Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 61.

Jeeej, ik ga even tegen jullie aanlullen!

Nee grapje, valt mee. Mijn toetsweek is eindelijk afgelopen, yes. En gelijk daarna? Jep, ik ben weer eens ziek. Hele dag op de bank gelegen :(.

Sorry voor dit saaie hoofdstuk, hoort er nou eenmaal ook bij xx

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

---@ Maandag, 11 Januari, 14:00, kliniek Amsterdam.

-Sanne

Samen met Kaj zit ik in de wachtkamer. Ik had hem gevraagd of hij dit keer mee wilde naar Ilse, omdat ik hem nodig had.

Zonder twijfelen zei hij ‘ja’, wat ik erg fijn vond. Kaj is er altijd voor me.. Dat geeft me zo’n fijn gevoel.

De deur van de wachtkamer gaat open, en Ilse staat in de opening. ‘Sanne?’ zegt ze. Ik sta op, glimlach en loop naar haar toe.

‘Ah, je hebt Kaj meegenomen zie ik’ zegt ze. Ik knik. ‘Hopelijk is dat geen probleem’ zegt Kaj. Ilse schudt haar hoofd. ‘Natuurlijk niet joh’ zegt ze met een knipoog. Ze loopt naar haar kamer, en wij lopen er achter aan.

Kaj pakt mijn hand beet en knijpt er even in. Ik kijk hem aan, en hij glimlacht naar me. Die glimlach.. Wauw.

We lopen de kamer van Ilse binnen en gaan zitten. Ilse gaat ook zitten, en pakt haar map met mijn dossier bij zich. ‘Dus’ zegt ze dan.

‘Sanne. Hoe is het met je?’

Ik knik. ‘Wel goed’ zeg ik dan. ‘Hoe is het bij de jongens thuis?’ vraagt ze dan. Ik kijk Kaj even aan en glimlach. ‘Ook goed. We hebben een nieuwe bewoonster, ook iemand als ik, die een soort opvangplek nodig had’ zeg ik dan.

Ilse glimlacht geïnterreseerd. ‘Kan je het goed met haar vinden?’ vraagt ze dan. Ik knik. ‘Kiara is echt heel aardig, en we hebben veel gemeen’ zeg ik dan.

Ilse knikt. ‘Fijn’ zegt ze dan.

‘Wil je nog iets melden voordat we met de oefeningen beginnen?’ vraagt ze dan. Ik schud mijn hoofd.

‘Oké, dan gaan we beginnen’

--@ Na de afspraak.

‘Gaat het?’ vraagt Kaj, als we in de bus zitten. Ik knik even kort. ‘Ja hoor’ zeg ik dan, en ik staar weer naar buiten.

Ilse heeft me vandaag verteld dat mijn ouders er achter zijn gekomen dat ik een traject open heb staan bij Ilse. Ze hadden contact met haar opgezocht, omdat ze hoopten via haar weer in contact met mij te kunnen komen. Ik schrok best wel van deze informatie, eigenlijk heb ik helemaal geen behoefte aan contact.

‘Waar denk je aan?’ vraagt Kaj. ‘Aan wat Ilse zei. Over mijn ouders’ zeg ik dan. Ik kijk om, en zie Kaj geschrokken kijken.

‘Als je geen contact met ze wil moet je dat ook niet doen, het is compleet begrijpelijk’

Ik haal mijn schouders op. ‘Ik weet niet zo goed wat ik wil’ zeg ik dan.

Kaj slaat zijn arm om me heen, en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd en glimlacht.

‘Wat je beslissing ook is, ik sta altijd achter je’

-Samuel

Ik lig lekker met Ruby op de bank, als er op de deurbel wordt gedrukt. Ik zucht. ‘Ik zat net zo lekker’ zeg ik dan. Ruby moet lachen, en ik loop de gang in. Ik open de deur, en dan staat Jade daar op de stoep, volledig in tranen.

‘Hey’ zegt ze bedroefd.

‘Wow, wat is er gebeurd?’ vraag ik verbaasd. Jade schudt haar hoofd en barst in huilen uit. ‘Wacht, kom eerst maar binnen’ zeg ik. Jade loopt de gang in, en ik neem haar jas van haar over.

Ze loopt de woonkamer binnen, en ik loop achter haar aan. Ruby geeft haar een knuffel, en over de schouder van Jade kijkt Ruby me verbaasd aan, met een vragende blik.

Ik haal mijn schouders op en loop naar de keuken. Ik vul een glas met water, en loop terug naar de woonkamer. Eenmaal daar zie ik dat Jade al is gaan zitten, en al iets rustiger is.

Ik geef haar het glas water en ga naast Ruby op de bank zitten. ‘Wat is er gebeurd?’ vraagt ze dan aan Jade, die haar glas water in één slok achterover slaat.

‘Ruben..’ zegt ze dan. ‘Hij… Hij..’

Gelijk barst ze weer in huilen uit, en Ruby kijkt me schuldig aan. Ik loop naar Jade toe, pak haar handen vast en veeg de tranen van haar wangen. ‘Wat is er met hem?’ vraag ik dan.

‘Hij is vreemdgegaan’ zegt ze. Mijn mond valt open.

‘Wát?!’ schreeuw ik gelijk. Ik sta op, uit automatische woede. ‘Sam, beheers je’ fluistert Ruby, die achter me is gaan staan. Ze aait zachtjes over de achterkant van mijn rug, waardoor ik me al een stuk rustiger voel.

‘Wat een lul’ zeg ik dan. ‘Jij verdient veel beter’

Jade kijkt op, met grote betraande ogen. ‘Meen je dat echt?’ vraagt ze dan verdrietig. Ik knik. ‘Waar woont Ruben? Dan ga ik naar hem toe’ zeg ik, terwijl ik mijn schoenen al pak.

‘Sam.. Nee’ zegt Jade dan, die opstaat. ‘Heel lief aangeboden, echt, maar ik denk dat ik beter zelf kan gaan en dit met hem uitpraten.. Ik hoorde het viavia, en jullie waren de eersten aan wie ik dacht om naar toe te gaan.. Sorry’ zegt ze.

‘Hey, gek!’ zegt Ruby dan. ‘Daar hoef je toch geen sorry voor te zeggen? We staan voor je klaar. Je hebt mijn nummer, bel me als jij en Ruben zijn uitgepraat, oké?’

Jade glimlacht waterig en knikt. ‘Thanks Ruub’ zegt ze dan. Ze trekt haar in een knuffel, en loopt dan de hal in. ‘Thanks Sam’ zegt ze nog een keer. Ze drukt een kus op mijn wang en verdwijnt dan.