Floor en Anouk zijn dolgelukkig na de geboorte van hun zoon Mats. Zij genieten van hun nieuwe gezinssituatie, maar het gewone leven gaat ook weer gewoon door. Met vallen en opstaan proberen zij een evenwichtig te vinden tussen werk en privé. Met beh...
Eten wij aan tafel? 'Nee, gewoon op de zetel. Of op het terras'. Dat is ook een goed idee. Mijn jasje doe ik uit en leg deze over een eettafelstoel. Ga jij u eerst omkleden? 'Ja, ik blijf niet in mijn uniform rondlopen'. Dan doe ik ondertussen Mats verschonen. Ik neem hem uit de maxi cosi en ga naar zijn kamertje. Gaan wij snel u pamper verversen, want na zo'n grote fles leegdrinken begrijp ik wel dat het er ook weer uit moet. Snel geef ik Mats een nieuwe pamper. Dat is beter he. In plaats van zijn jeansbroekje terug aan te trekken trek ik hem een gemakkelijk broekje aan. Ik neem Mats van de verzorgingstafel en ga met heem naar de living. 'Voor u een cola?' Dat mag. 'En voor de jongeman op u arm?' Die lust wel een pintje denk ik. Floor glimlacht. Ik zet mij op de zetel, Mats legt ik naast mij. Wanneer Floor aankomt zet zij de blikken frisdrank op de tafel en neemt plaats naast Mats. Ik open de zak en neem onze frieten eruit. Dit gaat smaken zeg. 'Heerlijk, het was alweer even geleden dat wij frieten op hadden'. Zo af en toe mogen wij wel eens zondigen. 'Ik vindt dat ook helemaal niet erg'.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ik wilde het met u nog ergen over hebben'. Dat is waar, het ging over de onthaalmoeder he? 'Nee, daar gaat het niet over. Door haar kwam dit terug naar boven bij mij'. Heb jij een probleem met Mats? 'Het gaat wel over hem'. Vertel, jij maakt mij nieuwsgierig. 'Ik maak mij soms ongerust over de toekomst. Niet onze toekomst, maar die van hem'. Floor legt haar hand op Mats zijn buikje. Hoe dat? 'Straks als hij iets ouder is en hij gaat naar school. Ik heb schrik dat andere kinderen hem zullen persten met het feit dat hij twee mama's heeft. En hoe gaat het straks zijn als hij kan praten en hij wilt roepen. Wat gaat hij dan roepen, mama? En wij dan met z'n twee naar hem gaan of wat?' Dat pesten kunnen wij niet tegenhouden hoe graag wij het ook willen. Er zal altijd wel ergens iemand zijn die het nodig vindt om daarover iets te zeggen. Of dat nu is op de kleuterschool, het middelbaar of gewoon in het dagelijks leven. Maar dan zijn wij er voor hem om hem te troosten, op te vangen of gewoon een luisterend oor voor hem te zijn. Wij weten dan wel niet hoe het is om twee ouders van hetzelfde geslacht te hebben, maar wij weten wel hoe het voelt als iemand iets te zeggen heeft over onze geaardheid. 'Ik zou het wel klote vinden moest hem dat overkomen'. Maar ik ook. Ik zal het niet laten blijken tegenover hem, maar ik zal koken vanbinnen wanneer het gebeurd. En over u tweede punt. Ik heb daar ook al eens over zitten denken. Dat gaat nog lastig worden. 'Ik heb een keer op internet zitten kijken hoe andere koppels dat doen'. En? 'Dat gaat van mama en make tot moe en moeke'. Moeke dat vindt ik meer iets voor de oma en niet voor de mama. 'Nee, moeke vindt ik ook niets. Mama zou ik wel graag houden en ik vindt eigenlijk ook dat hij u zou moeten noemen. Jij bent zijn biologische mama'. Maar dat maakt toch helemaal niets uit. Mats onze zoon, net zoveel van u als van mij. Onthoudt dat nu eens. Of voel jij dat anders? 'Nee, helemaal niet. Maar biologisch is het wel zo'. Zou jij graag ons volgende kindje dragen? 'Daar heb ik nog niet over gedacht. Zou jij nog graag een kindje dragen?' Ik zou het niet erg vinden om dat nog eens te doen. Maar ik zou het u ook gunnen als jij zou zeggen ik wilt graag onze tweede dragen. 'Tegen die tijd zullen wij dat nog eens bespreken. Laten wij eerst nog maar genieten van dit mannetje, deze hero', zegt Floor terwijl zijn met haar hand op Mats zijn buikje hem een beetje heen en weer schud. Absoluut en genieten van onze frietjes. Daar klinken ik op. Met onze blikjes klinken wij.
U speech voor Femke was mooi. 'Dank u. Ik had nog veel meer willen zeggen, maar ik kreeg het niet op papier'. Mijn hand leg ik op de hand van Floor. Heb jij het gevoel dat jij afscheid hebt kunnen nemen? 'Ja, zeker wel. Wij hebben met het team afscheid kunnen nemen, maar ik heb zelf ook afscheid genomen. Even een momentje om vaarwel te zeggen. Ik had het heel moeilijk toen wij aan het graf stonden. Er kwam even iets heel hard binnen'. Schuldgevoel? 'Ik weet niet of je het schuldgevoel kan noemen. Het is niet dat ik de trekker heb overgehaald, maar ik heb ook niets gedaan om haar te beschermen'. Jullie konden toch niet weten dat hij dit zou doen? Als jij had geweten dat hij gevaarlijker was dan bij jullie bekent was dan hadden jullie hem heel anders benaderd, toch? 'Absoluut. Maar zo zie je maar, normaal heb ik alles op orde en nu vergeet ik mijn porto in de wagen. Nou ja eigenlijk is die van mijn gordel geschoten en dan gebeurd er dit'. Dat is een toevalligheid. 'Maar wel een toevalligheid met extreme gevolgen'. Hoe moet dat morgen als jij weer moet gaan werken? 'Dat zal papierwerk zijn. Verslagen tikken, onderzoek doen op de computer, hopelijk nog eens een verklaring opnemen van iemand die op het commissariaat komt. Ik hoop dat Intern Toezicht zo snel mogelijk hun onderzoek hebben afgerond en dan met de uitslag komen en dat deze positief is. Niet dat ik, als ik mijn c4 krijg, mijn carriere af heb gesloten met alleen maar papierwerk'. Dat zij u zo in onzekerheid laten zitten is toch onbegrijpelijk. Als het over hun zelf zou gaan dan zouden zij toch ook snel de uitslag willen hebben. 'Ik neem het maar zoals het gaat'. Meer kun jij even niet doen. 'Dat is waar. Ik zal de uitslag af moeten wachten. Gestraft ben ik toch al voor het leven'. Dat mag jij niet zeggen. Maar ik begrijp wel wat jij bedoelt. 'Ik zal haar altijd moeten missen'.
's Avonds
'Zou jij het erg vinden moest ik nog even gaan lopen?' Natuurlijk niet. Het zal u goed doen. 'Ik zal een kort rondje doen, dan kan ik Mats op bed leggen'. Zal ik dat wel doen dan kun jij op u gemak gaan lopen. 'Jij bent een schat. Zeg maar wat ik daarvoor in de plaats kan doen?' Awel, ik heb al iets in mijn gedachten. 'Vertel'. Dat jij na het lopen samen met mij een heerlijk warm badje neemt. 'Ik zal u bellen als ik aan mijn laatste kilometer begin'. Dat is een goed idee. Dan kan ik ons bad laten vollopen. Floor geeft mij een kus en gaat zich omkleden.
Zonet heb ik Mats in zijn bedje gelegd. Hij was is slaap gevallen in de box. Ik ga hem nu niet meer wakker maken voor een flesje. Als hij honger heeft dan gaat hij zich vannacht laten horen, maar dat is geen probleem. In de living ben ik in de kast op zoek naar kaarsjes. Ik wil die in de badkamer zetten om zo deze dag toch nog mooi af te sluiten. Ze moeten hier ergens liggen, ik weet het zeker. Laatst lagen ze hier nog. Ah, zie je wel. Met een doosje met kaarsjes ga ik naar de badkamer en verspreid de kaarsjes. Gelukkig hoef ik niet meer op zoek naar een aansteker, want die zat bij de kaarsen. Ik ga naar de slaapkamer, kleed mij uit en trek alleen mijn badjas aan.
Mijn gsm gaat, ik neem op. Ja? 'Ik begin aan mijn laatste kilometer', hoor ik Floor hijgend zeggen. Top, dan ga ik ons bad laten vollopen. 'Ik kijk er al naar uit. Tot subiet'. Tot subiet schat. Ik leg af. Snel ga ik richting de badkamer en draai de kraan open. Wanneer het water stroomt begin ik met het aansteken van de kaarsjes. He duurt even, maar het resultaat mag er zijn. Ik kijk naar het bad. Uh... dat moet ik nog wel redden. Met versnelde pas ga ik richting de keuken. Uit de koelkast haal ik een fles rosé, open deze, en pak twee glazen. Deze neem ik mee naar de badkamer. De kraan draai ik uit, het water is aangenaam warm.
'Anouk?' In de badkamer! Ik schenk de rosé in en neem plaats op de rand van het bad. Floor komt de badkamer binnen. Een grote glimlach ontstaat op haar gezicht als zij de kaarsjes en mij ziet zitten. 'Wow, wat een verrassing. En ik dacht dat wij gewoon samen in bad gingen'. Na een dag als vandaag vond ik dat jij een verrassing en ontspanning wel had verdiend. 'Jij bent toch een schat he'. Ik overhandig Floor haar glas rosé. 'Het ziet er wel gezellig uit zo alleen met die kaarsjes aan en dan die prachtige dame hier voor mij'. Die prachtige dame heeft zin in een warm bad met u. 'Daar heb ik ook zin in'. Zullen wij dan maar in bad gaan? 'Ik spring kort onder de douche, wel zo hygiënisch'. Is goed. Kan ik al genieten van het uitzicht. Ik sta op en geef Floor een kus, knoop mijn badjas open en laat deze op de grond vallen. 'Prachtig', zegt Floor al kijkend naar mijn naakte lichaam. Ik rits haar jasje open. Kleed je maar snel uit. Haar glas pak ik aan, zet deze op de lavabo en stap dan in bad. Floor blijft mij lachend aankijken tijdens het uitkleden.
'Bedankt voor u steun vandaag en deze mooie afdeling'. Dat is graag gedaan. 'Trouwens, ik heb tijdens het lopen nog eens nagedacht'. Was het niet bedoeling dat jij u hoofd juist leeg zou maken? 'Ja, maar één ding kreeg ik niet uit mijn hoofd'. En dat is? 'Onze aanspreek titel'. Ik lach. Dat klinkt officieel. 'Ik wist even niet hoe ik het anders moest noemen'. Is niet erg. Wat heb jij bedacht? 'Mama en mams. Jij bent mama en ik wordt mams'. Even denk ik na. 'Vindt jij het niets?' Ik vindt het.... 'Ja?' Ik vindt het goed klinken. 'Gelukkig, ik werd al wanhopig'. Sorry schat. Dit is wel een mooi alternatief. 'Dan is het in ieder geval duidelijk wie aangesproken wordt. Ook in de toekomst bij eventueel nog een kindje of kindjes'. Weet jij zeker dat jij niet mama wilt zijn? 'Ik weet het heel zeker. Met mams ben dan tevreden'. Oké mams.
