Υπερδίδυμοι

Μωβ Αποχρώσεις

Η Ελένα χωρίς να το καταλάβει είχε δώσει στην μητέρα της μια πολύ σημαντική πληροφορία.Αυτή η πληροφορία ίσως να έθετε σε κίνδυνο την Μάλια.Βέβαια την Ελένα ούτε που την ένοιαζε η Μάλια,ποτέ δεν την συμπαθούσε και ειδικά τώρα που είχε έρθει πιο κοντά με τον Κυριάκο.Η Ελένα ζήλευε την Μάλια.Επίσης, ώσο κακιά και να ήταν δεν θα άφηνε ποτέ την μητέρα της να σκοτώσει τον Κυριάκο.Η τουλάχιστον θα έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να στον σώσει.Μπορεί να άλλαζε τα αγόρια σαν τα πουκάμισα επειδή όλα της φαινόντουσαν βαρετά,αλλά είχε μια αρχή...Ποτέ δεν θα έκανε κακό σε κάποιο από τα πουκάμισα της...Ποτέ όμως.Ειλικρινά ίσως αυτό να ήταν και το μοναδικό καλό που είχε.

Στο δωμάτιο του Μενέλαου

Ο Μενέλαος διάβαζε ένα βιβλίο στα ελληνικά...

-Μπορείς να μου πεις επιτέλους τι λέει αυτό το βιβλίο;ρώτησε νευριασμένη η Άννια.

-Θα μπορούσα...έτσι ο Μενέλαος και άρχισε να διαβάζει δυνατά.

-Είναι πολύ βαρετό,γιατί δεν το κλείνεις να πάμε καμιά βόλτα;είπε η Άννια.

-Γιατί τότε δεν θα είμαι γλυκούλης.Είπε ο Μενέλαος.

-Μα αφού πάντα είσαι γλυκούλης,του είπε το κορίτσι.

-Εσύ είχες πει ότι είμαι μόνο όταν διαβάζω.

-Τότε είσαι όμως και βαρετός.

-Δηλαδή άμα έρθω μαζί σου βόλτα θα πάψω να είμαι;

-Λογικά...

Ο Μενέλαος πήρε την ζακέτα της Άννιας και της την φόρεσε μετά έβαλε μια χοντρή φούτερ πάνω από το κοντομάνικό του,έπιασε την Άννια από το χέρι και βγήκαν από το σπίτι.

-Που θες να πάμε;ρώτησε ο Μενέλαος το κορίτσι.

-Κάπου που να μην είναι βαρετά.

Ο Μενέλαος ήξερε που να την πάει.Πολλές ήταν οι φορές που έτρεχε χωρίς λόγο γύρω από την πόλη και έτσι ήξερε ποιο μέρος ήταν το καλύτερο.

-Με εμπιστεύεσε; ρώτησε στο κορίτσι.

-Ναι...

Το ναι ήταν αρκετό για να την πάρει αγκαλιά και να αρχίσει να τρέχει.Η Άννια έσφιξε τον Μενέλαο για να βεβαιωθεί ότι δεν θα πέσει.Ο Μενέλαος χαμογέλασε με την κίνησή της.Αν δεν ήταν βράδυ ο Μενέλαος δεν θα μπορούσε να το κάνει γιατί όταν ο κόσμος τον έβλεπε δεν θα μπορούσε να καταλάβει.Αλλά τώρα μπορούσαν να περνάν απαρατήρητοι και αυτό ήταν υπέροχο.