Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 72.

Yay, fuck yeah profielwerkstuk. In één dag twee deelvragen bij elkaar gelult. Dat vraagt om een hoofstuk..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Roos

Ik open mijn ogen en zie dat ik me in een donkere ruimte bevind. Het enige beetje licht wat deze kamer ontvangt komt van een klein raam, bovenin de muur. Ik sta op en loop naar het raam, maar het zit te hoog om er door heen te kunnen kijken.

Ik hoor buiten de kamer dingen bewegen en kijk om, in een reflex. Ik zie niets, letterlijk niets. Het kleine beetje licht dat het raampje me biedt laat een lichtstraal zien, maar dat is dan ook alles. Ik ga weer op het bed liggen waar ik net lag.

Waar de fuck ben ik?

Ik voel in mijn broekzakken, maar merk dat ik een pyjama aan heb, waar dus geen broekzakken in zitten. Geen telefoon. Geen sluitels. Niets.

Niet veel later vliegt de deur open. Ik besluit om te doen alsof ik slaap, niet wetende waar de fuck ik ben beland. Ik hoor een man achter me lachen.

‘Ze slaapt’ zegt een stem. Ik schrik als ik de stem hoor en herken. Hij..

‘Maak haar wakker’ zegt een andere, onbekende, stem. Ik huiver bij het idee dat een onbekende man met zijn vieze poten aan me gaat zitten, dus ik doe alsof ik net op dat moment wakker word.

‘Ah, ons prinsesje wordt uit zichzelf wakker’ zegt Sean. Ik open mijn ogen en kijk hem vol afschuw aan. ‘Wat moet je van me’ sis ik.

Sean en de andere man beginnen te lachen. ‘Laat ons maar even’ zegt Sean tegen zijn vriend, die knikt en de kamer verlaat. Hij laat de deur open, waardoor er licht van de gang af komt. Nu pas zie ik dat ik in een redeijk grote kamer ben, maar er staan geen enkele meubelen in, alleen het bed waarop ik lig.

‘Je weet best waarvoor je hier bent’ zegt Sean. Hij veegt mijn haren achter mijn oren en ik huiver. Hoe durft hij met zijn vieze poten aan me te zitten?

‘Blijf van me af’ zeg ik. Ik sta op en loop naar de andere kant van de kamer. ‘Wat wil je met me doen?’ vraag ik.

Sean begint te lachen. ‘Oh Roos, naïve Roos, ik wil zo veel dingen met jou doen..’

Ik huiver weer, maar nu om de manier waarop hij zo duivels kan lachen. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan met die grote donkere ogen van hem.

‘Laten we maar gelijk beginnen..’

-Dioni

Ik schrik wakker van geschreeuw. Gelijk zit ik overeind, en al snel merk ik dat het geschreeuw naast me vandaan komt.

Ik knip het nachtlampje aan en kijk naar Roos, die naast me in bed ligt te zweten.

‘Nee.. Niet doen.. Blijf van me af!’ zijn dingen die ze schreeuwt, terwijl ze heftige bewegingen maakt. Haar hele hoofd zit onder het zweet en ik weet niet precies wat ik moet doen, als ik heel eerlijk ben.

‘ROOS’ schreeuw ik. Okay, schreeuwen werkt dus niet. Wat te fuck is hier aan de hand?

Ik zet mijn beide handen op haar schouders en probeer haar wakker te schudden. Ook dat werkt niet. Als Roos nog meer dingen begint te roepen, vliegt mijn slaapkamerdeur open. Daar staan Samuel en Ruby.

‘Wat te fuck is hier aan de..’ begint Samuel, maar Ruby onderbreekt hem door naar me toe te lopen.

‘WATER’ zegt ze. Het enige wat ik doe is knikken en naar de badkamer rennen. Ik vul een glas met water en ren zo snel mogelijk terug naar mijn slaapkamer. Als ik terugkom staat Samuel met open mond naar Ruby te kijken.

‘Roosje.. Word wakker’ zegt ze rustig, terwijl Roos dingen als ‘ga weg!’ blijft roepen. Ruby aait over haar voorhoofd en probeert haar op die manier te kalmeren.

‘Hier’ zeg ik, en ik geef haar het glas water. Ik verwacht dat ze het op het nachtkastje zet voor het geval Roos wakker wordt, maar ze gooit het glas leeg over Roos haar hoofd. ‘Sorry, ik verschoon je dekbed zo wel’ zegt Ruby. Ik wuif met mijn hand als een ‘maakt niet uit’.

Gelukkig had het nut, want Roos is wakker. Ze kijkt ons met grote ogen aan en ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. Wat te fuck is hier aan de hand?

‘Wat gebeurde er’ roept Roos angstig. Ze kijkt bang om zich heen, met grote ogen. Haar haren zitten om haar gezicht heen geplakt en ze heeft een rood, bollig hoofd.

‘Het is goed’ zegt Ruby. Ze trekt Roos in een knuffel, die daar dankbaar gebruik van maakt.

‘Wil je er over praten?’ vraagt ze aan Roos, die heftig nee schudt met haar hoofd. Ruby knikt begrijpend. ‘Moet ik bij je blijven vannacht?’

‘Nee hoeft niet, ik blijf wel bij Dioni’ zegt ze. Ruby knikt, geeft haar een kus op haar voorhoofd en fluistert nog iets in Roos haar oor, die haar dankbaar aankijkt. Samuel en Ruby verdwijnen weer, nog voordat ik Ruby kan bedanken voor wat ze net heeft gedaan.

Ongemakkelijk doe ik de deur achter ze dicht. Ik kruip in mijn bed naast Roos en trek haar dicht tegen me aan.

‘Gaat het?’ is alles wat ik kan bedenken. Ik voel dat Roos haar hoofd tegen mijn borstkas aan knikt. ‘Had je een nachtmerrie?’ vraag ik. ‘Ja’ piept Roos.

‘Wil je er over praten?’ vraag ik. Daar krijg ik geen antwoord op. ‘Roos?’ vraag ik. Ik kijk naar mijn borstkas, en zie Roos met haar ogen dicht glimlachen.

Ik ben opgelucht over het feit dat ze gelijk weer slaapt, maar wil nog steeds weten wat the fuck er zojuist gebeurde.