Wonderschoon geluk en zwaar verdriet

84. Boodschappen en discussie

(Floor)

29 januari 2019

'Moest jij nog iets anders dan tandpasta en shampoo?' Nee. Of ja, wij moeten nog voeding voor Mats hebben. 'Zat er niets meer in de pot?' Jawel, maar ik wil niet het risico nemen en seffens zonder te zitten. Wij gaan naar het schap met babyvoeding. Euh.... 'Zij hebben het niet meer?' Nee. 'Ja, pech dan. Ik kijk van de week wel'. Verderop zit nog een drogist. Daar kunnen wij nog even heen gaan. 'Is goed'. Ik ga afrekenen. Anouk neemt de kinderwagen met Mats van mij over. Klantenkaart bij? 'Jij had die laatst'. Dat is waar. Anouk gaat voorbij de kassa staan. Wanneer ik klaar ben met afrekenen ga ik naar haar toe en leg de spullen onder in de kinderwagen. 'Naar links voor de drogist toch?' Ja. Wij wandelen richting drogist.

Anouk kijkt even bij een etalage. Ik ga weer terug achter de kinderwagen staan. Mats zijn oogjes worden kleiner en ik leg zijn knuffel dichter tegen zijn gezichtje. Zat er iets voor u bij? 'Ik vond dat jasje wel leuk, maar het model staat mij niet aan'. Zeker? Wil jij het niet even gaan passen? 'Nee, dat hoeft niet. Wij moeten voeding voor Mats halen'. Op die tien minuten komt het ook niet aan. 'Het is echt oké, Floor'. Zoals jij wilt, lief'. Wij wandelen verder. Zie, er is er één in slaap gevallen. 'Het zwemmen was best vermoeiend voor hem'. Ik zag in die folder staan dat het normaal is. 'Dit is ook intensief voor die kleintjes'. Hij heeft er wel van genoten. Hoe vond jij het? 'Ik vind het leuk. Het is goed om ze zo te laten wennen aan het water en ook goed dat er aan beweging wordt gedaan'. Dat stond ook in die folder. Hoe verder zij komen hoe meer beweging erbij komt. Een beetje avontuurlijk. 'Jij hebt die folder al helemaal uitgelezen'. Jij kent mij. Maar dan wel alleen wat onze hero betreft. Ik wil Anouk haar hand vastpakken, maar zij trekt terug. 'Houdt de kinderwagen maar vast, dan blijft hij stabieler'. Teleurgesteld en verbaasd neem ik de kinderwagen dan maar terug en wandelen wij door. 

'Bedankt en nog een prettige dag'. 'Dank u wel, voor u hetzelfde'. Gelukt? 'Ja'. Moet ge dees zien. Ik wijs naar een broekje in de etalage naast de drogist. Vind jij dat leuk voor Mats? 'Het is wel leuk'. Kom, laten wij het even gaan bekijken. 'Ik weet niet, Floor'. Allee, kom. Ik ga met Mats de winkel binnen. Even zoek ik naar het rek met nieuwe kleding. Wanneer ik het gevonden heb kijk ik voor het broekje. Och hier zie. Zie nu hoe schattig. Lief, zie dan. 'Hm hm'. Gij vind het niets? 'Jawel, ik vind dat de max'. Eens zien of zijn maat erbij zit. Ja hoor. Wat doen wij? Nemen wij het? 'Jij bent er echt weg van he?' Ja, maar als gij het niets vind dan nemen wij het niet. 'Ik vind het echt leuk'. Dan ga ik het afrekenen. Neem jij.... 'Ik neem Mats. Tussen de rekken door ga ik naar de kassa. 'Goedemiddag. Heeft u alles kunnen vinden?' Hallo, ja zeker. Ik zag dees in de etalage liggen en kon het niet laten liggen. 'Dat kan ik goed begrijpen. Het ziet er ook leuk uit. Had u er nog een zakje bij gewild?' Alstublieft. 'Dat wordt dan 34 euro 50, alstublieft'. Ah, mijn portemonnee ligt in de kinderwagen. Lief! Lief!, roep ik naar Anouk, maar zij reageert niet. Anouk! 'Ja?' Mijn portemonnee ligt nog in de kinderwagen. Anouk komt aan en geeft mij mijn portemonnee. Ik kijk haar aan. Zij doet raar denk ik bij mijn eigen. Graag met de kaart betalen. 'Natuurlijk. Gaat u gang'. Mijn pincode type ik in en kijk dan terug naar Anouk. Zij staat rond zich te kijken. 'Alstublieft. Veel plezier met uw aankoop'. Dank u wel. Tot ziens. In één rechte lijn stap ik naar buiten. 

'Floor. Floor!' Wa? 'Ja, wat. Voor wat loop jij nu ineens zo naar buiten? Scheelt er iets?' Serieus? Vraag jij nu aan mij of er iets scheelt? Gij doet al heel de ochtend zo raar en dan vraag jij dees aan mij. 'Wat bedoel jij met ik doe raar?' Als ik u aan wil raken dan draai jij weg en jij verdedig mij niet wanneer er gezegd word dat ik maar een vriendin ben. Ook als ik lief tegen u zeg dan krijg ik geen respons. Heb ik iets verkeerd gedaan of gezegd? 'Jij ziet dat verkeerd'. Ah, ik zie dees verkeerd. Komt dan eens hier? 'Voor wat?' Dat ik u een kus en knuffel geef. 'Allee Floor, hier toch niet'. Voor wa niet? Wat is het probleem? 'Toch niet zo in het openbaar'. Sinds wanneer is dat een probleem? Dat hebben wij toch altijd gedaan. Wij gaan hier toch geen seks staan hebben, maar gewoon een knuffel. Zelfs hand in hand lopen wilde jij niet. 'Ik zie het probleem niet'. Wat is er ineens gebeurt? Wilt gij niet met mij gezien worden op straat of schaamt gij u voor mij? 'Natuurlijk niet'. Maar wat scheelt er dan? Anouk wilt antwoord geven, maar draait dan haar hoofd weg. Ik schud mijn hoofd. Dan kijkt Anouk mij terug aan en veegt een traan van haar wang. 'Kunnen wij dit subiet in de wagen bespreken?' Probeer jij er zo onderuit te geraken? 'Nee, nee echt niet. In de wagen leg ik het u uit'. Moet jij nog ergens naartoe? 'Nee. Wij kunnen beter gaan. Mats moet seffens toch ook een fles'. Wij gaan richting onze wagen.

Met Mats in zijn autostoeltje, nog altijd in een diepe slaap, draai ik mij achter het stuur naar Anouk. Ik luister. Zij zucht een keer diep in en uit en kijkt mij dan aan. 'Laat ik eerst zeggen dat het echt niet aan u ligt, maar volledig bij mij vandaan komt. Sinds de bedreiging van Hamza Yilhmaz op straat ben ik bang geworden voor herhaling. Ik weet dat er meer mensen zij die tegen de community zijn en wil dus niemand aanleiding geven om ons hierover aan te spreken of fysiek te worden. Onze veiligheid is voor mij het allerbelangrijkste. En als dat betekend dat wij voorlopig niet meer hand in hand over straat kunnen lopen of elkaar in het openbaar een knuffel geven dan is dat zo. Dat doet ook niets af aan mijn liefde voor u'. Even zeg ik niets. Ik heb helemaal niet doorgehad dat die situatie u zoveel heeft gedaan. Heb jij daar zo'n last van? 'Last wil ik het niet noemen, maar het heeft mij wel aan het denken gezet. Ik wil niemand in gevaar brengen'. Ben ik echt zo blind geweest? 'Nee schat'. Sorry Anouk. Sorry dat ik zo tegen u deed. Dat is niet schoon van mij. En sorry dat ik er niet voor u was. 'Jij bent er wel voor mij geweest. Er is gewoon niets wat wij er aan kunnen doen. Allee, ja. Helaas zullen wij ons aan moeten passen, omdat de mensen die er problemen mee hebben zichzelf niet veranderen'. Dat is zo spijtig genoeg. Mag ik u iets vragen? 'Tuurlijk'. Is er die dag echt niets meer gebeurt dan dat jij toen gezegd hebt tegen mij? 'Er is toen echt niets meer gebeurt. Ik heb u toen de waarheid gezegd'. Ik glimlach. 'Uw vraag geeft mij ook gelijk een antwoord'. Waarop? 'Op een vraag die in mijn hoofd bleef zitten'. Welke vraag is dat? 'Of jij niet stiekem het dossier een keer zou hebben ingekeken en mijn verklaring had gelezen. Maar dan had gij deze vraag niet gesteld'. Ik heb u dat toch beloofd. 'Dat weet ik. Maar ik heb toen ook gezien hoe bezorgd en ook boos jij was. Uit die emotie had het kunnen zijn dat jij toch alles had willen weten'. Ik heb erover getwijfeld, maar ik vertrouw en ik heb vertrouwen in Koen en Tineke dat zij alles doen om die gasten te straffen en in het oog te houden. Kort kijkt Anouk weg. 'Eigenlijk is er wel nog iets gebeurd. Niet daarna, maar er wel voor al. Ik heb dit ook aan Koen en Tineke vertelt en ook hier zijn zij nog mee bezig'. Wat is er dan gebeurt? Heeft het ook daarmee te maken? 'Ja. Voor de bedreiging heb ik enkele mails ontvangen. Mails met dreigementen, foto's, video's, teksten. Alleen met maar één onderwerp, holebi's'. Wat stond er dan of wat was er te zien? 'De filmpjes gingen vaak over koppels die gevolgd werden en dan door een groep verkracht, mishandeld of zelfs vermoord werden'. Holebi koppels? 'Hm hm. De foto's lieten zwaar gewonde of dode mannen of vrouwen te zien met gay op of naast het lichaam'. Heb jij naar die filmpjes gekeken? 'Het eerste filmpje wel een deel. Ik wist niet van wie de mail kwam of wat er in stond. Daarna heb ik al de inkomende mails van dat mailadres meteen verwijderd'. Die mails, heb jij die bewaard? 'Tijdens het verhoor heb ik deze naar Koen gemaild als bewijsmateriaal. Ook daarvan heb ik meteen aangifte gedaan'. Tegen onbekende dan of weet jij van wie die mails komen? 'Ik wist het eerst niet, niet naar gekeken of ik wilde het gewoon niet weten. Toen Koen de mails onderzocht kwamen wij erachter dat deze verstuurt zijn door Hamza Yilhmaz. Dus heb ik uiteindelijk ook aangifte gedaan tegen hem voor de mails'. Heel goed. 'Begrijp jij nu waarom ik zo deed?' Ik begrijp u heel goed. 'Het was slimmer geweest van mij om u meteen te zeggen wat er scheelde in plaats van daarvoor eerst ruzie te moeten maken'. Wij hadden een discussie, geen ruzie. Ja het was makkelijker geweest als jij eerder iets gezegd had, maar ik weet het nu. En ik ga mijn best doen om er rekening mee te houden. Maar wordt niet boos als ik het fout doe. 'Nee schat'. Mag ik u nu wel een knuffel en kus geven? Wacht, ik zal eerst kijken of er niemand komt. Snel kijk ik rond om te zien of er iemand aankomt. De kust is veilig. 'Kom hier dan'. Mijn armen sla ik om Anouk haar nek en wij kussen. Dit voelt fijn, een knuffel met een opgeluchte vrouw. 'Allee zot. Kom, laten wij naar Brigitte vertrekken'. Ik start de wagen en gaan dan op weg naar Brigitte.