Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 26.

---------@Woensdag 23 December

- Kaj

Goedemorgen, zeg ik maar tegen mezelf. Ik kijk het huis rond: sinds Samuel naar Amerika is met Ruby is het hier echt één grote teringzooi. Overal liggen lege bierflesjes, lege chipszakken, alleen maar bende. Ik schud lachend mijn hoofd en ruim de bende op.

Ik schrik op als de bel gaat. Wie belt er nou aan op dit tijdstip?

Mopperend loop ik naar de deur. Als ik hem open staat Sanne voor me, in tranen. Haar ogen staan verdrietig, bloeddoorlopen. Op haar rechterwang zit een enorme rode schaafplek, waar kleine druppeltjes bloed uit komen. Ze trilt en kan niet stoppen met huilen.

Ik zeg niets, in chock met wat ik nu zie. Ik trek Sanne naar binnen en doe de deur dicht. Ze loopt zelf al naar de woonkamer toe, en ik volg haar.

'S-sorry' stottert ze, terwijl ze de tranen van haar gezicht wegveegt. 'Dat ik je weer lastigval'

Ik schud mijn hoofd. 'Doe je niet. We gaan eerst even ontsmetten, daarna vertel je maar wat er gebeurd is'

Als het goed is kan ik me nog een beetje herinneren hoe Samuel dat de vorige keer deed. Sanne gaat voorzichtig op de bank zitten terwijl ik de EHBO doos erbij pak. Ik open hem, en zie allerlei dingen waarvan ik geen idee heb waarvoor het nodig is. Wel herken ik één ding: het flesje dat Samuel de vorige keer ook gebruikte.

Ik pak hem op en draai het dopje er af. Vorige keer deed hij er ongeveer tien druppels op, maar toen had ze een gat in haar hoofd. Nu alleen maar een schram op haar wang, dus dit keer gaan we voor vijf druppels. 'Hoofd scheef' zeg ik, en Sanne zegt gelijk wat ik doe. Ik kantel het flesje en laat de druppels zachtjes op de wond terechtkomen. Ik zie dat het niet heel fijn voelt voor Sanne, maar negeer dat even. Uit de EHBO doos haal ik een grote pleister, die ik er vervolgens op plak. 'Nu mag je hoofd weer recht'

Ik draai het flesje dicht en stop hem, en de overige pleisters, terug in de EHBO doos. Ik doe de doos dicht en zet hem neer in de kast. Ik loop naar de keuken en open de koelkast, maar kan eens niets anders vinden dan wijn en bier. She probably doesn't mind.

Ik loop de woonkamer weer in en moet lachen om de verbaasde blik van Sanne. 'Sorry, we hebben niets anders. Nouja, je mag ook wel water' zeg ik dan. Sanne schudt haar hoofd, met een kleine glimlach. 'Alcohol is precies goed'

Ik zet een wijnglas neer en schenk de wijn in. Voor mezelf open ik het biertje en neem een slok.

'Vertel, wat is er gebeurd'

Sanne neemt een slok van haar wijn en zucht dan. 'Ik uhm. Ik wilde naar Julian. H-het is bijna Kerst, en zulke tijden zijn gewoon moeilijk zonder hem' Ik knik. 'Mijn ouders wilden niet dat ik weg ging. Toen zei ik als smoes dat ik naar jou ging, maar daar waren ze het al helemaal niet mee eens' zegt ze, terwijl ze nog een slok van haar wijn drinkt.

'Wat zeiden ze over mij dan?'

'Ze vinden het onacceptabel dat jij me hebt opgevangen. Volgens hen had je me naar ze toe moeten brengen in plaats van bij jou moeten houden. Ze zien je als een soort kidnapper, maar dat slaat nergens op.'

Ik zucht en knik langzaam. 'En toen?'

'Toen heb ik bekend dat ik naar Julian wilden gaan en werden ze boos. Ze riepen dingen naar me, die wil je niet weten'

'Wat voor dingen?' vraag ik dan toch maar.

Sanne zucht. 'Dat ik een hoer ben dat ik bij een onbekende jongen bleef slapen, en een ondankbaar nest dat ik niet naar het gezag van mijn ouders luister'

Mijn mond valt open en er rolt weer een traan over haar wang. 'En toen.. En toen'

Ze barst in huilen uit. Ik loop naar de bank en ga naast haar zitten, sla m'n armen om haar heen en doe een poging om haar te troosten. Haar hoofd op mijn borst, mijn kin op haar hoofd. Mijn armen om haar heen, hopende dat ze wat rustiger word. 'Ik zei dat ik zelf mag weten wat ik doe, omdat ik nu negentien ben' hoor ik haar gedempte stem tegen mijn borstkas aan zeggen. 'Weet je wat ze zeiden?'

'Wat zeiden ze?' reageer ik, over haar rug aaiend. 'Dat ik inderdaad negentien ben en het maar eens tijd wordt dat ik uit huis ga' zegt ze. Ze laat me los en kijkt me aan. Zoveel emotie zie ik in haar blik; woede, verdriet, onbegrip, maar voornamelijk onmacht.

'Ik werd boos. Ik betaal elke maand die fucking huur voor ze en ze doen geen ene flikker. Dus ik zei, 'oke dan ga ik wel', en ik liep naar boven. Ik pakte mijn koffer en heb zoveel mogelijk spullen meegenomen' zegt ze, haar blik richtend op de koffer die in de kamer staat. Ik zie nu pas dat ze die meeheeft.

'Hoe kom je dan aan die schram?' vraag ik, terwijl ik er heel voorzichtig met mijn duim over heen aai.

'Ik stond in de hal, net van de trap af, en pakte mijn jas. M'n vader kwam naar me toe en werd boos. Hij zei weer eens allerlei dingen die ik niet eens kan herhalen, en toen duwde hij me. Ik ben met de zijkant van mijn hoofd tegen de deurpost aan gevallen'

'Die mensen sporen niet' mompel ik. Sanne schudt haar hoofd. 'Ik weet hoe ze zijn, en dit is niet de echte zij. Voor de dood van Julian was alles zo perfect, we hadden zo'n goede band. Ze konden het verdriet gewoon niet aan en zijn volledig verkrompen'

'Dat betekent toch niet dat ze zo respectloos met jou mogen omgaan? Dat recht hebben ze niet. Je werkt keihard voor ze en het enige wat je ontvangt is ondankbaarheid, wat nergens op slaat'

Sanne haalt haar schouders op. 'Wat moet ik nou Kaj'

Ik trek haar weer in een omhelzing. 'Voorlopig hoef je niets. Je blijft hier, zo lang als je wilt. Als het goed is heb je nu wel meer spullen mee, tenminste dat denk ik' zeg ik met een glimlach. Ze knikt. Ik glimlach, druk een zacht kusje op haar voorhoofd en hou haar stevig vast.

'Vinden Samuel, Dioni, Jai en Cass dat wel goed?' vraagt ze dan. Ik moet lachen. 'Geloof me, waarschijnlijk zijn zij nog enthousiaster dan ik'

Ze laat me los en kijkt me verbaasd aan. 'Hoezo dat?'

Ik moet lachen en haal mijn schouders op. 'Ze zijn gek op je' zeg ik dan.

De neiging om 'maar lang niet zo gek als ik op je ben' te zeggen is groot, maar ik houd me in.

------------------------------------------

Alweer een redelijk kort hoofdstuk, sorry! :-(
Ik zit dus in de tentamenweek en af en toe schrijven is lekker, maar tijd voor lange hoofdstukken heb ik dus niet echt.
Woensdag is m'n tentamenweek afgelopen, dus dan kunnen jullie rekenen op veel lange hoofdstukken.

PS. Lees allemaal even het verhaal van een vriendin van me. Ze is net begonnen en ze is zó goed. Ik zit er ook in, yay! Haar Wattpad naam is 'bbrave__' en haar verhaal heet 'he'

PPS. Wie heeft gisteren de finale van Hollands Got Talent gezien? Ik was behoorlijk pissed toen TP4Y niet won! Maarja, dit is pas het begin van een mooie toekomst.

Thanks for reading. I love every single one of you. Xxx