Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

12. Einde verlof

(Floor)

16 juli 2018

'Schat, het is nu echt tijd om op te staan. Jij gaat te laat komen op u werk'. Ik niet gaan werken, ik wil hier blijven met mijn hero. 'Alleen met onze zoon?' Het liefst ook met u erbij, dus kom er maar snel bij. Anouk zet zich bij Mats en mij op bed. 'Het liefst van al zou ik dat ook willen, maar helaas zit u verlof erop en moet jij weer gaan werken'. Ik wil niet. Anouk moet lachen en kruipt dichter naar mij toe. 'Wij hebben anders nog wel even de tijd om samen een douche te pakken'. Dat klinkt helemaal niet verkeerd, maar onze zoon dan? 'Die slaapt. Ik leg hem in de box en neem de babyfoon mee naar de badkamer...'. Ik zal de douche vast aanzetten. Voorzichtig staat Anouk op, pakt Mats en brengt hem naar de box in de living. Ik rep mij uit bed, kleed mij uit en stap onder de douche. Al snel voel ik Anouk haar handen over mijn lichaam glijden. 

Ga jij lief zijn voor mama?, vraag ik aan Mats die op mijn arm ligt. U mama gaat heel de dag alleen met u zijn en ik weet zeker dat jij serieus verwent gaat worden. Ja, jij gaat heel veel kusjes krijgen en overladen worden met knuffels. Terwijl ik saai papierwerk moet doen en boeven moet vangen.... Ik hoor Anouk lachen. Jij moet zo niet lachen. 'Ik vind het gewoon aandoenlijk om u bezig te zien'. Anouk komt bij ons staan en slaat haar armen om mij heen, legt haar hoofd op mijn schouder en kijkt Mats aan. 'Het gaat wel even vreemd zijn om zo met hem alleen te zijn zonder u in mijn buurt'. Ik heb alle vertrouwen in u, jij gaat dat super doen. 'Het gaat goed komen. Wij gaan een hele leuke dag beleven'. Komen u ouders nog langs? 'Mama zou misschien vanmiddag nog komen'. Gezellig. 

Ik geef Mats en Anouk nog een kus en pak dan mijn rugzak van onder de kapstok. Met veel tegenzin trek ik de deur van ons appartement dicht en vertrek ik richting mijn werk. Bij mijn wagen kijk ik even naar boven. Anouk staat met Mats op het terras en zwaait naar mij, ik zwaai terug en stap dan in mijn wagen. Onderweg naar het commissariaat bedenk ik mij dat het vandaag voor het eerst sinds Mats zijn geboorte is dat ik alleen weg ga. Ondanks dat ik weet dat Anouk goed voor onze zoon gaat zorgen voelt het toch vreemd. Ik mis ons kleine mannetje nu al. 

Op de parking van het commissariaat zie ik dat Tineke juist uit haar wagen stapt. Wanneer ik langs haar rij steek ik mijn hand op ter begroeting. Mijn wagen pakeer ik naast Tineke haar wagen. Ik stap uit, pak mijn rugzak, sluit mijn wagen af en stap naar Tineke toe. 'Hoe is het schatteke?' Goed, maar vreemd om weer te beginnen. 'Of om u gezinnetje achter te moeten laten?' Beide, beken ik. Maar ik heb er ook echt wel zin in weer te beginnen. 'Ik heb u wel gemist hoor'. Ah zo lief. Wij geven elkaar een knuffel en wandelen dan het commissariaat binnen. 

In de teamruimte begroeten Tineke en ik de collega's en gaan dan de kleedkamer binnen. Mijn uniform heb ik thuis al aangetrokken, maar mijn wapengordel en wapen liggen in mijn kastje op het commissariaat. Wanneer ik mijn gordel in orde heb gemaakt ga ik richting de vergaderzaal. 'Ik heb juist koffie voor u ingeschonken', geeft Tineke aan. Merci. Ik neem plaats aan tafel. Femke komt de vergaderzaal binnen. 'Hai partner, fijn om u weer te zien'. Ik sta op en geeft Femke een knuffel. Blij om u weer te zien. 'Zin om er weer tegenaan te gaan?' Ik ben er klaar voor. 

De commissaris komt de vergaderzaal binnen. 'Goedemorgen iedereen. Fijn om te zien dat iedereen op tijd aanwezig is', zegt de commissaris die naar Koen kijkt. Onschuldig kijkt Koen rond. 'Voordat ik de taken ga verdelen wil ik beginnen met te zeggen dat ik blij ben dat de hoofdinspecteur terug is van haar verlof. Ik heb het u gegund om te genieten van de eerste weken met u vrouw en zoon, maar om eerlijk te zijn het was toch niet hetzelfde zonder u'. Dank u wel commissaris. Ik kijk er ook echt weer naar uit om de straat op te gaan. 'De taakverdeling voor vandaag. Tineke en Floor met jullie wil ik zo even samen zitten om enkele zaken te bespreken. Koen en Femke jullie beginnen aan het papierwerk en zodra de bespreking erop zit gaan Floor en Femke op patrouille en Koen en Tineke jullie blijven papierwerk doen. Tom en Robin, jullie gaan op patrouille en Eric en Brigitte jullie gaan verder aan het onderzoek van de mishandeling'. 'Ja wij kunnen daaraan verder', geeft Brigitte aan. 'Okee dan gaan wij aan de slag. Tineke, Floor jullie volgen mij?' Samen met Tineke volg ik de commissaris naar zijn kantoor.

Wanneer ik naar mijn bureau stap ik Femke druk bezig met het typen van de pv's op haar laptop. Lukt het allemaal? 'Ik ben bijna klaar'. Oh dat heb jij snel gedaan. Femke glimlacht. Wil jij nog iets drinken? 'Een cola graag'. Komt eraan. Ik ga naar de keuken en pak een cola voor Femke en een flesje water voor mijzelf. Terug aan ons bureau stopt Femke de papieren in een kaft. Ik overhandig haar het blikje cola. 'Dank u'. Ik zet mij aan mijn bureau en open mijn mail. k werd gemist zo te zien. 'Veel mails?', vraagt Femke. Teveel om nu te lezen. Vluchtig kijk ik van wie de mails zijn. Alleen de belangrijkste lees ik snel en markeer ik om later grondiger te lezen en te beantwoorden.

Zijn wij weg? 'Ja'. Femke staat op en pakt haar wapengordel van de vloer, doet deze om en komt naar mij toe. Ik heb de sleutels. 'Okee. Zin om weer te beginnen?', vraagt Femke terwijl wij naar onze wagen lopen. Absoluut, maar het voelde vanmorgen wel vreemd om Anouk en Mats achter te laten. 'Gaat het goed met Mats?' Ja heel goed. Hij is al gegroeid en veel veranderd. Je kunt steeds meer kenmerken van Anouk in hem zien. 'Heeft u vader Mats al gezien?' Alleen via Skype en wij sturen regelmatig foto's via Waht's app. 'Lijkt mij moeilijk voor u?' Ik ben ondertussen gewend om hem niet om mij heen te hebben. Maar op sommige momenten had ik hem graag hier gehad. Net zoals mijn moeder. Die had zo trots geweest op haar kleinzoon. Waarschijnlijk had zij hem overladen met cadeau's, had zij elke smoes verzonnen om telkens binnen te komen stormen om zo bij haar kleinzoon te zijn. Ik slik de brok in mijn keel door en veeg snel een traan uit mijn oog. Dan stap ik in onze wagen. 'Ca va?' Ja ja. Ik kijk Femke aan. 'Kom hier', zegt zij en slaat haar armen om mijn nek. 'Als er iets is kun jij altijd bij mij terecht'. Ik weet het. Allee, wij gaan aan het werk. Ik start de wagen en wij beginnen aan onze patrouille. 

Het is iets na 12u wanneer Femke en ik terug het commissariaat binnen stappen. Femke gaat naar de kleedkamer en ik ga naar mijn bureau. Voor ik ga eten wil ik eerst een aantal mails beantwoorden. Na het eten gaan Femke en ik terug op patrouille. Dus veel tijd voor papierwerk en het beantwoorden van mijn mails heb ik niet. En om eerlijk te zijn heb ik ook geen zin om op mijn eerste dag al over te werken. Na een kwartier ben ik voor een groot gedeelte klaar en ga ook ik eten. Ik pak mijn tas en ga naar de rest van het team. 'Je komt toch nog', zegt Koen. Een chef moet zijn prioriteiten stellen, zeg ik waarna ik een knipoog naar hem stuur. 

Ik wil juist aan mijn tweede broodje beginnen wanneer mijn gsm afgaat. "Videocall Anouk" staat er op het display. Lief, alles okee? 'Maak u geen zorgen er is niets aan de hand. Er was gewoon iemand die zijn mama miste'. Anouk draait haar gsm zo dat ik Mats op haar arm zie liggen. Dag mijn hero. Mats zoekt met zijn ogen van waar mijn stemgeluid vandaan komt. Miste jij mama? 'Ja mama, ik mis u zo erg dat ik zelfs mijn flesje niet leeg heb gedronken en dat ik veel moet huilen'. Er is toch niets het hem? 'Nee Floor, hij moet gewoon even wennen dat jij er niet bent. Die kleine gasten voelen dat ook al aan'. Zeker dat er niets is? 'Heel zeker. Vertrouw mij nu maar'. Dat doe ik ook wel. Gaat het met u zo in u eentje? 'Ik mis u ook wel om mij heen'. Kuch kuch, klinkt er vanaf Koen. Ik kijk hem aan. 'Ga gerust door. Wij doen wel of wij niets horen'. 'Oh jij bent niet alleen?', zegt Anouk. Nee ik ben aan het eten. Koen komt achter mij staan. 'Dag grote vriend', zegt Koen. 'Dag Anouk'. Hee Koen. Is mevrouw de hoofdinspecteur nog niet te streng geweest?' 'Ik heb nog geen rust gehad sinds zij terug is'. 'Ik dacht al zoiets te zien', zegt Anouk met een lach. 'Gelukkig kan ik wat hebben. Ik wil tegenover mijn grote vriend natuurlijk niet overkomen als een pussy'. Tineke begint te hoesten. 'Sorry ik verslik mij', geeft zij aan. Is niet erg hoor Anouk probeert ook haar lach in te houden. Nu begint Tineke te lachen. 'Niets geloven wat die vrouwen allemaal zeggen vriend. Ik leg u dat nog wel een keer uit wanneer wij samen zijn'. 'Ik weet zeker dat Mats u als voorbeeld blijft zien', stel Anouk Koen gerust. Koen lacht, zwaait en gaat dan naar zijn bureau. 'Ik ga u niet langer ophouden. Doe voorzichtig, ik zie u graag heelhuids thuiskomen'. Ik doe mijn best. 'Tot straks schat'. Tot straks. Dag hero, pas goed op u mama. Ik stuur een kus Anouk haar richting uit en sluit het gesprek. Ik kijk Tineke aan die naar mij lacht.