Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 14.

Hoihoi. Ik wil even mijn excuses aanbieden, omdat ik tegen sommige mensen had gezegd dat het hoofdstuk gisteravond online zou komen. Ik voelde me niet zo lekker dus ben redelijk vroeg op bed gegaan. Sorry, haha. Hier is ie dan!

-------------------------------------------------------------

---------@Vrijdag 18 December

- Roos

Hmm.

Nederland.

Ik heb je gemist.

Ik trek de hendel van mijn koffer aan en loop het plein van Schiphol af, op zoek naar een taxi. Als ik er eentje heb gevonden stap ik in. 'Ik moet naar Amsterdam'

Ik overhandig hem het briefje met het precieze adres er op.

Ik kijk naar buiten terwijl we over de snelweg rijden. Dit heb ik gemist. Ik moet je eerlijk bekennen dat het raar voelt, om weer aan de rechterkant van de weg te rijden. Engeland was een fijne tijd, daar niet van. Maar Nederland is mijn thuis.

'Mevrouw, we zijn er'

Ik schrik op uit mijn gedachten. Nu al?

Ik stap de taxi uit, en wacht op de chauffeur tot hij mijn koffer uit de kofferbak heeft gehaald. Ik overhandig hem een briefje van twintig en hij stapt weer in.

Ik kijk naar het appartementencomplex waar ik voor sta. Het is huge, maar wel mooi. Ik loop naar de deur en doe hem open.

Tweede verdieping, nummer 17.

Ik loop beide trappen op en zoek uiteindelijk het goede nummer op. Uiteindelijk is het de laatste deur aan de lange gang.

Nerveus zet ik mijn koffer naast me neer. Hopelijk herkent ze me nog..

De deur zwaait open, en een verbaasd gezicht staart me aan.

'Roos? Hoe? Wat? Wanneer? Hoelang?'

Ik begin te lachen. 'Ook leuk om jou weer te zien, Ruby. Mag ik binnenkomen?' Ze blijft verbaasd staren. 'Laat ik dat aannemen als een ja' ik pak mijn koffer en loop het appartement binnen.

‘Je woont leuk’ zeg ik, het appartement rondkijkend. Dit meen ik oprecht, er hangt een gezellige sfeer. Misschien ook omdat ze één muur volledig paars heeft, wat de vrolijkheid met zich mee brengt.

Ik zet mijn koffer tegen de muur. ‘Ga zitten’ zegt Ruby verbaasd. ‘Nog steeds verslaafd aan thee?’

Ik knik.

Ze loopt naar de keuken. Ik hoor wat gerommel, en na een tijdje komt ze terug met twee kopjes thee. ‘Lekker’ zeg ik met een glimlach, en ik neem mijn kopje aan. Ik zet hem op de onderzetter op tafel en ga lekkerder zitten op de bank.

‘Je zou toch pas over twee maanden terugkomen?’ vraagt ze dan. Ik knik. ‘Dit was het handigst, eigenlijk. Nu heb ik nog een lange tijd in Nederland om te werken en geld te verdienen, voor school begint’

‘Aha’ zegt ze dan, nog steeds in shock. Ik begin te lachen. ‘Je mag wel iets blijer zijn hoor’

‘Ik ben ook blij! Maar ik had je hier niet verwacht nu. Heb je al een huis gevonden?’

Ik schud mijn hoofd. Het is of te duur, of te groot, of te klein. Ik heb een redelijk goedkoop hotelletje gevonden waar ik blijf tot ik een huis heb gevonden’ zeg ik.

Ruby kijkt bedenkelijk.

‘Ik heb nog een kamer over’ zegt ze dan. ‘Als je wil mag je hier wel komen wonen. De huur is 500’