Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 28.

- Sanne

Ik schop mijn torenhoge hakken uit en gooi ze in de gang. 'Blaren' mompel ik, terwijl ik pijnlijk over mijn hak wrijf. Roos lacht, en doet uiteindelijk hetzelfde. 'I feel you' zegt ze dan.

Ik moet lachen, trek ook mijn jas uit en loop de woonkamer in. Roos naast me, Kaj en Dioni als brave eendjes achter ons aan. Ik haal in één beweging de grote zwarte strik uit mijn haren, die mijn hele kapsel bij elkaar hield. Mijn haar valt warrig en half krullend over mijn schouders heen en ik plof neer op de bank. Ik zie dat Roos hetzelfde doet, alleen gaat zij in de stoel zitten.

'Wij uhm. Halen wel even wat te drinken' zegt Dioni ongemakkelijk. Kaj knikt, en volgt hem naar de keuken.

Vanavond ben ik veel te weten gekomen. Niet alleen dat Samuel in Amerika zit, maar ook dat hij daar zit met Ruby.

That's right.

DE Ruby.

De Ruby die mijn enige vriendin was. De Ruby die ik alles toevertrouwde, en van de een op de andere dag is verhuist naar Amerika. De Ruby die ik elke dag nog als vriendin mis.

Het was raar om het te horen, maar ik was er ook wel blij mee. Ik hoop dat ik op een of andere manier in contact kan komen met haar, en dat ze nog weet wie ik ben. De vriendschap die we ooit hebben gehad kunnen we dan misschien wel weer opbouwen.

'Dus' zegt Roos.

'Jij en Kaj?'

Ik begin een beetje ongemakkelijk te lachen en kijk snel de andere kant op. Ik hoopte stiekem dat dit onderwerp vandaag niet aan bod zou komen, puur omdat ik zelf niet weet wat ik moet.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet' zeg ik.

En dat meen ik. Ik weet het echt niet. Het lijkt zo mooi en logisch: ik zit in een kutsituatie, Kaj redt mij. Het enige wat nog in de weg staat is zijn vriendin, die verdwijnt. Wat is er nou beter dan zo'n perfecte love story?

Nou zo perfect is hij dus niet.

Ik weet niet wat ik moet. Ben ik verliefd op Kaj? Natuurlijk ben ik dat. Overduidelijk as hell. Maar kan ik het? Nee. Ik ben beschadigd. Elke dag mis ik Julian, elke avond huil ik mezelf in slaap. Ik heb de slechtste relatie met mijn ouders die je je kan voorstellen. Kortom, ik ben gewoon het grootste probleemkind van Nederland.

Zou zo iemand als Kaj zo'n moeilijk iemand willen? Let's face it. Het is Kaj Leroy Van Der Fucking Voort. Een jaar geleden had hij nog weet ik hoeveel fans, en reken er op dat er nog steeds een boel meiden zijn die het liefst zijn liefde zouden willen hebben.

Zou hij dan wel voor zo iemand als ik gaan?

'Joehoe!' Roos zwaait met haar hand voor mijn gezicht, en ik merk dat ik weer eens aan het dagdromen was. 'Lekker bij Kaj met je gedachten?' vraagt ze dan plagerig. Ik lach en voel mezelf blozen.

'Het wordt niets, believe me'

Roos knikt haar hoofd. 'Sorry, dan zal ik je er niet meer mee plagen' zegt ze terwijl ze haar benen intrekt, en in een comfortabelere positie gaat zitten in de stoel.

'What about you and Dioni?' zeg ik dan. Roos bijt op haar onderlip.

'Het is een lieve jongen, maar.. Ik denk niet dat ik meer voor hem voel dan een vriendschap'

Ik knik. 'We blijven lekker single met zijn tweetjes' zeg ik dan. Roos lacht, en opent haar mond om iets te zeggen. Precies dan komen Dioni en Kaj weer de woonkamer in lopen, met wat te drinken.

'Waar hadden jullie het over?' vraagt Kaj, terwijl hij naast me op de bank ploft. 'Niets' zegt Roos lachend, terwijl ze mij een glimlach schenkt.

 

- Hilde

‘Het was heerlijk, oma’

Ik leg mijn vork en mes weer neer op het bord, en lik mijn lippen af. Ik kijk glimlachend naar Janny en haar moeder, die tegenover me, naast oma aan de tafel zitten. ‘Het was inderdaad heel erg lekker’ zegt de moeder van Janny dan.

Met Kerst zijn we eigenlijk niet zo traditioneel. Normale mensen gaan uitgebreid lekker eten of úít eten, maar wij eten lekker bij oma thuis. Elk jaar maakt ze weer iets anders, vorig jaar had ze zelfgemaakte pizza voor ons in de aanbieding. Janny en haar moeder nodigen we elk jaar weer uit, puur omdat ze met zijn tweeën zijn. Sinds de dood van Janny haar vader hebben ze eigenlijk geen contact met die kant van de familie. Niet dat Janny er heel erg mee zit, maar daardoor heeft ze geen familie om Kerst mee te vieren.

‘Mooizo’ zegt Oma, met haar lieve oma-stem en haar lieve oma-glimlach. ‘Is iedereen klaar, of willen jullie nog wat meer?’ vraagt ze dan. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ik zit wel vol, denk ik’

Iedereen is het met me eens, niemand hoeft nog wat te eten.

Oma staat op, en wil de borden van tafel halen

Ik zie hoe ze de pan beetpakt, maar gelijk trekt ze haar hand terug. ‘Heet?’ vraag ik bezorgd. Ze schudt haar hoofd. ‘Spiertje verrekt, ofzo’ zegt ze dan. Ze wil de pan weer optillen, maar Janny houdt haar tegen.

‘Wij doen het wel even, mevrouw’ zegt ze beleefd.

‘Ben je gek joh, jij bent hier de gast meid. Ik doe het gewoon’ zegt oma eigenwijs. Ik bijt op mijn onderlip en sta op. ‘Wij doen het wel gewoon even, jij hebt al genoeg gedaan’ zeg ik dan. Oma zucht en geeft zich over. ‘Oké dan. Als jullie klaar zijn, neem dan even mee wat er in de koelkast staat’ zegt ze. Ik begrijp de hint en knik.

Ik pak de helft van de borden, Janny de andere helft. Samen lopen we naar de keuken. Als de deur achter ons dicht is, zetten we alles op het aanrecht. Ik zucht.

‘Dus’ zegt Janny.

‘Ik heb een date met Kevin’

‘Wát?’

Ze begint  te lachen. ‘Ik wist niet echt hoe ik je het moest vertellen, sorry. Laatst toen je even naar de wc was, kwam Kevin langs. We raakten aan de praat en hij vroeg of ik binnenkort met hem wat wilde eten. Ik stemde in, en gaf hem mijn nummer’

Ik kijk haar met grote ogen aan, vol ongeloof. Janny flikt het elke keer weer. Als zij haar gedachten op één iets heeft gezet en het wil, krijgt ze het uiteindelijk ook bijna altijd. Voornamelijk wat betreft jongens. Niet heel gek trouwens: het is een prachtig mooi meisje.

‘Hij appte me en we hebben heel lang gepraat. Het was heel gezellig, maar ik weet nog niet echt of het iets gaat worden hoor’ zegt ze dan. ‘Waarom niet?’ vraag ik. Janny haalt haar schouders op. ‘Idunno. We zien het wel even joh’ zegt ze. Ik knik. ‘Let me know. Wanneer heb je je date?’

‘De 28e’

Ik zucht. ‘Lekker Jan, dan zouden we naar de bios, remember?’

Janny slaat haar handen voor haar mond, terwijl ik de vieze borden in een sopje begin te zetten voor de afwas. ‘Sorry, compleet vergeten’ zegt ze dan. IK haal mijn schouders op. ‘Maakt niet uit joh’ zeg ik. Ze glimlacht. ‘Mooi’ zegt ze, en voor ik het weet word ik in een omhelzing getrokken. Een beetje awkward knuffel ik terug, en ik zet de kraan uit.

Ik loop naar de koelkast en open de koelkastdeur, waar zes bakjes met ijs staan. ‘Lekkah’ zegt Janny, terwijl ze er drie uit pakt. Ik pak de overige drie en doe dan de koelkastdeur weer dicht. Ik volg Janny terug naar de eettafel, en zet de bakjes ijs neer.

‘Ah, lekker’ zegt mijn vader. Ik gun hem een glimlach, en zet dan het andere bakje voor mijn moeder neer. De overige houd ik zelf, en Janny doet hetzelfde bij haar moeder en mijn oma.

‘Eet smakelijk’ zegt oma dan. Ik gun haar een glimlach. Ze knipoogt naar me, zoals alleen een oma dat kan doen. Ik glimlach weer en steek de lepel met ijs er op in mijn mond.

----------------------------------------------------------------------------------------

Lekker kort hoofdstuk weer :’(

Sorry, heel veel inspiratie heb ik niet. Ik ben voornamelijk nog heel erg moe van de toetsweek, en ben me mentaal aan het voorbereiden op het feit dat ik over twee dagen ED FUCKING SHEERAN ga zien.

Hell yeahs. Happy me.

xxxxxxxxxx