Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

23. Kristine

(Anouk)

7 augustus 2018

Het is weer even geleden dat wij Kristine nog hebben gezien. Ondertussen hebben wij wel contact gehouden via berichten en sociaal media. Vandaag heb ik haar uitgenodigd bij ons thuis om kennis te maken met Mats, maar ook om eens echt met haar te praten. Zij heeft het heel moeilijk gehad na het overlijdens van Lise, wat heel begrijpelijk is, maar zij heeft zich sterk gehouden en heeft gevochten. 

Hee! 'Hallo'. Wij geven elkaar een knuffel. 'Ik ben blij om u terug te zien'. Ik vindt het ook leuk om u weer te zien. Hoe gaat het? 'Het gaat goed'. Kom binnen. Jij ziet er goed uit. 'Dank u wel'. Wil jij iets drinken? 'Een frisje alstublieft'. Geen probleem. Neem plaats of wil jij liever op het terras zitten? 'Op het terras is wel lekker ja'. Ik loop naar de keuken. Ondertussen is Kristine bij de box van Mats gaan staan. 'Wat is hij mooi. Nog mooier in het echt'. Er ontstaat een glimlach op mijn gezicht. Ja, het is al een echte hartendief. 'Dat geloof ik. Hoe oud is hij nu alweer?' Bijna twee maanden. 'Amai dat gaat rap'. Voor dat wij het weten staat hij hier met een meisje of jongen aan de deur. Kristine moet lachen. 'Ja, geniet dan nog maar extra van deze tijd'. Dat doen wij echt wel. Samen lopen wij naar het terras. 

'Is hij verder helemaal gezond?' Ik had u verteld van die ruis die ze hadden gehoord bij de geboorte hé? 'Ja'. Wij zijn nog op controle geweest en daar kwam niets meer uit. 'Oh dat moet een geruststelling zijn geweest'. Het stelde zeker gerust dat er werd bevestigd dat er niets is. 'Dat begrijp ik. Hoe is het met uw vrouw?' Zeg maar gewoon Floor hé. Hoe vaak moet ik dat nu nog zeggen. 'Ik weet het wel, maar ik ben dat zo gewoon. Dan doe ik het over. Hoe gaat het met Floor?' Dat klinkt al beter, zeg ik met een glimlach. Met Floor gaat het goed. Zij is weer ondertussen alweer aan het werk. 'Vond zij dat niet moeilijk?' Absoluut. Die eerste dag wilde zij eigenlijk niet vertrekken. Tijdens het werk stuurde zij berichten om te vragen hoe het ging, of hij sliep, of hij wel goed at, enzovoorts. 'Echt een bezorgde mama'. Dat is zij zeker ja. Maar genoeg over ons, hoe gaat het nu met u? 'Goed, ik mag niet klagen'. Fijn om te horen. 'Af en toe heb ik het nog wel moeilijk, want ik mis Lise gewoon nog elke dag. Ik had een mooie toekomst met haar op willen bouwen'. Ik knik. 'Af en toe ga ik naar haar graf. Ik kijk wel altijd eerst of haar ouders er niet staan'. Heb jij nog iets van haar ouders gehoord? 'Nee, ik heb hen één keer een brief gestuurd, maar nooit iets op terug gehoord. Waarschijnlijk is die na openen meteen weggegooid'. Die kan is heel groot. 'Heeft u hen nog gehoord?' Nee ook niet. In hun ogen ben ik natuurlijk helemaal de boeman. Vooral haar vader geeft mij de schuld dat Lise lesbisch is. Ik zou het haar aangepraat hebben volgens hem. Verontwaardigd schud Kristine haar hoofd. 'Hij is zo conservatief'. Ik had graag eens met Lise haar ouders gesproken, maar ik ga niet de confrontatie met hen aan. Dat heeft geen zin. 'Ik vond in het begin de situatie heel erg vreemd. Normaal zou je toch denken dat ouders en "partner" van de overledene samen een deel met elkaar verwerken. Helaas is het in dit geval anders gelopen. Ondanks het verdrietige voorval heeft het ook iets moois gebracht'. Hoe bedoel jij? 'Door Lise haar zelfdoding heb ik ingezien wat ik met mijn leven wil doen'. Oh vertel. 'Ik heb besloten om terug te gaan studeren'. Echt? Wat ga jij doen? 'Ik heb mij ingeschreven aan de UGent om psychologie te gaan studeren. Na research te hebben gedaan en veel gelezen te hebben over jongeren die een suïcide poging hebben ondernomen of zelfdoding hebben gepleegd ben ik echt overtuigd dat ik voor hen of hun nabestaande iets wil gaan betekenen'. Ik moet even slikken. Dat is echt mooi. 'Ik besef heel goed dat ik niet iedereen zal kunnen helpen, maar als ik ook maar één iemand kan behoeden om deze stap te zetten, één iemand op andere gedachten kan brengen of iemand met depressieve klachten meer ademruimte kan geven dan ben ik al blij'. Jij bent een mooi mens. 'Ik doe mijn best', Het is verschrikkelijk dat jij dit hebt moeten meemaken, maar zoals jij zelf al zei het heeft jou ook inzichten gegeven. 

Heb jij zin om te blijven eten? 'Dat is vriendelijk, maar ik wil jullie niet tot last zijn'. Jij bent helemaal niet tot last, anders had ik het niet voorgesteld. Ik hoop dat jij van groene asperges houdt? Anders kunnen wij ook iets bestellen dat is geen probleem hoor. 'Nee joh dat is helemaal niet nodig, ik lust alles. Oké behalve witloof. Als ik echt niet stoor graag dan'. Gezellig. 'Kan ik ergens mee helpen? Groentjes snijden of patatten schillen?' Jij bent hier te gast dan zet ik jou niet aan het werk. 'Het is geen probleem. Thuis moet ik toch ook zelf eten maken. Dus zo'n probleem vindt ik het niet'. Echt niet? 'Kristine kijkt mij aan. Dan gaan wij eraan beginnen. Samen lopen wij naar binnen richting de keuken. Wil jij de aardappels schillen? 'Tuurlijk, zeg maar hoeveel'. Pannetje vol. Ik leg de zak aardappels op het aanrecht. 'Komt voor elkaar'. 

Kristine en ik zijn in de keuken bezig wanneer Floor thuis komt. 'Hee Kristine'. 'Dag mevrouw Floor'. 'Gewoon Floor is ook goed hoor', zegt Floor wanneer zij haar rugzak onder de kapstok neer zet. Zij komt onze kant op en begroet Kristine met een zoen waarna ik een kus krijg. Kristine eet mee. 'Gezellig, maar moet zij daarom ook zelf het eten maken?', vraagt Floor met een knipoog naar Kristine. Zij heeft zelf voorgesteld om te helpen. 'Dat zal wel ja. 'Het is waar. Ik vindt het wel leuk om te helpen', geeft Kristine aan. 'Dan is het goed. Hoe gaat het met u?' 'Goed dank u'. 'Jij ziet er ook goed uit', complimenteert Floor haar. Dan begint Mats te huilen. 'Oh jee, wij hebben iemand wakker gemaakt', laat Floor weten. Ik denk dat hij honger heeft. Als jij hem wil pakken maak ik gelijk een flesje. Floor loopt naar Mats en pakt hem uit de box en neemt hem mee richting de keuken. 'Ja, jij bent nu helemaal in de minderheid mijn kleine hero'. 'Wat een mooie ogen heeft hij', zegt Kristine. 'Hij trekt erg op Anouk hé?' 'Echt wel'. Allee, genoeg geslijmd. 'Dat is niet slijmen het is de waarheid', zegt Floor. Ik loop naar haar met Mats zijn fles. Wil jij hem zijn fles geven dan kan ik verder met het eten. 'Tuurlijk wil ik die mooie jongen zijn fles geven'. Floor pakt de fles aan en gaat met Mats op de zetel zitten. 

Wij hebben met z'n drieën een gezellige avond. Er werd veel gelachen. Mats heeft een tijdje bij Kristine in haar armen gelegen. Het was schattig om te zien hoe Kristine zijn handje vasthield. Mats was ook helemaal op zijn gemak bij haar. 

Dit moeten wij snel nog eens doen. 'Absoluut, het was super gezellig. De volgende komen jullie bij mij langs'.  Dat doen wij. 'Voorzichtig onderweg', geeft Floor aan. 'Zeker weten'. Wij houden contact. 'Nogmaals bedankt voor het eten en de gezelligheid'. Jij bedankt voor jou aanwezigheid.