Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 91.

Hey schattenbouten van me! Vandaag is het koningsdag woehoe, happy birthday Willem.

Wat doe ik op mijn koningsdag? Precies, leren. Lol. Fuck examens.

Ik moet me er nu echt volledig op gaan concentreren... Dus tot 23 mei horen jullie niets van mij. (Hey dat rijmt, ha ha).

Het spijt me! IK HOU VAN JULLIE!

----------------------------------------------------

-Kiara

Jai slaat zijn arm om me heen als ik op de bank naast hem neerplof.

Samuel en Ruby die weer bij elkaar zijn, holy fuck yes. Ik kijk naar ze terwijl ze met zijn tweeën in één stoel zitten. Ruby zit bij Sam op schoot en haar hoofd ligt in zijn nek. Ze slaapt. Samuel kijkt met een glimlach naar haar terwijl zij zich rustig in dromenland bevindt.

Ik kijk naar Jai en merk dat hij naar me aan het kijken was, met een grijns op zijn gezicht. 'Wat is er?' vraag ik.

'Je bent mooi' fluistert hij in mijn oor. Ik giechel en laat een warm gevoel mijn lichaam overnemen. 'Gaan jullie even kijken of de rest al bijna klaar is?' vraagt Iris, die net de keuken uit is komen lopen. Jai knikt, trekt mij aan mijn arm omhoog en sleurt me mee de gang is. Als de deur naar de woonkamer eenmaal gesloten is, drukt hij me er met mijn rug tegen aan.

Zijn lippen drukken tegen de mijne en mijn hart maakt een sprongetje als hij zijn handen op mijn heupen legt. Ons intieme momentje wordt verstoord door Hilde en Cassius die van de trap af komen lopen. Jai zet gelijk een stap achteruit en zwaait een beetje ongemakkelijk naar ze. Hilde barst in lachen uit en ik loop weg van de deur, zodat ze naar de woonkamer kunnen.

'Laten we die andere vier halen' zegt Jai, en ik knik. Met zijn tweetjes sprinten we de trap op en kloppen we op de slaapkamerdeur van Sanne en Kaj.

'Ja?' horen we de zachte stem van Sanne zeggen, wat Jai als teken ziet om de deur te openen. Sanne staat voor de spiegel haar make-up te doen en Kaj ligt op het bed, wel met zijn kleren al aan.

'We kwamen kijken of jullie al klaar waren. We willen over een half uur richting het vliegveld' zeg ik. Sanne knikt, zegt dat ze over vijf minuten beneden zullen zijn en we lopen weg. Op de gang komen we Dioni en Roos tegen, die hoeven we niet meer op te halen.

Een half uur later staan we allemaal met ingepakte spullen bij de deur.

'Ready to go?' vraagt Timo als extra bevestiging. Als iedereen knikt, lopen we de deur uit. De ene helft gaat bij Timo in de auto, de andere helft bij Iris. Jai, Roos, Dioni, Kaj en ik gaan in de auto van Iris, de rest bij Timo.

'Tot zo' zegt Kaj tegen Sanne, die haar een kus geeft. Als hij als laatste ook instapt, kunnen we vertrekken.

'Ik ben blij als ik hier weg ben' zegt Roos zuchtend, terwijl ze haar hoofd op Dioni zijn schouder legt.

Het is krap in dit autotje. Ik zit bij Jai op schoot, naast ons zitten Roos en Dioni en voorin zit Kaj. 'Heb je ook muziek?' vraagt Kaj dan. Iris zegt dat hij even moet zoeken naar cd's.

'Demi Lovato of The Script?' vraagt Kaj. 'Demi!' reageer ik snel. Oeps, de fangirl in me vloog naar boven.

'Even though I know what's wrong

How could I be so sure

If you never say what you feel'

De songtekst van "Fix A Heart" speelt door de auto en ik voel hoe Jai me dichter tegen zich aantrekt. Hij legt zijn hoofd in mijn nek en zijn manier van ademhalen door zijn neus voel ik op mijn schouder.

Ik denk aan Jack. Zal hij iets hebben gedaan in de periode dat ik weg ben? Zal hij de politie hebben gebeld?

Ik probeer de gedachte weg te drukken en mee te zingen met Demi.

'It's like you're pouring salt on my cuts.

Baby I just ran out of band-aids

I don't even know where to stars

'Cause you can bandage the damage

You never really can fix a heart'

Ik sluit mijn ogen, laat mijn hoofd op Jai zijn schouder vallen en maak mijn reis naar dromenland.

Tegen de tijd dat ik wakker word zijn we gearriveerd op het vliegveld. Omdat Timo voorop reed en we hem kwijt raakten in de file, hoorde ik van Jai, zijn we eerder dan de rest. We stappen uit en maken onze weg naar de achterbak.

'Hoe lang nog tot het vliegtuig vertrekt?' vraag ik.

'Anderhalf uur, maar we wilden een uur van te voren er zijn, dat moet ook. Hoezo?' reageert Dioni, terwijl hij de koffer van Kaj uit de auto haalt. Die arme jongen kan nog steeds amper bewegen vanwege zijn steekwond.

'Nee, gewoon. Ik ga even kijken waar de rest is' zeg ik. Iedereen knikt en ik loop weg, de parkeerplaats over, zoekend naar de rest. Ik kijk naar de vogels in de lucht die in een V-vorm vliegen en krijg eindelijk het echte gevoel van lente.

Het volgende moment wordt er hard aan mijn arm getrokken. De manier waarop deze persoon aan me zit doet me denken aan Jack. In mijn hoofd herbeleef ik alles wat Jack me ooit aan heeft gedaan. Ik voel mezelf duizelig worden, het zicht verliezen en huilen. Zodra ik weer bij geest ben, zie ik dat een onbekende jongen me aan mijn arm heeft meegesleurd. Hij drukt mijn handen achter mijn rug en houdt ze ruw vast.

Wie de fuck is deze kerel? Zal hij.. Zal hij de ontvoerder van Roos zijn?

'Blijf van me af, engerd!' schreeuw ik. Mijn stem klinkt schel.

De, onbekende, kerel begint te lachen en drukt zijn handen alleen nog maar harder om mijn pols. Ik slaak een klein gilletje van pijn en doe nog een poging tot loskomen, wat alweer mislukt.

Het volgende moment word ik opgetild aan mijn enkels. Ik begin weer te gillen, maar er wordt een hand voor mijn mond gezet, waardoor het geluid wordt gedempt. Ik laat mijn eerste gedachten overnemen en bijt in de hand van de kerel.

'Godverdomme, teef' zegt hij, en voor ik het weet ontvang ik een klap op mijn wang. Ik word meegenomen naar een onbekende plek. Als ik uiteindelijk word neergezet, zie ik dat we op de parkeerplaats zijn.

De jongen, Sean, houdt mijn handen weer achter mijn rug. Voor ik ook maar iets kan denken hoor ik een klik, en daarna een koud ijzer ding tegen mijn voorhoofd.

Een pistool. Een fucking pistool. Is die kerel gek geworden?

'Waar is Roos!' hoor ik Sean schreeuwen. Niet veel later zie ik de groep verschijnen, die waren afgekomen op het geschreeuw van Sean. Jai zijn ogen worden groot als hij ziet dat Sean een pistool tegen mijn kop aan drukt en hij doet een stap naar voren.

'Blijf van haar af' zegt hij. Ik hoor hem lachen, een harde schelle lach, en het doet pijn in mijn oren.

'Ik zeg het nog één keer: Waar is Roos?'

'Wat moet je' hoor ik Roos haar stem, die zich door de groep wurmt en naar voren komt lopen. Roos, wat te fuck doe je? Als we iets hadden afgesproken was het dat we jou bij Sean uit de buurt zouden houden.

'Roos, kom terug' zegt Dioni, die een stap naar voren doet.

'Laat haar los' dwingt Roos Sean, die weer begint te lachen. Jai gaat naast Roos staan en kijkt Sean aan.

'Je hoorde haar. Laat haar los' zegt hij.

'En anders?' Weer die lach.

'En anders trap ik je zo hard kapot dat ik er voor zorg dat je ballen er af vallen' zegt Jai. Normaal gesproken had ik gelachen om zijn stomme opmerking, maar op dit moment weet ik dat hij het meent.

Weer die lach.

'Hoor je dat? Dit kleine kereltje!' schreeuwt Sean naar zijn vriend, die geloof ik Patrick heette.

Het volgende moment rent Jai op Sean af, word ik losgelaten en val ik op de grond. Ik hoor een harde knal, van het pistool, en dan wordt alles zwart.

-

Sorry, verschrikkelijke cliffhanger, I know maar ik wilde hem héél graag zo laten eindigen!