Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 83.

-Dioni

Shit. Shit shit shit.

Waar de fuck kan dat kind uithangen?

Ik kijk, nog steeds, met open mond naar mijn telefoon. Het telefoongesprek van daarnet met Ruby heeft nou niet veel goeds gedaan voor het feit dat ik ongerust ben over waar dat kind nou uithangt. Ja, ik weet dat het nergens op slaat maar zo ben ik nou eenmaal. Waar kan ze in Godsnaam zijn? Het is inmiddels al half vijf ’s avonds dus dat kind ging ongeveer 24 uur geleden de deur uit en is niet teruggekomen.

Verdomme Roos.

Mijn gedachten worden verstoord door een voordeur die open wordt gesmeten en een Ruby die gehaast naar binnen rent. Haar ogen zijn opgezwollen, helemaal rood en haar wangen zitten onder de mascara. Wat heb ik toch met dat kind te doen.. Kut Samuel.

‘Hey, kom hier’ zeg ik. Ik trek haar in een knuffel, waartegen ze een beetje stribbelt. ‘Sam is gewoon een lul’ zeg ik als ze zich eindelijk overgeeft. Ze schudt stellig haar hoofd. ‘Dit gaat niet om Sam’

Ik kijk haar verbaasd aan. ‘Roos’ piept ze. Ik laat haar gelijk los, alsof ze in brand staat. ‘Wat is er met haar’ beveel ik haar te vertellen. Gelijk krijg ik spijt van mijn intonatie, als ze voor me op de grond als een klein hoopje neervalt. Ik kniel naast haar neer en trek haar weer tegen me aan. Zo zitten we een tijdje op de grond, Ruby huilend in mijn armen om iets wat er kennelijk met Roos is, en ik me afvragend wat er in Godsnaam aan de hand kan zijn. De druk op mijn hart verdwijnt niet, ik moet en zal weten wat er met Roos is gebeurd.

De deur van de woonkamer vliegt open en Samuel staat in de deuropening. Hij kijkt me verbaasd aan, niet zo goed wetend wat hij moet doen met Ruby in dat huis en ergens voel ik medelijden met deze jongen. Ik weet niet zo goed of ik het verhaal ‘er is niets gebeurd tussen Jade en mij’ moet geloven.

‘Roep de rest’ beveelt Ruby Samuel. Hij knikt en verdwijnt net zo snel de woonkamer weer uit als hij naar binnen kwam.

In de tussentijd heb ik Ruby overeind gekregen, haar naar de keuken gebracht en haar wat water laten drinken. Ze huilt niet meer, gelukkig.

Samuel komt de woonkamer weer inlopen met Jai, Cassius, Kaj, Sanne, Kiara en Hilde achter zich aan. Ruby zegt dat we het best aan de keukentafel kunnen gaan zitten, dus dat gaan we doen. Kiara en Hilde pakken er een kruk bij, zodat ze ook aan de tafel kunnen zitten. Na een lange stilte schraapt Ruby haar keel.

‘Er is iets wat jullie moeten weten’

-Ruby

Ik kijk de hele groep rond als ze me hoopvol en met grote ogen aankijken. Ik weet dat ik het niet mag vertellen, ik had het Roos gezworen maar ik kan nu serieus niet veel anders. Niet na dat smsje, echt niet.

‘Onderbreek me alsjeblieft niet terwijl ik jullie dit vertel’ zeg ik zachtjes, en alle 8 hoofden knikken langzaam.

‘Roos is met een reden teruggegaan naar Nederland, en ik ben bang dat dezelfde reden haar hier weggehaald heeft’ hoor ik mezelf zeggen. Ik slik één keer en besluit om het hele verhaal er maar uit te gooien.

‘Roos verhuisde vier jaar geleden naar London en haatte het daar, echt haten. Ze ontmoette een jongen uit haar klas, Sean. Ze werd halsoverkop verliefd op hem en aangezien hij de enige was die ze kende daar, ging ze veel met hem om. Sean was.. Niet zo’n goed type. Hij zat veel aan de drank en op een dag vroeg hij of Roos ook een joint wilde. Ze zei nee, en toen werd hij pissig. Hij had haar in zijn macht..’

Ik voel mezelf misseljk worden terwijl ik dit privé verhaal van Roos deel met deze groep, maar ik kan serieus niets anders. Ik weet niet wat ik hier in mijn eentje aan kan doen..

‘Er kwam een punt dat hij er voor zorgde dat Roos ging dealen, voor hem’

De acht paar ogen worden groot en ik besluit om maar zo snel mogelijk verder te gaan.

‘Roos schaamt zich hier nog super erg voor, maar op dat moment was ze zo verliefd dat ze bang was die jongen kwijt te raken. Haar ouders kwamen er achter en hebben de politie ingeschakeld. Zij hebben Sean opgepakt en Roos heeft ook een tijdje vast gezeten. Toen ze uit de bak kwam, was ze non-stop bang dat Sean haar zou vinden, en toen is ze teruggegaan naar Nederland.’

‘En wat heeft dit verhaal te maken met het heden?’ vraagt Kaj voorzichtig.

‘Ik.. Ik wist vanaf het begin het hele verhaal, en Roos en ik hadden een code afgesproken. Heel stom, echt heel kinderlijk, maar “Code Paars” betekende dat Sean haar weer had gevonden.’

Gelijk voel ik de tranen weer over mijn wangen lopen. ‘Ik kreeg net een smsje..’

Ik gris mijn telefoon uit mijn broekzak en laat hem zien aan de groep.

“Paars, London”

Ik voel mezelf weer trillen bij het idee dat die viezerik van een Sean haar mee heeft genomen naar fucking Engeland.

Ik kijk Dioni aan, die inmiddels ook aan het huilen is. Ik weet hoe verliefd deze kerel is op Roos.. En ik weet ook dat hij, net als ik, er alles aan zal doen om haar uit de handen van deze viezerik te krijgen.

‘Holy fuck. Hoe heeft ze zo’n smsje kunnen sturen?’ vraagt Jai. Ik haal mijn schouders op. ‘Ik heb werkelijk geen idee, maar dit is niet goed jongens. Die kerel heeft haar meegenomen naar fucking Engeland.’

‘Denk je’

‘Weet ik’

‘Hoe weet je dat?’ vraagt Sam weer. ‘Omdat ik dat weet’ reageer ik bot.

‘Genoeg gebekvecht, iemand pak een fucking laptop en bestel godverdomme negen vliegtickets naar London’ onderbreekt Dioni me. De hele groep kijkt elkaar aan en uiteindelijk knikt iedereen.

‘Gaan we naar London?’ vraagt Hilde.

‘We gaan naar London’ reageert Dioni.