Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 54.

Goedemorgen! Ik zit weer in de trein, omwt school.. En ik dacht, ik ga even schrijven ^^

Van te voren wil ik even vermelden dat dit als een heftig hoofdstuk beschouwd kan worden...

Sorry, maar kuthoofdstukken horen er nou eenmaal ook bij.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

-Roos

'Dacht jij dat je zomaar weg kon gaan?' vraagt Sean, die de tape van mijn mond scheurt. Ik gil van de pijn, het voelt alsof mijn lippen van mijn mond zijn gescheurd.

Sean moet lachen. 'Schreeuw maar, bitch. Niemand hoort je hier toch' zegt hij, en weer volgt die duivelse lach van hem. Ik voel me benauwd. Niet alleen doordat het bloedheet is in deze ruimte en dat ik met Sean in één ruimte ben, maar ook doordat ik vastzit.

Mijn handen zijn met touw aan de achterkant van de stoel vastgemaakt, op die stoel zit ik. Mijn enkels zitten met hetzelfde soort touw aan de poten van mijn stoel, en ik had tot kort geleden tape op mijn mond zitten.

'Wat wil je van me' sis ik. Sean komt dichterbij met zijn hoofd, en het maakt me bang. Ik probeer niet te laten merken dat hij me intimideert, dat vindt hij alleen maar leuk.

'Ik wil genoeg van je, schat' zegt hij, terwijl hij met zijn vieze hand over mijn wang streelt. Ik kijk vol afschuw naar zijn gele tanden als hij met open mond lacht.

'Ik wil revenge'

Hij doet een stap achteruit, pakt zijn pistool en maakt hem gereed. Dan richt hij hem op mij, en slik ik even. Gaat hij nou echt..

'Dag Roos' zegt hij. Ik hoor een harde knal, en daarna wordt alles zwart.

Hijgend vlieg ik overeind. Ik kijk de kamer rond, maar ik ben niet meer in de vieze ruimte waar ik daarnet was. Ik ben in mijn eigen vertrouwde slaapkamer, in mijn eigen vertrouwde appartement. Ik voel mezelf trillen en sla mijn benen over de zijkant van het bed.

Ik kan deze dromen niet blijven houden, echt niet. Dit maakt me kapot. Ik doe 's nachts geen oog dicht, en als ik dat wel doe dan droom ik hier over.

Ik loop richting de badkamer, waar ik met mij handen over de muur tast, zoekend naar een lichtknopje. Als ik hem heb gevonden druk ik er op en vliegt de grote badkamerlamp aan, waar mijn ogen even aan moeten wennen.

Ik loop naar de wasbak en ga er voor staan. Met mijn armen leun ik op de randen van de wasbak en ik kijk naar beneden. Is dit hoe mijn leven er van af nu uit gaat zien? Continu bang?

Ik kijk op, zodat ik mezelf in de spiegel aankijk. Ik zie onder mijn ogen allemaal mascaravlekken zitten, wat betekent dat ik de vorige avond vergeten ben om mijn make-up er af te halen.

Ineens voel ik een raar gevoel opborrelen in mijn maag. Gelijk sla ik voorover, en laat ik de maaginhoud mijn lichaam uitkomen. Gedverdemme, er is niets viezer dan overgeven. Ik spoel het weg en spoel mijn mond met water. Als ik me nog steeds vies voel besluit ik om maar even snel onder de douche te stappen. Ik kijk op de klok: half 4.

Ik trek mijn pyjama uit en doe de douche aan. Ik zet hem op zijn allerheetst en stap er onder. Mijn haren vullen zich met water, terwijl ik mijn lichaam afspons met mijn favoriete rituals douche-gel.

Ik zucht.

Zo kan dit echt niet langer doorgaan..

Ik spoel me af, zet de douche uit en wikkel mezelf en mijn haren in een handdoek. Ik loop naar mijn kamer en verwissel de handdoek voor een nieuwe, schone, pyjama. Ik leg de handdoek terug in de badkamer en loop even naar de woonkamer.

'Tis half 4, net gekotst. Blijf morgen in mn nest liggen, niet fit. Love x Roos'

Het briefje voor Ruby leg ik naast de koelkast, op die manier ziet ze hem sowieso. Ik loop naar het keukenkastje en pak een glas, die ik vul met water. Uit het medicijnkastje haal ik een doosje valeriaan, waaruit ik een pil pak. Het is niet sterk.. Maar het is iets. En hierdoor slaap ik in ieder geval.

Als ik het op heb zet ik het glas bij de afwas, doe de lichten weer uit en loop weer richting mijn kamer. Eenmaal daar plof ik in mijn bed. Ik pak nog even mijn telefoon en check of ik berichten heb.

Dioni, 1:34: Hey. Ik hoorde van Kiara dat ze het super leuk met jullie heeft gehad, ik moest van Jai even zeggen dat hij hartstikke blij is met jullie. Zie je snel, slaaplekker X

Ik glimlach en leg mijn telefoon weer weg. Aangezien hij daarna niet meer online is geweest is het nutteloos om op dat bericht te antwoorden.

Ik steek mijn ene arm onder het kussen, mijn andere arm onder mijn hoofd. Mijn knieën trek ik om hoog en mijn deken sla ik over me heen.

Poging twee tot slapen voor vannacht.

-Hilde

'PATS!'

Ik schrik wakker van een hard geluid, het kwam van beneden. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het half vijf in de ochtend is. Half fucking vijf. Wie durft mij om dit tijdstip wakker te maken?

Ik stap slaperig uit mijn bed en loop de trap af, waar ik zie dat het licht al aan is. In de overloop staat het licht ook aan, net als in de woonkamer. Ik loop de woonkamer in en zie gelijk wat de harde knal is: mijn moeder ligt op de grond.

'MAM!' roep ik. Ik ren naar haar toe en probeer haar wakker te maken. Dan hoor ik een stem ergens vandaan komen. Hij is zacht, en ver weg, maar hij is er wel. Ik spot de huistelefoon in mijn moeders hand en pak hem over.

'Hallo?' zeg ik verlegen.

'Hallo, met wie spreek ik nu? Spreek ik nog steeds met mevrouw Pieters? Waar was u ineens heen?'

'N-Nee, ik ben Hilde, de dochter. Ik werd wakker van een harde knal, en toen ik beneden kwam lag mijn moeder op de grond. Ze is nog steeds niet wakker.. Wat moet ik doen?!' vraag ik in paniek.

'Rustig' zegt de man, geen idee tegen wie ik eigenlijk praat. 'Ik denk dat ze is flauwgevallen, ze had het over misselijkheid en duizeligheid'

Ineens hoor ik een soort kreungeluid van de vloer af komen. Ik kijk naar mijn moeder en zie dat ze wakker wordt. 'Mam' mompel ik. Ik help haar overeind en laat haar op de bank zitten. Wat te fuck is hier nou zojuist gebeurd, en met wie ben ik nog steeds aan het bellen?

'Mijn moeder is zojuist wakker geworden' zeg ik tegen de man aan de andere kant van de lijn. 'Goed' zegt de man. 'Mag ik vragen met wie ik eigenlijk spreek?' vraag ik dan.

'Met de dokter van jouw oma. Ik heb heftig nieuws.. Misschien kan je maar even gaan zitten, Hilde' zegt de man. Ik voel gelijk een knoop in mijn maag, en loop naar de bank. Ik ga naast mijn moeder zitten en pak haar hand vast, waar ze in knijpt. Ze heeft nog niets gezegd sinds ze wakker is.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik dan.

'Hilde.. Je oma heeft een uur geleden een aanval gehad. We hebben vanalles geprobeerd om haar nog te redden.. Maar tevergeefs. Het spijt me, we hebben niets meer kunnen doen.'

'WAT' schreeuw ik, niet precies wetende wat voor emotie ik nu voel.

'Bedoelt u hiermee dat ze... dood is?'

'Je oma is vannacht om 4:17 officieel overleden verklaard.. Het spijt me zo erg voor je Hilde.'

De rest hoor ik al niet meer.

Overleden verklaard.

Dit kan niet.

Dit mag niet.

Mijn oma.

Mijn allerliefste oma.

Tranen stromen over mijn wangen, terwijl ik tegen de dokter begin te schreeuwen. 'FUCKING LUL! HAD JE DAN NIET IETS BETER JE BEST KUNNEN DOEN? ALS JE EVEN IETS MEER HAD GEPROBEERD HAD MIJN OMA NOG GELEEFD. JE WORDT BEDANKT' schreeuw ik door de telefoon, en dan hang ik op.

Ik kijk mijn moeder geschrokken aan, die mij aankijkt met bloeddoorlopen ogen. Ze trekt me in een knuffel, en samen huilen we.

Ik kan het gewoon niet geloven.

Hoe kan mijn oma nou... Dood zijn?