(Anouk)
8 september 2018
'Anouk, wat goed om u weer te zien'. Het spijt mij dat ik niet eerder ben langsgekomen, Irma. 'Wij begrijpen dat jij het druk hebt. Kom binnen'. Ik volg Irma naar de living. In een stoel voor het raam zit Ward. Hij is fel vermagerd en ziet grauw. Dag Ward. 'Dag dokter Storme, wat leuk om u te zien'. Ik ga naar hem toe en geef hem een hand. Zeg maar Anouk. 'Is mevrouw Floor niet meegekomen?' Floor laat zich excuseren. Zij heeft andere zaken aan haar hoofd. 'Neem plaats', zegt Irma. 'Toch geen problemen op het werk?' Helaas wel. 'Mevrouw Floor was toch niet betrokken bij die schietpartij waarbij een politieagente is overleden? 'Dat meen jij niet?', zegt Irma. 'Dan begrijp ik maar al te goed dat zij niet is meegekomen. Wens haar veel sterkte van ons', geeft Ward aan. Ik ga dat doen. 'Hoe gaat het met jullie zoontje?' Heel goed. De kleine groeit als kool. Ik zal een foto laten zien. OP mijn gsm zoek ik een foto van Mats en laat deze aan Ward zien. 'Oh, wat lijkt hij op u'. Dat hoor ik wel eens vaker ja. 'Moet gij eens zien', zegt Ward tegen Irma. 'Ja echt, hij lijkt heel sterk op u'. Ik glimlach. Hoe gaat het wel, maar zoals jij kan zien ben ik erg verzwakt door de chemokuren. Ik heb meerdere chemokuren gehad, maar ze hebben helaas niet aangeslagen'. Dat meent u niet. 'Van de week heeft de oncoloog de uitslag doorgebeld'. Wat is nu het behandelplan? 'Zij zouden willen doorgaan met de chemokuren om mijn leven te verlengen, maar daar ben ik te zwak voor. Daarom stellen zij voor om te stoppen met de chemo, zodat ik kan aansterken en dan geven zij mij nog één jaar misschien twee'. Daar schrik ik wel van. 'Wij kunnen er niets aan doen'. 'Hij is altijd positief naar de chemo's gegaan en wij zijn altijd blijven hopen dat het goed zou komen, maar als het lichaam niet mee kan dan doet ge daar niets aan', zegt Irma. Dit nieuws had ik niet verwacht. Hoe staat u tegenover het nieuws? 'Ik zal het ermee moeten doen. Ik kan nu wel gaan zitten huilen of boos zitten zijn. Maar daar worden mijn dagen ook niet beter van. En zolang ik nog heb wil ik kunnen genieten van Irma, de natuur, lekker eten'. 'Wij genieten samen nog van elke dag'. Irma pakt Ward zijn hand vast.
'Heb jij iets in de koffie?', vraagt Irma. Nee, helemaal niets, dank u. Irma zet mijn tas op tafel neer. Voor Ward en zichzelf heeft zij een tas thee neergezet. 'Dus jullie hebben interesse in onze woning?', zegt Ward. Dat klopt. Floor en ik zouden in de toekomst nog een kindje willen, maar wij hebben geen plaats om een kinderkamer te kunnen realiseren. Dan zouden wij moeten verhuizen, maar gezien De Korf en dat wij ons appartement hebben gecreëerd zoals wij het graag hebben willen wij dat niet. Ik ben toen op het idee gekomen om ons appartement uit te breiden. Wat nu Mats zijn kamertje is zouden wij door willen breken en op de bovenste verdieping van jullie woning zouden wij dan slaapkamers en een badkamer willen creëren. Ik heb een tekening bij om het een beetje visueel te maken. Het stelt nog niet veel voor, want ik heb zelf een beetje op de computer zitten prutsen. De papieren haal ik uit mijn tas en overhandig de tekening van de bovenverdieping aan Ward en Irma. Zij bekijken de tekening.
'Wat zouden jullie met de rest van onze woning willen doen?' Dat zou ik willen verhuren. Een kinesist, waar ik een samenwerkingscontract mee heb, moet het gebouw uit waar zijn praktijk in is gevestigd. De begane grond en eerste verdieping zou ik willen laten inrichten zodat er verschillende kineruimtes gemaakt kunnen worden en ook een sportzaal. Ook hier heb ik een tekening van gemaakt. De tekening van de begane grond en eerste verdieping geef ik aan Ward en Irma.
JE LEEST
Wonderschoon geluk en zwaar verdriet
FanfictionFloor en Anouk zijn dolgelukkig na de geboorte van hun zoon Mats. Zij genieten van hun nieuwe gezinssituatie, maar het gewone leven gaat ook weer gewoon door. Met vallen en opstaan proberen zij een evenwichtig te vinden tussen werk en privé. Met beh...