Floor en Anouk zijn dolgelukkig na de geboorte van hun zoon Mats. Zij genieten van hun nieuwe gezinssituatie, maar het gewone leven gaat ook weer gewoon door. Met vallen en opstaan proberen zij een evenwichtig te vinden tussen werk en privé. Met beh...
'Wil jij koffie?' Merci. 'Neem plaats. Of heb jij liever een wijntje?' Het klinkt heel verleidelijk, maar ik moet straks nog rijden. 'Oh, ik dacht dat Floor u gebracht had'. Nee, ik ben met Floor haar wagen. Wij gaan straks bij Brigitte, de collega van Floor, eten. En anders moesten wij eerst weer het kinderzitje verwisselen. Dan is het gemakkelijker om van wagen te wisselen. Floor komt met Mats in de kinderwagen deze kant op zodat wij gelijk door kunnen. 'Ah, ik snap het'.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Is de rust weer een beetje terug gekeerd bij jullie?' Vanaf vandaag wel, maar de afgelopen dagen waren hectisch. Floor heft vrijaf tot na de begrafenis van haar collega. Het kan zijn dat zij nog wel een keer op gesprek moet komen bij Intern Toezicht. 'Denken zij dat Floor een fout heeft gemaakt?' Het blijkt dat Floor een schot heeft gelost, een waarschuwingsschot naar het schijnt. Zelf wist zij hier niets meer van, maar uit verklaringen van getuigen blijkt het. Ook hebben zij een huls uit Floor haar wapen gevonden. 'Kan het niet uit een ander wapen zijn?' Nee, want Intern Toezicht heeft Floor haar wapen gecontroleerd en naar het labo laten sturen om te vergelijken. 'Jezus. En nu?' Goede vraag. Misschien dat zij haar zo geloven, omdat de rest van haar verklaring wel overeen kwam met andere getuigenissen. Maar het kan ook zijn dat zij denken dat Floor liegt over dat zij zich niets kan herinneren van het trekken van haar wapen en het lossen van het schot. Dat is nog afwachten tot Intern Toezicht hun beoordeling heeft gemaakt. 'Hoelang gaat dat duren?' Geen idee, het zou kunnen dat het onderzoek weken in beslag neemt. Verontwaardigd schud Els haar hoofd. 'Mag Floor ondertussen wel werken?' Na de begrafenis mag zij alleen maar bureaudienst draaien, niet de straat op. Dat kan sowieso niet, want haar wapen is in beslag genomen tot het onderzoek is afgerond. 'Ongelofelijk. Hoe is het nu met haar? En met jullie?' Floor is stil of zij zondert zich af. Het moet vooral van mijn kant komt willen wij een gesprek hebben. Op dit moment vind ik dat ook helemaal niet erg, begrijp mij niet verkeerd. Els knikt. Ik veroordeel haar niet, want het is niet niks wat Floor heeft meegemaakt. Zij heeft haar collega en vriendin neergeschoten zien worden voor haar ogen en heet haar nog geprobeerd te redden. 'Heeft zij u vertelt wat er is gebeurd?' Ja, gisteren. Tot in detail helaas. Els kijkt mij niet begrijpend aan. Floor had net als haar collega neergeschoten kunnen worden als zij niet aan de wagen was dan.... 'Dat meen jij niet'. Helaas wel. Floor wilde versterking oproepen, maar had haar porto in de wagen laten liggen. Toen zij die ging halen heeft die gast haar collega neergeschoten. 'Dat moet heftig zijn geweest om te horen?' Ik knik. Wij hebben er een woordenwisseling over gehad. Niet over de schietpartij hoor, want daar durf ik honderd procent over te zeggen dat Floor daar niets aan kan doen. Zij zou nooit haar collega's in gevaar brengen. Wij hebben een woordenwisseling gehad toen k haar heb gevraagd of zij niet wilde stoppen met werken bij de politie. 'Ai....' Niet echt stoppen, maar misschien een job die minder gevaarlijk is. Meer binnendienst of zo. 'Dat zal even gevlamd hebben tussen jullie'. Zij begon meteen dat zij mij ook niet had gevraagd om te stoppen na het voorval in De Korf. Dat ik haar probeer weg te houden van haar job en haar tot huisvrouw wil bombarderen. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Het is haar eerste reactie. Ik heb haar uitgelegd dat dat zeker niet mijn bedoeling is. Uiteindelijk hebben wij een toch nog een goed gesprek gehad en zijn wij tot een overeenkomst gekomen.
