Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

87. Jungle land

(Floor)

30 januari 2019

'Gaan wij naar de dierentuin?', vraagt Jonas. Nee, wij gaan niet naar de dierentuin. 'Naar de bioscoop?', vraagt Marie. Nee. 'Zwemmen?', wilt Jonas weten. Ook niet. 'Ik weet het', laat Anouk weten. 'Zegt het dan'. 'Wij gaan naar school'. 'Nee!', roept Marie. 'Die is dicht', zegt Jonas. 'Oh. Vinden jullie dat jammer?' 'Nee niet'. 'Nee, anders kunnen wij geen leuke dingen gaan doen', zegt Jonas. 'Met jullie is het altijd leuk om weg te gaan. Ik vind dat gezellig', voegt Marie toe. 'En wij doen nog niets'. 'Maar het is wel leuk'. 'Dat is lief'.

Wij zijn er bijna. Weten jullie nu waar wij zijn? 'Is daar Jungle land', vraagt Marie. Daar is Jungle land. 'Gaan wij daar naartoe?' Ja. Is dat goed? 'Ja!' 'Vind jij dat ook leuk, Jonas?', vraagt Anouk. 'Ja, maar Mats kan daar niet spelen en dat vind ik zielig'. Jonas begint te snikken en er ontstaan tranen. 'Ah kerel toch. Jij moet toch niet huilen'. Wij gaan kijken of wij seffens een plekje kunnen vinden waar wij ook kunnen spelen met Mats. 'J... ja'. Mats vind het ook niet erg als jij niet met hem speelt', zegt Marie. 'Daar heeft Marie gelijk in. Mats geniet ook als hij u ziet spelen. Dat maakt hem ook gelukkig'. 'Maar wij zijn vrienden'. 'En jullie blijven ook vrienden'. 'Echt?' 'Zeker weten'. Jonas veegt zijn tranen weg. 

Wij nemen plaats aan een tafeltje waar wij ons installeren. 'Mogen wij gaan spelen?', vraagt Marie. 'Natuurlijk. Trek jullie schoenen maar uit'. Ga maar lekker spelen. Als er iets is dan kunnen jullie naar hier komen. 'Kom jij ook spelen?', wilt Jonas weten. Ik kom seffens kijken en dan gooi ik u in het ballenbad. Al gillend loopt Jonas weg. 'Hij is zo vertederend. Ik hoop dat Mats ook zo wordt'. Het is zo'n lief ventje. Ik denk wel dat Mats net zo lief word. Hij heeft twee liefde volle mama's, een geweldige opa en oma en top begeleiders. Met zoveel liefde en warmte kan het toch alleen maar een top kereltje worden. Anouk glimlacht. 'Vergeet jij niet iemand te noemen?' Wie dan? 'Uw papa?' Die ziet hij niet zoveel als uw ouders. Er zal al een verschil zijn. 'Vind jij dat lastig?' Ik haal mijn schouders op. Lastig misschien niet. Jammer wel. Hij heeft er voor gekozen om weg te gaan, ik begrijp zijn reden volledig. Ik ben zelfstandig, heb mijn eigen leven, gezin. Dus dat is geen reden om te blijven. Natuurlijk was het gemakkelijker geweest mocht hij dichter wonen. Maar hij zij nu zo. Verbaasd kijkt Anouk mij aan. 'Jij weet dat jij u voor mij niet stoerder voor hoeft te doen'. Ik zucht diep en kijk even snel naar Mats. 'Wij hebben het al weg eens gehad over het gemis van u mama natuurlijk, gij vergeet die niet en dat moet ook helemaal niet. Het is volkomen te begrijpen en dat gemis word minder en vergeten doe jij haar nooit. Dat zou raar zijn. En het is niet omdat u papa er niet bij os dat hij die ook vergeet. Het is natuurlijk anders om hem via beeld te zien dan in real, maar Mats leert hem zo toch ook kennen'. Dat is wel waar. Allee, genoeg er nu over, laten wij het gezellig houden. Anouk wrijft eens over mijn knie. Ik ga eens naar die twee gasten zien. 'Ik hoop dat jij ze kunt vinden'. Anders zet ik gewoon Mats in als lokaas. 'Dat is wel effectief'. Ik laat hem nu nog even hier. Vind jij dat goed? 'Tuurlijk. Dan kun jij even met hen meedoen'. Tot subiet.

'Anouk!'', roept Jonas. 'Anouk!', roept nu ook Marie. 'Amai, jullie zitten hoog. Zijn jullie helemaal naar daar geklommen?' 'Ja, door allemaal touwen en laddertjes en blokken', geeft Marie aan. 'Ik kon die niet allemaal doen, omdat ik klein ben. Maar Floor heeft mij geholpen'. 'Dat is niet erg hè'. 'Jawel. Ik ga van de hoge glijbaan', laat Marie weten. 'Ik ook. Heel hard'. 'Veel plezier. Doe dat goed!'

Een tijdje later lopen Jonas en Marie terug naar de tafel. Ik kom er achter. 'Daar zijn jullie weer. Was het leuk?' 'De hoge glijbaan ging super snel'. 'Ja?' 'Echt'. 'Ben jij ook van de hoge glijbaan geweest, Jonas?' 'Ja, ik... ik was boven en toen, toen ging er een kindje gaan en ik, ik...'. Jij schrok een beetje van dat kindje, omdat hij u voorbij schoot. Wij zijn dan samen gaan glijden. Dat ging goed. 'En dan ben ik naar u komen lopen'. 'Gelukkig maar, want ik miste jullie al'. Slaapt hij? 'Hij heeft juist een dutje gedaan'. Oké. Lieve schatten, hebben jullie een beetje dorst? 'Ja'. 'Een beetje wel', geeft Marie aan. Dat komt goed uit, want ik ook. 'Jij zweet er zelfs van'. Awel ja. Wat zouden jullie willen drinken? 'Een chocomel, alstublieft'. Een warme of koude? 'Een koude'. En jij, Jonas? 'Appelsap graag'. Komt in orde. Lief, wat wil jij drinken? 'Een koffie graag'. Dan ga ik daar even om. Zouden jullie seffens ook iets lekkers willen eten? 'Dat mag', zegt Marie. Dat komt goed. Eerst wat drinken en een beetje rusten. Ik ga naar het cafetaria om het drinken te bestellen.