Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 15.

- Ruby

Ik kijk op de klok. Drie uur op een vrijdagmiddag, mooi tijdstip om naar de Ikea te gaan.

'Heb je je jas?' roep ik de woonkamer in. Ik hoor een klik, een teken dat de koffer weer dicht zit. 'Yes' hoor ik Roos roepen.

Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak en kijk van wie ik een berichtje heb.

Samuel: We lopen nu naar binnen X

'Roos, ze komen nu naar boven! Schiet eens op!' Roep ik de woonkamer binnen. 'Jahaaa'

De bel gaat en ik doe de deur open. Een glimlachende Samuel met achter hem Dioni is wat verschijnt. Ik geef ze allebei een knuffel als begroeting en neem ze mee de woonkamer in.

Roos staat op en kijkt ze met open mond aan. Ze geeft allebei een hand en ze stellen elkaar voor. Ik moet lachen om Roos.

'Je vangt vliegen' zeg ik.

Ze kijkt op en doet haar mond dicht. We lopen het appartement uit, naar beneden, richting de auto van Samuel. Ik vang zijn blik en glimlach even naar hem. Dioni gaat in de bijzitstoel zitten, Roos en ik achterin.

'Je weet de weg naar de Ikea?' vraag ik aan Samuel. We hebben oogcontact via de autospiegel, en ik zie hoe hij bloost. 'Nee, maar Dioni wel' Dioni steekt zijn duim naar me op en we beginnen te rijden.

Ik voel mijn telefoon trillen in mijn zak en lees mijn berichtjes. Ik zie dat ze van Roos zijn en kijk haar verbaasd aan. Een strenge blik richting mijn telefoon is wat ik terug krijg.

Roos: Ruby what the fuck?

Roos: Je had me wel even kunnen zeggen dat die vriend van je Samuel van B-Brave was

Ruby: Hoe de fuck weet jij dat ze van B-Brave zijn?

Roos: Ik was toch fan, doos. Dioni was m'n crush voor twee jaar lang ofzo. Dit is fucking awkward.

Ruby: Omygod vergeten. Ach, whats the deal? Gewoon normaal doen.

Ik doe mijn telefoon weg en Roos ook. 'We zijn er' zegt Dioni. Nu pas merk ik dat we stil staan. Als ik om me heen kijk zie ik de donkere parkeergarage die zich onder de Ikea bevindt.

We zetten de auto op slot en lopen richting de roltrappen. 'Wat voor soort bed wil je eigenlijk?' vraagt Dioni aan Roos. 'Het liefst een twijfelaar' antwoordt ze. 'Tenminste, als dat past. Ruub?'

'Ja dat past makkelijk'

We lopen door de afdeling badkamers, keukens, eetkamers en we komen uit in de afdeling woonkamer.

Ik kijk naar alle kleine 'huisjes' die gebouwd zijn: het leuke aan de Ikea. Ineens voel ik dat iemand me aan mijn hand meetrekt een huisje in. Ik kijk op en zie dat ik met Samuel ben.

'Even lachen' zegt hij. We verstoppen ons in de kledingkast van het huisje, op een manier dat je Roos en Dioni nog wel kan zien. 'Waar zijn die sukkels?' horen we Dioni vragen. Ik hoor Samuel lachen, en zet mijn hand tegen z'n mond.

'Shhht'

'Heerlijk wanneer je me de mond snoert' hoor ik Samuel fluisteren. Nu moet ik zelf ook lachen, en we stappen uit de kledingkast. 'Wat is dat nou weer voor opmerking' lach ik. Ik zie Samuel beledigt kijken en druk een kusje op zijn wang. 'Sorry skatjepatatje'

Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht en ik loop tevreden naar Dioni en Roos, die al in de afdeling slaapkamer zijn.

Ze liggen samen op een bed. 'Dit bed is mooi' zegt Roos. Ik kijk naar Dioni, die naast haar ligt, met zijn handen onder zijn hoofd en zijn ogen dicht. 'Niet slapen sukkel' lach ik.

Ik spot een groot bed en ga er op liggen. 'Deze is goddelijk' zeg ik. Samuel duikt naast me op het bed en gaat uitgebreid liggen. 'Ja, inderdaad' zegt hij. Ik moet lachen en sta op van het bed.

Dan zie ik een ander bed.

'Roos' zeg ik. Ik wijs naar het bed wat ik zie. Wit, met allemaal mooie versiersels. 'Die is echt heel mooi' zeg ik. Ze loopt er naar toe en gaat er op liggen. 'Oké, dit wordt hem' zegt ze.

'Oké, maar dan gaan we nu iets anders doen, want ik heb kapot veel honger' zegt Samuel.

'Wat gaan we doen dan?' vraag ik.

'Gehaktballen eten'

- Roos

'Hier is een tafel vrij' zeg ik. We lopen naar een tafel met vier stoelen er om heen. Ruby komt naast me zitten, tegenover haar Samuel, en tegenover mij Dioni.

'Dus. Geslaagde dag?' vraagt Samuel. Ik knik. 'Bedankt' zeg ik met een gemeende glimlach.

Ik begin mijn gehaktballen te eten. Één van de redenen waarom ik zo van de Ikea houd: de zweedse gehaktballen die ze hier verkopen zijn heerlijk.

'Dus, Roos, blijf je nu in Nederland?' vraagt Dioni. Ik kijk even opzij en zie dat Ruby diep in gesprek is met Samuel.

'Jup' reageer ik. 'Leuk' zegt Dioni met een lach. 'En ga je naar school?'

'Ja, ik wil volgend jaar hbo gaan doen. Ik weet nog niet precies welke opleiding, maar ik heb nog wel even om daarover na te denken, toch?'

Hij knikt. 'Klopt. Wel leuk. Ben je bekend met Amsterdam?' Ik lach. 'Nee, totaal niet eigenlijk. Hiervoor woonde ik in Gelderland'

'Als je wil wil ik je wel een keer rondleiden ofzo' zegt hij. Ik kijk op en zie dat hij bloost. 'Lijkt me leuk! Maar dan moet ik je wel even wat bekennen' lach ik.

'Vertel'

'Toen B-Brave nog bestond was ik fan en jij was mijn favoriet'

Ik voel mijn kop roder worden dan een tomaat. Shit, waarom moet ik altijd zo eerlijk zijn over zulke gênante dingen?

Dioni begint te lachen. 'Vind ik alleen maar leuk, maak je geen zorgen' zegt hij. Ik zucht opgelucht. 'Mooi'

'Hey tortelduifjes, jullie moeten jullie gehaktballen eten anders zijn ze koud' lacht Samuel.

Ik moet lachen om de opmerking van Samuel en eet de rest van mijn gehaktballen op. Heerlijk.

‘Ik ga nog wat cola halen. Wil iemand nog wat?’

‘Ja ik wil nog wel’ zeg ik. ‘Ik ook’ zegt Ruby. Dioni staat op, pakt onze bekers en loopt met Samuel mee naar het drink apparaat. Good timing: want ik moet nu nodig even met Ruby praten.

‘Dus. Wat was dat net van jou en Samuel?’

‘Wat bedoel je?’

‘Je gaf hem een kus, sukkel. Beetje zeggen dat je bevriend bent met hem, stiekem is hij gewoon je fucking vriendje. Just admit it. Als je het nu niet toegeeft kom ik er later toch wel achter’ zeg ik lachend.

‘We hebben niks, echt niet’ zegt Ruby ook lachend. ‘Zou je wel iets met hem willen?’ Vraag ik. Ruby begint te blozen. ‘I fucking knew it!’

Dan schudt ze haar hoofd. ‘Nee, ik weet het niet. Samuel ziet mij gewoon als een vriendin en ik hem als een vriend denk ik. Je weet wat ze drie jaar geleden steeds zeiden, ze willen niet iets met een fan’

‘Dus? Jij bent geen fan, en B-Brave bestaat al niet meer. Whats the deal?’ zeg ik.

‘Ik was wel een fan. Samuel kent me omdat ik een fan was. Ik denk niet dat dat een goed begin is. En trouwens, we hebben nu ongeveer een week contact, daarop kan je zoiets niet baseren toch?’

‘Nee, maar ik zie wel de manier waarop hij naar je kijkt Ruub. Dat is niet zomaar vriendschap’

‘Ik zie wel even’ zegt ze. Op dat moment komen Samuel en Dioni aangelopen met opnieuw gevulde cola bekers.