Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 37.

-----@ 28 december, kliniek Amsterdam, 13:25.

- Sanne

Samen met Jai zit ik in een wachtkamer, en ik ben volgens mij nog nooit zo zenuwachtig geweest.

Vandaag heb ik de eerste afspraak met mijn psycholoog, en ik heb op dit moment geen idee wat ik hier doe. Ik vind het eng, eng om mijn eigen fouten en angsten aan te gaan.

'Gaat het?' vraagt Jai naast me, die kennelijk heeft gemerkt dat ik mezelf zenuwachtig zit te maken. Ik knik even kort en staar weer recht vooruit, naar het beeldscherm dat in de wachtkamer hangt. Een dia slide staat op, waarop je steeds nieuwe slides ziet waarop ze vertellen hoe deze kliniek werkt.

Ik ben er al wel achter dat dit een kliniek is voor meerdere dingen. Gewoon een psycholoog, relatietherapie, maar hier wordt ook omgegaan met mensen met een geestelijke ziekte.

Bij het woord 'kliniek' dacht ik aan een inrichting waar mensen werden opgesloten, maar dat is hier dus niet het geval. Dat maakte me gelijk al een stuk rustiger om te weten.

Ik kijk de wachtkamer rond. Tegenover Jai en mij zit een stel, ik schat rond de dertig. Gelijk schat ik er bij dat zij dus voor de relatietherapie komen. Voor de rest is de hele wachtkamer leeg.

'Het komt goed' zegt Jai. Hij knijpt even zachtjes in mijn hand en kijkt glimlachend mijn richting op. 'Ik geloof in je' zegt hij. 'En ik ben bij je. Als je het toch niet wil, kan je dat altijd zeggen. Zo iemand vindt het niet erg als je dat zegt, ze hebben liever dat je eerlijk bent'

Ik knik. 'Bedankt Jai' zeg ik. Ik buig voorover en druk een zacht kusje op zijn wang.

'Stop schat, je maakt me blozen'

Ik moet lachen, maar word onderbroken door een deur die opengaat. Het is de deur van de wachtkamer, en er staat een vrouw in de deuropening. 'Sanne van Dijk?' zegt ze. Op dat moment knijpt Jai nog één keer in mijn hand, en dan lopen we naar de deuropening. Met de overige hand geef ik de vrouw een handdruk. Ze stelt zich voor als Ilse, en vraagt of we met haar mee komen lopen.

Jai en ik lopen achter haar aan, een soort gang in. Ik kijk naar Ilse. Ik had verwacht dat ze er echt anders uit zou zien.

Ze draagt een zwarte legging, met witte 'shabbies Amsterdam' schoenen er onder. Yes, jou mag ik, denk ik bij mezelf. Shabbies zijn mijn favoriete schoenen.

Er op draagt ze een zwart strak jurkje, met er boven op een donkerroze trui. Haar lichtblonde haar heeft ze in een warrige knot gestoken, en haar gezicht staat lief.

Na een tijdje lopen komen we bij een ruimte, waarbij de deur al open staat. 'Kom binnen' zegt ze. Ik doe wat ze zegt, en Jai volgt me. Eenmaal in de ruimte ben ik ook verbaasd. Op televisie zie je altijd dat mensen bij een psycholoog op zo'n zwarte ligstoel moeten liggen en zo, maar hier ziet het er heel anders uit.

De vloer is lichtbruin, de muren zijn een crème kleur. In de linker achter hoek staat een bureau met daarop een computer. Aan de achterste muur hangt een grote klok, en aan beide kanten van de klok een raam. Aan het midden van de linkermuur staat een zwarte kast, met allerlei mappen er in. In het midden van de kamer staan vier stoelen in een vierkant, en in het midden een zwart bijzettafeltje.

Ik kies een stoel uit waarop ik ga zitten, Jai eentje naast me. Tegenover me gaat Ilse zitten, en ze pakt een map voor zich.

'Dus, Sanne' zegt ze. 'Kan je me precies uitleggen waarvoor je hier bent?'

Ik kijk Jai zenuwachtig aan, maar hij schenkt me een glimlach. Ik kijk weer naar Ilse, en ook zij schenkt me een glimlach. Dan weet ik dat ik me nergens voor hoef te schamen, en begin ik aan mijn verhaal.