Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 9.

- Sanne

Zondag. De enige dag in de week dat ik niet hoef te werken. Gelukkig.

De behoefte om in deze hel te blijven voel ik ook niet. Mijn vader ligt de hele dag op de bank met een biertje, en mijn moeder zit de hele dag stom op haar laptop Candy Crush of iets dergelijks te doen.

Ik kijk op mijn telefoon, Zondag 12 December.

Binnenkort is het Kerst, een van de dingen waar ik tegen op kijk. De eerste Kerst zonder Julian bij ons, en het voelt verschrikkelijk. Sinterklaas was zó pijnlijk, dat we het niet eens hebben gevierd.

Ik open de deur van mijn slaapkamer en sluip de trap af. 'Ben weg' roep ik richting de woonkamer, en nog voor er commentaar geleverd kan worden ren ik de deur uit. Ik sla hem achter me dicht en steek de straat over.

Het is een uur of drie. Ik heb uitgeslapen, abnormaal. Ik was om half twee wakker. Op zich niet gek, aangezien ik gisteravond niet kon slapen. Het nieuws van Timo is iets wat me zó erg raakte, dat ik er helemaal van in de war was.

Als ik de begraafplaats in de verte zie voel ik mezelf gelijk een stuk rustiger. Alsof Julian me rustig maakt, me kalmeert.

Ik loop de begraafplaats op en begroet een man die er net vanaf komt lopen. Hij ziet er verdrietig uit, logisch. Ik loop het grindpad op en loop naar de achterste rij, waar de steen van Julian zich bevindt.

Als ik hem heb gevonden laat ik mezelf weer op de grond zakken. Ik voel gelijk de tranen over mijn wangen lopen. Negeren doe ik niet, het tegengaan probeer ik niet. Het is het feit: ik voel me verschrikkelijk.

'Dag Juul' snik ik.

'Ik heb verschrikkelijk nieuws. Timo gaat weg. Aanstaande donderdag vertrekt hij naar London, voor zijn opleiding. Hij is eindelijk toegelaten op de mode academie. Ik ben super blij voor hem, maar waarom zo ver weg?'

Ik veeg een paar tranen weg en zucht. 'De enige vriend die ik heb, en hij gaat weg. Het enige wat ik gisteren heb kunnen doen nadat hij het me vertelde was huilen. Ik heb zó veel gehuild Juul. Gisteravond kon ik niet slapen. Wat moet ik nou zonder Timo? Eerst raak ik Ruby kwijt, dan jou, en nu Timo. Ik heb niemand meer, helemaal niemand'

'Ik denk niet eens dat iemand het zou merken als ik weg ben'

Ik sla mijn handen voor mijn mond. Waarom denk ik hier aan? Voel ik me nou zó verdrietig dat ik aan dit soort dingen denk? Dit gaat te ver.

'Sorry Juul.. Dat meende ik niet'

'Donderdagavond gaat Timo weg, om half drie. Eigenlijk vrijdagochtend dus. Donderdagavond gaan we samen uit, om afscheid te nemen. Timo wil niet thuis met tissues samen zitten huilen, hij wil feesten, zoals we nog nooit hebben gefeest.

Ironisch, want ik ben nog nooit met Timo uit geweest.'

'Had je Timo maar leren kennen.. Ik kende hem al toen je er nog was, maar je hebt hem nooit ontmoet. Je had hem geweldig gevonden, echt geweldig. En ik weet zeker dat hij jou ook mocht'

Ik voel de tranen weer komen.

'Verdomme Juul, wat mis ik je'

- Jai

'Bye' zeg ik. Ik kijk naar Lisa haar billen terwijl ze weg loopt. Damn Jai, je had goed beet dit keer. Op het moment als ik de deur dicht wil doen, komt Samuel aangelopen. Ik houd de deur voor hem open en laat hem naar binnen.

'Zo, jij ziet er vrolijk uit' lach ik. Samuel lacht breed met zijn tanden bloot. 'Ik ben ook vrolijk' zegt hij.

'Why?'