Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

54. Architect

(Anouk)

12 september 2018

Ik sta te wachten op de parking van het commissaris om Floor op te halen. Toen ik bij de architect vertrokken ben heb ik haar een sms gestuurd dat is iets later zou zijn. Floor is vanmorgen met Koen meegereden naar het werk. Toen zij wilde vertrekken starten haar wagen niet meer en de mijne kon zij niet gebruiken, omdat ik die zelf nodig had. Zij heeft Koen toen gebeld, gelukkig was hij juist van huis weggereden en vond hij het niet erg om even langs ons te rijden. Ik heb Floor toen beloofd om haar op te komen halen. Alleen liep het gesprek bij de architect wat uit waardoor zij wat langer op het commissariaat moest wachten. Maar nu ben ik er. 

Op mijn gsm bekijk ik mijn mail. Opnieuw zijn er nieuwe kandidaten voor de vacature voor huisarts. Dan gaat het portier open en stapt Floor in. 'Hee lief', zegt Floor en geeft mij een kus. 'Ca va? Hoe was het bij de architect?' Dat ging goed, heel positief. Floor draait zich om en kijkt naar Mats die is de maxi cosi, op de achter zetel, slaapt. 'Slaapt hij al lang?' Net voor ik bij de architect vertrok. Heb jij al gegeten? 'Ja, vanmiddag. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik nog met een hongertje zit'. Zullen wij een broodje gaan halen? 'Of gewoon een broodje gaan eten'. Ik vindt het goed. 'Heb jij een fles bij u?' Ja, ik heb alles mee. 'Super'. Ik start de wagen en wij vertrekken. 'Waar wilde jij iets gaan eten?' Zullen wij het proberen bij 't Zuid? 'Daar is het wel altijd druk'. Dat weet ik, maar er zitten meer tentjes in het shoppingcenter. En trouwens dan kunnen wij meteen boodschappen doen bij de supermarkt. 'Oh'. Niet goed? 'Ik heb eigenlijk niet zo'n zin om boodschappen te doen'. Het is nu of later vandaag nog boodschappen doen. En nu kunnen wij de wagen gewoon normaal parkeren in de parking. 'Jij wilt mij gewoon als pakezel gebruiken he?' Natuurlijk, jij kent mij toch, lach ik naar Floor. Zij legt haar hand op mijn been. 

Ik parkeer de wagen in de parkeergarage. Wij stappen uit. Floor haalt de kinderwagen uit de koffer en zet deze in elkaar. Mats til ik uit het zitje en leg hem in de kinderwagen. Hij slaapt nog altijd. Ik maak hem vast en Floor neemt de verzorgingstas en stopt deze onderin de wagen. 'Ik leg mijn rugzak in de koffer'. Leg dan wel even een boodschappentas erover. Je weet maar nooit. 'Was ik al mee bezig. Ik heb u handtas hier'. Merci. De koffer wordt gesloten en Floor overhandigd mij mijn handtas. Samen wandelen wij richting de lift en gaan naar verdieping 0.

Smakelijk. 'Smakelijk'. Ik kijk naar Mats die nog altijd slaapt. 'Vertel eens hoe het is gegaan bij de architect'. Het was echt super. Ik heb hen mijn tekeningen laten zien en uitgelegd hoe de kinepraktijk van Tarik eruit zou moeten komen zien en dat wij graag de wand eruit zouden willen hebben. Dat blijkt niet helemaal te kunnen omdat het een draagmuur is, maar daar kunnen zij iets aan doen. Daar gaan zij een extra steunbalk in bouwen. 'Vonden zij u plannen niet te ambitieus?' Nee, dat viel mee. Floor glimlacht. 'Zij zullen ook wel gezien hebben dat jij dat goed uitgedacht hebt. Maar wat gaan zij dan doen met de steunbalken?' Er komt een liggende steunbalk waar het dak op komt te rusten en tegen de voorgevel en de muur van onze slaapkamer komt ook een balk staand. 'Dus er blijft een soort lijstwerk staan?' Zo kun jij het zien. Is dat erg? 'Absoluut niet, zolang het maar veilig is. Dat is voor mij het belangrijkste'. Zij gaan nu, aan de hand van de tekeningen van de woning, een bouwtekening maken. De bouwtekening sturen zij op, zodat ik deze al een keer kan bekijken en laten zien aan Tarik. Dan moet ik allen nog een keer terug voor de kostenraming te bespreken en het contract te ondertekenen. 'En moet jij dan nog een aannemer zoeken?' Nee, het bureau heeft een firma waar zij mee werken. 'Oh, dat is wel gemakkelijk. En wanneer zouden zij kunnen beginnen?' Ik heb wel gezegd dat er haast bij geboden is. De architect ging vandaag nog naar de plannen kijken en hoopte begin volgende week de eerste plannen op papier te hebben staan. Dan is het natuurlijk afwachten wanneer de aannemer tijd heeft om te beginnen. 'Hebben zij wel een indicatie gegeven hoelang de verbouwing zou gaan duren?' Ongeveer zes weken voor de kinepraktijk en bij ons ongeveer drie dagen. Floor trekt grote ogen. 'Dat is een tegenvaller'. Hoe dat? 'Ik had gedacht dat het sneller zou gaan'. Die drie is met afwerking en al. Het slopen van de muur zal een dag in beslag nemen. 'Ah, dat is goed. Ik zal tegen die tijd kijken of wij geen hotelovernachting kunnen boeken voor één nacht, zodat wij niet in de rommel moeten zitten'. Ik kan ook aan ons mama vragen of wij bij hen kunnen slapen één nacht. 'En anders kan ik aan Brigitte vragen of wij mogen logeren'. Wij kunnen daar toch niet elke keer binnenvallen. 'Dat doen wij ook niet. Wij vragen het eerst'. Het is zover nog niet, tegen die tijd zullen wij wel zien. Ergens zullen wij terecht kunnen. 'Dat zal wel'.