Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

57. Uitslag Intern Toezicht

(Floor)

17 september 2018

'Floor meiske, kom nog eens mee naar mijn kantoor'. Ik volg de commissaris. 'Zet u'. Zenuwachtig neem ik plaats. 'Hoe bevalt uw nieuwe partner?' Ik denk dat wij een goed team gaan vormen. Zij is enthousiast en heeft er echt zin in. 'Ik begrijp dat het moeilijk voor u zal zijn, maar geef het wel een kans. En gij kunt altijd bij mij terecht'. Ik ga echt mijn best doen. 'Daar heb ik alle vertrouwen in. Waarvoor ik u heb gevraagd om te komen. Ik heb daarstraks de uitslag van Intern Toezicht ontvangen'. Mijn gezicht betrekt naar een gespannen blik. De commissaris neemt papieren vast. Krijg ik een terug zetting in graad of direct ontslag?

'Maar aanleiding van het onderzoek van het schietincident met dodelijke afloop, waarbij inspecteur Van Acker, Femke het leven liet, is Intern Toezicht tot de volgende conclusie gekomen ten aanzien van hoofdinspecteur Lommelen, Floor. Hoofdinspecteur Lommelen heeft in eer en geweten gehandeld. Ondanks de feiten, met verschrikkelijke afloop, kan de hoofdinspecteur geen fout worden aangerekend. Ondanks de status van de verdachte, die bekent  was bij de diensten, kon niet geweten zijn dat verdachten in bezit was van een vuurwapen. Onze eindconclusie luidt als volgt; hoofdinspecteur Lommelen heeft geen enkele fout gemaakt. Er treft haar geen schuld in het overlijden van haar collega. Hiervoor zal zij geen straf opgelegd krijgen. Wel wordt een sanctie opgelegd. Hoofdinspecteur Lommelen zal gedurende 1 dag deel de training arrestatietechnieken moeten volgen. Daarnaast zal zij ook opnieuw de schietproeven moeten afleggen en behalen. Wanneer deze behaald is zal het wapen van de hoofdinspecteur worden vrijgegeven en de binnendienst worden opgeheven'. 

De commissaris kijkt mij aan. 'Wat vindt jij ervan?' Ik weet dat ik geen fout heb gemaakt, maar dat maakt het schuldgevoel niet minder. De training arrestatietechniek begrijp ik, alleen de schietproef niet. Ik heb volgens de regels gehandeld. 'Dat klopt'. Wanneer zou dit allemaal kunnen? Want ik wil zo snel mogelijk in operationele dienst. 'Intern Toezicht heeft dit voor u ingepland'. Wanneer? 'Morgen. Jij moet u om 8 uur melden aan de politieschool'. Oké, geen probleem. Krijg ik dan ook meteen de uitslag. 'Ja, dus zou jij donderdag weer de straat op kunnen'. Ik knik. 

'Mag ik u iets vragen als vriend en niet als u commissaris?' Natuurlijk. 'Hoe gaat het nu echt met u?' Ik glimlach. Ik ben niet de leukste en gezelligste partner voor Anouk geweest. Maar zij begreep mij. Wij hebben veel met elkaar gesproken. Anouk heeft mij gevraagd om te stoppen met mijn werk hier. Eigenlijk heeft zij mij gevraagd om een minder gevaarlijk deel van het werk te gaan doen of binnendienst te draaien. Ik ben toen even heel boos geworden op haar, maar ook dat hebben wij uitgesproken. 'Dat hoor ik graag'. Het is daarom dat ik u heb gevraagd voor een vast dag vrijaf. 'Ik begrijp u. Jullie werken allebei zeer veel en jij nog onregelmatig. Daarnaast hebben jullie een prachtige zoon'. Dat hebben wij zeker. De commissaris en ik praten nog een tijdje door. 

Met een glimlach kom ik terug de teamruimte in. 'Wat is er gebeurd?', vraagt Tineke die naar mij komt. 'Heb jij de uitslag van Intern Toezicht?' Ja. 'En?' Ik ben niet geschorst en ook niet ontslagen. Mij treft geen schuld aan het overlijden van Femke. Wel volgt er een sanctie. 'Wat voor sanctie?' Morgen moet ik mij melden op de politieschool voor een training arrestatietechnieken en ik moet mijn schietproef opnieuw afleggen. 'Jij bent helemaal vrijgesproken?' Ja, helemaal. 'Dat is echt geweldig. Maar eigenlijk wisten wij dat al he. Dat u geen schuld treft'. Het is fijn om te horen, maar toch voel ik mij er niet beter door. 'Kom hier', zegt Tineke en zij geeft mij een knuffel. 'Na morgen ben jij gewoon weer terug'. En hoe. Ik ga Anouk op de hoogte stellen.