Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 75.

Hey liefjes. Mijn profielwerkstuk is bijna af THANK GOD AMEN HALLELUJAH.

Ik krijg in privé berichten vaak vragen, over mijn verhaal maar ook persoonlijke vragen. Dus bij deze: in het volgende hoofdstuk ga ik alle vragen beantwoorden die jullie voor mij hebben. Laat ze hier achter in de reacties, of als je een vraag privé wilt stellen stuur hem dan in een privébericht. Het mag gaan over mijn verhaal en over mijn privéleven! Ik beantwoord alles eerlijk. <3

Ik ga zo hard falen als ik nu gewoon 0 vragen binnen krijg haha oeps. Nouja.. Geniet van dit hoofdstuk.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Jai

‘Zal ik een asprine voor je halen?’ vraag ik, en Kiara knikt. Ik druk een zachte kus op haar voorhoofd en loop naar de keuken. Ik open een keukenkastje, haal er een glas uit en houd hem onder de kraan door hem te vullen met water. Ik pak een asprine en loop terug naar de woonkamer.

Ik zet het glas en de asprine op de tafel neer en loop gelijk naar de kast, waar ik een deken uit haal. Ik vertel Kiara dat ze op de bank moet gaan liggen en gooi de deken over haar heen.

Ik haat het als Kiara zich niet fit voelt, maar veel kan ik er niet tegen doen. Ik kan haar alleen asprines voeren, eigenlijk.

‘Zal ik anders een fruitsmoothie voor je maken? Misschien fris je daar van op’ stel ik voor. Kiara probeert een glimlach te forceren, wat haar met pijn en moeite lukt. ‘Dat klinkt lekker’ zegt ze daarna. Ik glimlach terug en loop weer naar de keuken.

Ik haal bananen, aardbeien en druiven van de fruitschaal en gooi het in de blender. Ik gooi er nog wat fruitsap bij zodat het niet te dik wordt. Ik doe de deksel op de blender en zet hem aan. Als hij klaar is schenk ik het in een groot glas en breng het naar de woonkamer. Kiara neemt het dankbaar aan en begint te drinken.

Ik ga naast haar op de bank zitten. De deur vliegt open en Sanne staat in de deuropening. ‘Hee’ zeg ik, maar ze reageert niet. Ze kijkt verward om zich heen en loopt naar de keuken. Niet veel later komt ze terug, met dezelfde verwarde blik.

‘Gaat het?’ vraagt Kiara bezorgd, die weer op de bank is gaan liggen. Sanne kijkt op, alsof ze nu pas ziet dat wij ook in deze ruimte zijn.

‘Ja, ik denk het’zegt Sanne. Ze zucht diep en ploft neer in de stoel.

‘Wil je er over praten?’ vraag ik bezorgd. Ik heb Sanne nog nooit zo gezien. Haar ogen staan wijd, en ze kijkt vet bezorgd. Ik vraag me af wat er is gebeurd waardoor ze zich zo gedraagt.

‘Jullie houden je mond?’ vraagt ze. Kiara en ik knikken tegelijk.

‘Ik.. Volgens mij gaat Samuel vreemd.’

‘WAT?!’ schreeuwt Kiara. Ik kijk haar vol ongeloof aan. Dat kan niet.. Samuel? Zou hij dat echt doen? Ik weet hoe zielsveel hij van Ruby houdt dus dat zou hij echt niet doen..

‘Waarom denk je dat?’ vraag ik.

‘Ik.. Ik was naar de bakker’ begint Sanne. ‘En op de terugweg wilde ik een steegje inlopen, maar daar stond Samuel met een meisje. Het leek alsof ze aan het zoenen waren.. Maar ik zweer het je, het was niet Ruby.’

‘Dat kan ook niet Ruby zijn geweest, want die zit boven op Samuel zijn kamer.’ zegt Kiara.

Ik slik. Ik weet wie dat meisje was.. Maar ik wil niet dat dat waar is. Zou het zo zijn? Echt waar? Zou Samuel serieus vreemdgaan met Jade als hij met Ruby heeft? Dat zou echt super laag van hem zijn.

‘Wat is er Jai?’

Ik kijk naar Sanne en dan naar Kiara. Kennelijk ben ik redelijk lang stil geweest.

‘Ik.. Ik denk dat ik weet wie dat was.’

Twee paar verbaasde en nieuwsgierige ogen staren me aan.

‘Samuel had vanmiddag een afspraak met..’ ik slik.

‘Met wie?!’  vraagt Kiara.

‘.. Met Jade.’

‘NIET’ roepen Sanne en Kiara tegelijk. Ik slik en knik langzaam. ‘Denk je.. Dat ik dit aan Ruby moet vertellen?’ vraagt Sanne dan.

‘Ja’ zegt Kiara, tegelijk wanneer ik ‘Nee’ antwoord.

Kiara en Sanne kijken mijn kant op. ‘Denk je serieus dat het een goed idee is om dit voor Ruby te verzwijgen?’ vraagt Kiara. Ik haal mijn schouders op. ‘Wat nou als je het fout zag. Wat nou als ze niet aan het zoenen was, of als het Samuel helemaal niet was, en het blijkt dus niet waar te zijn. Dan maak je haar overstuur om niets.’  Zeg ik.

‘Ik weet honderd procent zeker dat het Samuel was’ zegt Sanne, en ik voel weer een steek door mijn hart gaan. Zou Sam dat echt doen?

‘Ik ga het haar vertellen’ zegt Sanne twijfelend, en ze staat op. ‘Moet ik mee?’ stelt Kiara nog voor, maar Sanne wijst het verzoek vriendelijk af. Ze denkt dat het verstandiger is als ze alleen gaat.

Vervolgens laat ze Kiara en mij verward in de kamer achter. ‘Ik ben benieuwd naar de kant van Sam in dit verhaal’ zegt Kiara, en ik knik. Ik denk serieus niet dat Samuel ooit zoiets zou doen.

Mijn krakende gedachten worden verstoord door een rinkelend geluid. Ik moet even nadenken voor ik weet wat het geluid is, maar Kiara pakt haar telefoon van de tafel en gebaart dat ze wordt gebeld. Ik knik en ga weer achterover in de stoel zitten.

‘Met Kiara’ neemt ze vriendelijk op. Ik kijk naar haar. Ze heeft een trui van mij aan, die haar veel te groot valt. Haar haren heeft ze in een knot en ze heeft een rood hoofd, van het ziek zijn. Zelfs dan ziet ze er nog perfect uit.

Ineens wordt haar gezicht bleek, en raak ik in paniek. ‘Jai zit naast me, ik zet u op de speaker, oké?’ vraagt Kiara. Kennelijk kreeg ze toestemming want ze drukt op speaker en houdt haar telefoon voor zich.

‘Hoi Jai, met Peter’ hoor ik aan de andere kant van de lijn. Ik probeer even te plaatsen wie Peter ook al weer was, maar dan bedenk ik me dat het de politieagent was bij wie we aangifte deden tegen Jack.

‘Ik bel met belangrijk nieuws’ zegt hij. Ik sta op uit de stoel en ga naast Kiara zitten. Ik sla mijn arm om haar heen en ze legt gelijk haar hoofd op mijn schouder. Aan haar manier van ademhalen merk ik dat ze zenuwachtig is.

‘We hebben Jack opgepakt’ zegt hij dan. Kiara kijkt me met grote, geschrokken ogen aan maar ik ben opgelucht. Wetende dat die lul die haar al die tijd pijn deed niet meer rond loopt is letterlijk een opluchting.

‘Over drie dagen is de rechtszaak over zijn vervolg. Jullie mogen komen maar ik snap het als jullie dat niet willen.’ Zegt Peter.

‘Nee, absoluut niet’ zegt Kiara. ‘Dat dacht ik al’ hoor ik aan de andere kant van de lijn.

‘Zal ik wel bellen zodra de uitslag bekend is?’ vraagt hij. Kiara zegt dat ze dat wel fijn zal vinden en Peter “uhu”-t.

Het meisje naast me, wat zonet nog super ziek was, ziet er nu ineens anders uit.

Aan de ene kant zie ik angst in haar ogen, omdat we het over Jack hebben. Tot nu toe was die angst elke keer aanwezig als de naam “Jack” viel, daar ben ik aan gewend en ik vind het ook niet meer dan gewoon.

Aan de andere kant zie ik een zelfverzekerd iemand. Ik weet dat ze blij is dat hij is opgepakt, nu kan ze haar gang weer gaan in de buitenwereld. Maar ik ken Kiara inmiddels: ik weet dat ze zich ook schuldig zal voelen voor het feit dat Jack is opgepakt door haar. Tenminste, zij zal denken dat het door haar is: in feite heeft hij dit allemaal zelf veroorzaakt.

Kiara wisselt nog wat woorden met Peter en hangt dan op. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, dus ik geef Kiara een knuffel. Ik merk dat ze die dankbaar aanneemt. Ze trekt me dicht tegen haar aan en begint te snikken. Ik aai met mijn hand over haar achterhoofd en strijk door haar haren met mijn vingers.

‘Alles gaat veranderen vanaf nu’ fluister ik in haar oor.