(Floor)
6 september 2018
Ik ga de kleedkamer binnen en ga naar mijn locker. Aan mijn locker neem ik het slot in mijn hand. Blijkbaar hebben zij met de reserve sleutel of een loper mijn locker geopend, aangezien het slot niet kapot is. Ik open mijn locker. Mijn fleece trek ik uit en mijn stropdas maak ik los, deze hang ik op. Mijn haren haal ik los. Doordat ik met mijn handen door mijn haar was gegaan was het helemaal los. Snel maak ik een nieuwe staart, straks borstel ik het wel opnieuw en doe ik een nette staart maken. Mijn locker sluit ik terug af. Koen komt de kleedkamer binnen. 'Floor, het STRESS team is er'. Ik kom. 'Ca va een beetje?' Ik knik. 'Heb jij wel geslapen vannacht?' Ik heb een hele tijd liggen woelen, maar ik heb dan van Anouk een slaappil gekregen. Daarop heb ik nog wel geslapen, maar ik was ook weer vroeg wakker. 'Hoe heeft Anouk gereageerd? Heeft die u nog opgevangen?' Ja, direct gisterenavond nog. Ook vanmorgen hebben wij nog even gesproken. Zij heeft mij gevraagd of ik niet wilde denken om te stoppen met werken in verband met het gevaar. Daar hebben wij ruzie over gehad, maar dat hebben wij ook weer uitgesproken. 'Ik snap Anouk wel, zij is bezorgd. Zeker nu Mats is geboren. Maar ik ben wel blij om te horen dat jullie het goedgemaakt hebben'. Ik glimlach. Wel ben ik met Anouk overeen gekomen dat ik met de commissaris ga praten om misschien één dag per week extra vrijaf te nemen en er echt voor Anouk en Mats te zijn. 'Dat doen jullie goed. Kom hier'. Koen houdt zijn armen wijd en ik geef hem een knuffel. Ook hij slaat zijn armen om mij heen.
Met het hele team zitten wij in de vergaderzaal. Twee mensen van het STRESS team staan aan het hoofd van de grote tafel. 'Goedemorgen. Mijn naam ik Timor Lousseaux en ik ben psycholoog binnen het STRESS team van de lokale politie'. 'Hallo, ik ben Annelien Pietersen en ook ik ben psycholoog binnen het STRESS team van de lokale politie. Jullie mogen ons gewoon bij onze voornamen aanspreken. Mijn collega en ik zijn hier vandaag voor jullie om naar jullie te luisteren, in gesprek te gaan en jullie te ondersteunen in deze moeilijke tijd. Laat ik eerst zeggen dat deze gesprekken vrijwillig zijn. Als het te vroeg voor iemand is om te praten of daar nu nog geen behoefte voor te voelen hoeven jullie niet te blijven. Jullie kunnen altijd op een later tijdstip nog bij ons terecht. Wij zijn door de onderzoeksrechter op de hoogte gebracht van de feiten en hij heeft ons gevraagd om jullie te ondersteunen. Het gaat daarom ook om jullie. Jullie mogen vrijuit spreken en de dingen benoemen zoals jullie deze voelen. Mocht het even te veel worden, ga even naar buiten en neem u tijd'.
'Kunnen jullie vertellen wie Femke Van Acker was?', vraagt Timor. 'Femke was een jonge, enthousiaste en vooral vrolijke meid. Zowat altijd had zij een glimlach op haar gezicht. Je moet al veel moeite doen om haar kwaad te krijgen', geeft Robin aan. 'Af en toe kon je haar lekker op de kast jagen', geeft Koen aan. 'Maar dat vond zij ook niet erg. Daar lachte zij het hardste om'. 'Femke was ook een supergrote dierenvriend', zegt Tineke. 'Ik kan mij die keer nog herinneren dat Floor en Femke een oproep hadden ontvangen van een vermissing van een vrouw. Toen zij naar het adres van de vrouw en haar partner gingen troffen zij daar een kameel aan in de voortuin. Iets van een cadeau of zo. Femke heeft het nog weken over die interventie gehad, althans over die kameel. Zij vond het jammer dat een opvangcentrum hem mee had genomen, want het liefst had zij hem geadopteerd. Toch Floor?' Ik knik kort naar Tineke. 'Was u Femke haar vaste partner?', vraagt Annelien. Ja. 'Dan moet u ook veel herinneringen aan haar hebben'. Ik glimlach en knik. 'Wilt u daar iets over vertellen?' Wij hadden vaak op patrouille ellelange discussies en gesprekken over de zotste dingen. Maar zodra er een oproep kwam was zij meteen geconcentreerd en gefocust.
JE LEEST
Wonderschoon geluk en zwaar verdriet
FanficFloor en Anouk zijn dolgelukkig na de geboorte van hun zoon Mats. Zij genieten van hun nieuwe gezinssituatie, maar het gewone leven gaat ook weer gewoon door. Met vallen en opstaan proberen zij een evenwichtig te vinden tussen werk en privé. Met beh...