Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 79.

Woooohoooooo, it's my birthday! Deze bitch is 17!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Samuel

Chagrijnig loop ik het huis naar binnen. Ik werp een blik op de klok in de gang, die aantoont dat het acht uur 's avonds is. Nu pas besef ik me hoe lang ik in dat park heb gezeten.

Nadat ik van Jade af was, ben ik naar het park gegaan. Ik heb de hele dag rondjes gelopen, op bankjes gezeten en van de lucht genoten. Nouja, genoten niet bepaald. Het enige wat ik deed was piekeren.

Hoe de fuck kon Jade het in haar hoofd halen om zo'n actie überhaupt uit te voeren. Hoe meer ik er aan denk, hoe chagrijniger ik word. Het enige waar ik op dit moment behoefte aan heb is in bed liggen met Ruby en haar dicht bij me houden.

Ik loop de trap op en open mijn slaapkamerdeur. Tot mijn verbazing zie ik dat de kamer leeg is, ze zou toch op me wachten tot ik terug was van Jade?

Ik pak mijn telefoon en stuur haar een berichtje. Als ik na een kwartier nog steeds geen reactie heb, sta ik op van mijn bed.

Ik loop de trap weer af en kijk wie er allemaal in de woonkamer zitten: Kaj, Sanne, Kiara en Dioni.

'Weet iemand misschien waar Ruby uithangt?' vraag ik aan de hele woonkamer. Kaj en Dioni negeren me, Sanne en Kiara kijken me met beoordelende blikken aan. Wat te fuck?

'Ik vroeg wat' sis ik dan. Waarom doet iedereen zo irritant? Alsof ik niet al genoeg shit heb gehad vandaag, dit soort taferelen zijn een van de laatste dingen waar ik behoefte aan heb vandaag.

'Ga toch weg' zegt Kiara dan bot. Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Waarom doen jullie allemaal zo fucking ongesteld?' reageer ik.

'Wat denk je?' reageert Sanne met een harde stem. Ik schrik van haar stemgeluid. Sanne heb ik alleen nog maar meegemaakt als een lief meisje die geen vlieg kwaad doet, maar zoals ze me nu aankijkt en tegen me praat heb ik het gevoel alsof ze me elk moment kan aanvliegen.

'Als ik een idee zou hebben zou ik het niet vragen'

Sanne zucht en kruipt in de armen van Kaj, mijn opmerking negerend. Alle vier gaan ze weer verder met televisie kijken en negeren compleet dat ik besta.

Boos loop ik naar de salontafel, gris de afstandsbediening er af en doe de televisie uit. De vier chagrijnige koppen worden alleen nog maar erger als ik de afstandsbediening achter mijn rug houd, zodat Dioni er niet bij kan om hem af te pakken, waar hij nu mee bezig is.

'Wat te fuck is hier aan de hand' zeg ik.

'Dat kunnen wij ook aan jou vragen' zegt Kiara. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoezo?!' schreeuw ik. Ik merk aan mezelf dat ik geïrriteerd raak en dat is niet goed.

'Waarom ga je fucking vreemd!' roept Sanne dan ineens. Terwijl ze de woorden zegt heb ik het gevoel alsof ik flauw ga vallen. Vreemd gaan? Waarom zou ik in Godsnaam vreemdgaan als ik het meest speciale meisje als mijn vriendin kan beschouwen? Alsof ik dat ooit van mijn leven zou verneuken.

'Waarom denk jij in Godsnaam dat ik vreemd ga?!' schreeuw ik op dezelfde toon terug.

'Omdat ik je zag' zegt ze dan timide.

Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauw aan en negeer de beoordelende blikken van Dioni en Kaj. Kunnen ze zich niet even ergens anders mee bemoeien?

'Ja, doe nou niet alsof ik dom ben. Je stond met Jade te zoenen in een steegje en God weet wat daarna nog meer is gebeurd. Het feit dat je zoveel uur later pas terugkeert maakt het niet echt beter, Sam'

Ik heb weer het gevoel alsof ik flauw ga vallen. Uit onmacht grijp ik de boekenkast vast.

'Wat?' fluister ik haast, meer geluid komt er niet uit mijn keel. Als Sanne ons heeft gezien.. Dan heeft ze dit vast aan Ruby verteld. En het is niet eens waar!

'Dat is niet waar..' mompel ik.

'Ja vast' zegt Sanne met haar armen over elkaar geslagen. Inmiddels zit Kiara stilletjes tegen Dioni aan.

'Ga dat maar tegen Ruby zeggen. Weet je hoe kapot dat kind is? Je hebt haar fucking hart gebroken' zegt ze dan.

De pijn die Ruby hoogstwaarschijnlijk heeft gevoeld toen ze dit verhaal hoorde, voel ik nu ook. Ik moet niet denken aan het feit dat Ruby verdrietig zou zijn om mij. Ik wil niet dat ze huilt, ik wil niet dat ze denkt dat ik vreemdga en ik wil haar niet kwijt. Mijn hart breekt in duizend stukjes bij de gedachte van een huilende Ruby.

'Waar is ze heen?' sis ik. Ik moet het weten. Ik moet het nú weten.

'Ze is weg' zegt Dioni dan. Ik voel mijn ogen groot worden in mijn oogkassen. 'Voorgoed?'

'Nee, ze is gaan zuipen met Roos' zegt hij dan. Ik voel een steek in mijn hart. Ruby die aan de zuip gaat? Dat gaat ze nooit.. De enige keer dat ik me nog kan herinneren dat ze dat was, was met kerst. Dat was de eerste keer dat we..

'Ik zou haar niet gaan zoeken' onderbreekt Kaj mijn gedachten.

'En waarom in fucking Godsnaam denk jij dat ik mijn vriendin lekker laat zuipen met de gedachte dat ik vreemdga terwijl dat niet zo is?' reageer ik bot. Kaj kijkt me geschrokken aan en steekt zijn handen in de lucht als een teken van overgave. Hij leunt achterover en gaat tegen Sanne aan zitten.

'Waar is ze heen' sis ik richting Dioni.