αγοριών

-Άννια κάνε ησυχία για να μην ξυπνήσεις τον Κυριάκο.

-Θέλω να τον δω...είπε η Άννια στον Μενέλαο που ανυπομονούσε να γνωρίσει και το άλλο αγόρι.

-Θα στον γνωρίσω αύριο,μην ανυσηχείς.Την καθυσήχασε ο Μενέλαος.

-Πού θα κοιμηθώ; τον ρώτησε το κορίτσι.

Ο Μενέλαος της έδειξε το κρεβάτι του.Δεν θα ήταν ποτέ τόσο καλός με ένα κορίτσι ώστε να του δώσει το κρεβάτι του αλλά εδώ παιζόταν κορώνα γράμμα η ζωή του αδελφού του.Εξάλλου δεν ήταν και η πρώτη φορά που θα κοιμώταν στον καναπέ.Σε ένα πιτζάμα πάρτυ που είχε πάει όταν ζούσε στην Ελλάδα είχε κοιμηθεί στον καναπέ,για την ακρίβεια στο τελευταίο πιτζάμα πάρτυ που είχε πάει στην Ελλάδα.

Αργά το βράδυ

Ο Μενέλαος ξύπνησε από τις φωνές της Άννιας.Έτρεξε στο κρεβάτι της για να την σταματήσει.Δεν ήθελε να ξυπνήσει με τις φωνές της τον αδελφό του.Ο Μενέλαος την σκούντηξε απαλά στην πλάτη.Το κορίτσι ξύπνησε τρομαγμένο.

-Έι...είσαι καλά; την ρώτησε.

-Είδα εφιάλτη.Ερχόντουσαν να με σκοτώσουν...είπε το κορίτσι.

-Ποιοι ερχόντουσαν να σε σκοτώσουν; ρώτησε ο Μενέλαος.

-Δεν θυμάμαι...το μόνο που θυμάμαι είναι κάτι μαύρες φιγούρες που με κυνηγούσαν.

Ο Μενέλαος μπορεί να μην ήξερε πολλά για αυτό το κορίτσι αλλά θα έκανε τα πάντα για να σώσει τον αδελφό του.Ακόμα και ρομαντικός θα γινόταν για χάρη του αδελφού του.

-Αν φοβάσαι να κοιμηθείς μόνη σου μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου...είπε το αγόρι.