Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 39.

- Kiara

Ik veeg mijn tranen weg, en kijk naar zijn rug terwijl hij de kamer uitloopt. De deur smijt hij met een klap achter zich dicht, waarvan ik weer schrik.

Niet huilen Kiara. Dit heb je allemaal zelf veroorzaakt.

Ik denk terug aan gisteravond. Ik zat rustig op het bankje te wachten, tot Jai weer terug kwam. Zo gek lang was hij nog niet eens weg, tot ik ineens geluiden achter me hoorde. Ik had me omgedraaid om te keken, maar had niets gezien. Toen ik me weer omdraaide keek ik recht in het gezicht van Jack.

Kennelijk had hij al redelijk snel doorgehad dat ik weg was gegaan, en was hij me gevolgd. Ik met mijn domme kop maar denken dat ik alleen liep, maar dat was dus niet het geval.

Hij had me van het bankje afgesleurd en meegenomen naar huis. Ik had Jai nog willen roepen, maar had me gelijk bedacht dat ik het niet kon maken om hem in deze situatie te betrekken. Dat hij me koffie was aangeboden was lief van hem, maar hem ooit nog zien zal denk ik niet gebeuren.

Gisteravond heeft Jack me mee naar zijn huis gesleurd, de slaapkamer ingeduwd en allerlei dingen met me gedaan die het daglicht niet eens kan verdragen.

Zoals gewoonlijk wilde hij vanmorgen ook weer, maar kan ik weer niets zeggen tegen zijn ouders over het feit wat er tussen ons allemaal gaande is. Geloven dat hun zoon zo'n slecht persoon is doen ze toch niet, dus waarom zou ik er moeite voor doen.

Ik zucht en laat mijn gezicht in mijn handen vallen. Waarom ik?

- Sanne

Ik word wakker en kijk gelijk op de klok. Zeven uur.. zucht.

Het zit zó erg in mijn ritme dat ik er elke dag vroeg uit moet, dat komt nog steeds door mijn werk. Over mijn werk gesproken: ik heb ontslag genomen.

Ik werd er gek van. Het enige wat ik deed was mijn ouders onderhouden, maar aangezien we nu van de bijstand leven, wordt het geld toch ingekort. Veel houd ik er dan niet van over, en ik werk fucking hard voor al dat geld.

Kaj vond het knap van me dat ik dat had gedaan. Tijd om voor jezelf op te komen, vond hij. Het enige probleem is nu wel dat Kaj, Samuel, Dioni, Cassius en Jai alles voor me betalen, en daarover voel ik me schuldig. Daarom ben ik zuinig.

Zo kort mogelijk douchen, zo weinig mogelijk eten, en zo veel mogelijk helpen met de huishoudelijke klusjes. Dat laatste kunnen ze trouwens wel waarderen, meestal is het hier een zwijnenstal.

Ik stap het logeerbed uit en loop in één rechte beweging naar de badkamer. Het chille is dus wel dat ik nu een 'eigen' badkamer heb. Ik deel hem vaak met Ruby en Roos, aangezien die hier ook vaak verblijven.

Ik trek mijn kleding uit, loop in één keer onder de douche. Heerlijk.

Vandaag ga ik voor een simpele zwarte legging met een oversized trui van Kaj, die ik mocht hebben omdat hij zo lekker zat. Het fijnst is natuurlijk dat het vest helemaal naar Kaj ruikt.

Ik heb besloten om Kaj alles vandaag uit te leggen. Niet alleen dat ik eigenlijk best wel last heb van verlatingsangst en bindingsangst, maar ook dat ik gevoelens voor hem heb. Het is zo'n lieve jongen voor me geweest. Hij ving me op toen alles misging, vertrouwde me zijn huis en vrienden toe.. Dan moet ik eerlijk tegen hem zijn.

Mijn haar doe ik in een warrige knot, en zoals ik al doe sinds ik hier ben, draag ik geen make-up. Ik pak de warme wollen sokken die ik van Dioni heb gekregen uit de kast en trek ze er bij aan. Dan loop ik zelfverzekerd de woonkamer in.

Stiekem ben ik een klein beetje zenuwachtig om het aan Kaj te vertellen.

Een klein beetje maar.