Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

58. Echt geen geluk

(Anouk)

17 september 2018

Ik wil juist beginnen aan mijn spreekuur als er wordt geklopt. Binnen. Els steekt haar hoofd om de deur. 'Anouk, er is een patiënt die u dringend nodig heeft'. Ik sta op. Weet jij wie het is? 'Nee'. Samen met Els stap ik de spreekkamer uit. Aan de balie staan Femke en Marjolein Vincke. 'Dokter Storme, het spijt ons dat wij u storen', zegt Marjolein. Jullie storen niet. Kom verder. 'Maar die meneer was eerst aan de beurt'. Ik denk dat jullie mijn hulp meer nodig hebben. Marjolein en Femke gaan mij voor mijn spreekkamer binnen, achter hen sluit ik de deur en neem plaats aan mijn bureau. 

'Wij hebben daarstraks een miskraam gehad', geeft Femke aan. Oh, wat verschrikkelijk. Hoe ver waren jullie? '12 weken'. 'Wij hebben eergisteren onze eerste echo gehad', zegt Marjolein. Marjolein huilt. Femke legt haar hand op die van haar vrouw. 'Wij waren zo gelukkig toen de test eindelijk weer eens een positief resultaat aangaf'. Hoelang hebben jullie behandelingen gehad? '6 jaar', laat Femke weten. '6 jaar met zowel in vitro als met i... eh....' 'IUI', wordt zij aangevuld door Femke. Intra uteriene inseminatie. Dat moet intens geweest zijn. 'Het is niet gemakkelijk geweest'. En dit is helaas niet jullie eerste miskraam merk ik. Marjolein schudt haar hoofd. 'Dit is de achttiende miskraam, maar de langste zwangerschap tot vandaag', laat Femke weten. 

'Zou u willen controleren of ik gecuretteerd moet worden. Ik heb geen zin in complicaties', zegt Marjolein. Natuurlijk Heb jij buikpijn? 'Niet echt pijn, meer zowat krampen. Te vergelijken met menstruatiekrampen. Moest het nodig zijn, zou u de curettage uit kunnen voeren?' 'Schat.... Ik weet niet of dokter Storme dat kan en of het mogelijk is'. 'Ik ga niet meer naar het ziekenhuis, Fem. Ik kan het niet meer. Niet opnieuw die hormonen, behandelingen, operaties. Ik kan het niet meer'. Met tranen en wanhoop in haar ogen kijkt Marjolein Femke aan. 'Het is oké, schat. Daar hoef jij nu ook helemaal niet aan te denken. Eerst gaan wij dit verwerken en een plekje geven'. 'Het is klaar, Fem. Het is ons niet gegund. Geen kindje voor Femke en Marjolein'. Femke neemt de huilende Marjolein in haar armen.

Zal ik een glaasje water voor jullie halen? 'Nee, merci', zegt Femke. 'Nee, het gaat alweer'. Voor mij moet jij u niet inhouden. Als jij liever nog even bekomt is dat geen probleem. 'Merci dokter, maar nu doorpakken is het beste'. Zeker? 'Ja', geeft Marjolein aan. Ik begrijp dat jij nu liever niet naar het ziekenhuis gaat, maar ik kan hier geen curettage uitvoeren. Een curettage gebeurd onder algehele of plaatselijke verdoving, dit doen zij om pijnloos de ingreep uit te voeren. Daar heb ik de materialen niet voor. Ik kan wel een echo maken om te kijken of er een curettage nodig is. 'Laat maar dokter'. 'Mar, wij kunnen... jij kan niet zo weg gaan. Jij moet u echt laten onderzoeken. Straks loop jij een infectie op'. 'En dan', zegt Marjolein. 'Ik weet dta jij dat ook niet wilt, anders zaten wij hier nu niet. Jij bent nu boos, verdrietig, bang, maar dat ben ik ook. Ik probeer mij hier sterk te houden voor u. Liefst van al gooi ik met de stoelen, schreeuw ik zo luid tot mijn keel er zeer van doet en huil ik tot mijn tranen op zijn. Ik zou alles doen wat ik kon doen om dat klein mensje terug in u buik te stoppen, maar dat gaat niet Dus ben jij nu het allerbelangrijkste voor mij. U nu verliezen trek ik echt niet'. Zij kijken elkaar in de ogen. 'Sorry....' 'Het is goed schat'. Wij gaan het stap voor stap doen. Wij beginnen met het maken van de echo en dan zien wij verder. Zullen wij dat zo doen? 'Ja'. 'Dank u'. Ik glimlach naar Femke. 

Jij mag op de onderzoekstafel komen liggen en u shirt omhoog doen, ik ga een uitwendige echo maken. Marjolein gaat liggen en ontbloot haar buik. Zij neemt de hand van Femke vast die naast de onderzoekstafel staat. Ik neem het karretje met de echo. Uit het kastje neem ik een doek en plaats deze tussen de broek en buik van Marjolein. Ik ga de gel aanbrengen, dat kan wat koud zijn. De gel zet ik terug op de kar en pak de probe uit de houder. Met de  probe verdeel ik de gel over de onderbuik. Aandachtig bekijk ik het beeld.