"Maswerte nga tayo dahil tayo ang kinuhang photographers ng engangement party ng mga anak nila"
"Okay"
“Kristine! Hanggang ngayon ba naalala mo pa rin si Carlo?” tanong sa akin ng magaling kong bestfriend.
“Jenny,Hinding-hindi ko siya makakalimutan. HINDING-HINDI!”
“Whoooh! What if bumalik siya?”
“Even he come back I will never love him again!”
Bakit nga ba hinding-hindi ko siya makakalimutan? Pinikit ko ang mga mata ko at inalala ko ang mga pangyayari bago niya ako saktan at iwan.
Nagkakilala kami ni Carlo noong 4th year highschool ako. Noong nakita ko siya parang napana na agad ni Kupido ang puso ko dahil masasabi ko na love at first sight ako sa kanya.
"Hello, I am Carlo Perez and you are?"
"I am Kristine Arcanghel"
Kala ko noon iyon na ang huli naming pagkikita pero mali ako dahil naging classmate ko siya.
"Siya,ba yung bagong transferee?" tanong ni Jenny
"Feeling ko siya nga." sagot ko
Dumaan ang maraming mga buwan. Naging mas malapit kami ni Carlo sa isa't isa. Hanggang dumating yung araw na humingi siya ng permiso na ligawan ako.
"Kristine, Even in 4 months na magkakilala tayo masasabi ko na I love you very much." sabi ni Carlo habang nakaluhod at may hawak na pink roses.
"Carlo,tumayo ka na nga.Nakakahiya eh"
"Kahit pagtawanan pa ako ng buong mundo hindi pa rin mababago na mahal kita Kristine! I really love you"
"Ah,Eh"
"Pwede ba kitang ligawan?"
"Oo naman!"
Mga 2 months din tumagal ang pangliligaw niya sa akin. Kasi yung araw na sasagutin ko na siya hindi ko alam na iyon na pala ang huling araw na makikita ko siya.
"Carlo,nasan ka na ba?" tanong ko sa sarili ko. Kanina pa ako hintay ng hintay dito sa park. Ang sabi naman niya pupunta daw siya. Tinawagan ko siya pero walang sumasagot. Tinawagan ko siya ng paulit-ulit pero hindi talaga siya sumasagot. Tinawagan ko na lang ung bestfriend niya na si Andrew.
"Andrew,kasama mo ba si Carlo?"
"Hah? Hindi mo ba alam. Ngayon ang alis niya papuntang States."
