Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 18.

- Sanne

Ik kijk naar Kaj, die uit het raam zit te staren.

‘Gaat het?’ vraag ik bezorgd. Het enige wat hij doet is knikken. ‘Het liep al een hele tijd niet meer lekker tussen ons, en ik voelde gewoon niets meer voor haar.  Ik voel me gewoon lullig dat het op deze manier moest. Ik heb ooit wel van haar gehouden’

Ik knik. ‘Dat snap ik’ zeg ik. ‘Maar jij kan er niet veel aan doen’

Hij haalt zijn schouders op. ‘Het blijft kut’

Ik zucht. Ik zou hem zo graag willen opvrolijken op dit moment, maar ik ben bang dat dat er niet in zit. Aan de andere kant voel ik me ook super schuldig, omdat ik eigenlijk degene ben die deze ruzie heeft veroorzaakt.

‘Luister, Kaj.. Ik pak zo mijn spullen en dan ben ik weg, want ik voel me hier heel schuldig over’ zeg ik. Hij schrikt gelijk op.

‘Het is niet jouw schuld, hoe vaak moet ik dat nog zeggen? Je blijft’

‘Oké. Maar dan gaan we niet de hele dag suf op de bank zitten. Dan gaan we iets leuks doen vandaag. Afleiding’ zeg ik dan.

Kaj fronst zijn wenkbrauwen. ‘Wat wil je gaan doen dan?’

Ik lach. ‘Shit, dat weet ik niet’

Kaj begint ook te lachen, waarvan ik smelt. De lach die ik al een paar uren niet meer heb gezien, maar mijn hele wereld opfleurt. Waarom heb ik nu zo’n raar gevoel in mijn buik?

‘We kunnen naar walibi?’ stelt hij voor.

‘Hoogtevrees. Winkelen?’

‘Ugh, ben ik eindelijk vanaf. Naar het strand?’

‘Het sneeuwt, Kaj’ lach ik.

‘Dan weet ik wel iets anders’ zegt hij glimlachend. ‘Vertel’ zeg ik.

 ‘Nee, dat houden we als verassing’

- Samuel

‘Goedemorgen’

Ruby begroet me met een knuffel en Roos, die lui op de bank ligt, steekt haar hand naar me op. Ik volg Ruby naar de keuken en doe de keukendeur achter me dicht.

‘Heb je lekker geslapen?’ vraag ik. Ze knikt dan. ‘Wel raar, om ineens een huisgenoot te hebben, maar we hebben het heel erg gezellig gehad. Thee?’

‘Lekker. Ik snap het, maar het is leuk dat jullie goed met elkaar kunnen opschieten. Heb je nog plannen voor deze week?’ vraag ik.

Ze schudt haar hoofd. ‘Beetje bezig met het appartement’ zegt ze dan. Ik kijk rond. ‘Wat wil je nog gedaan hebben dan? De keuken is in ieder geval af’

‘Ja, voornamelijk de slaapkamers en de hal moet nog wat aan worden gedaan, maar of ik daar behoefte aan heb weet ik nog niet. En verder een beetje de stad bekennen met Roos, denk ik.’

‘RUUB?’ klinkt er vanuit de woonkamer. ‘Ja?’ ‘Wil je voor mij een glas sinaasappelsap meenemen?’

We beginnen te lachen. ‘Lui wezen’ mompelt Ruby, die inmiddels de sinaasappelsap al aan het inschenken is.

‘Hoe is het met jou en je ouders?’ vraag ik dan. Gelijk betrekt haar gezicht. ‘Wel goed. Ik mis ze’

 ‘Snap ik. Wanneer zie je ze weer?’

‘In mei, dan hebben zij ook weer vakantie.’

‘Dus ze zijn hier niet met je verjaardag?’ ze schudt haar hoofd. ‘Jammer’ zeg ik. Ze haalt haar schouders op, pakt haar thee en het glas sinaasappelsap en loopt naar de woonkamer. Ik pak mijn thee en loop achter haar aan.