Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 10.

- Ruby

Verdomme.

Kut keukenkastje.

Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd en zet mijn handen in mijn zij. Ik ben serieus al twee en een half uur bezig met zo'n rotkastje. Waarom wil je niet gewoon loslaten? Zo moeilijk is dat niet.

Ik kijk even snel naar de klok boven de deur. Half drie.. Eerst maar even pauze. Ik pak een fles cola uit de koelkast en loop naar de woonkamer. Als ik langs de spiegel kom werp ik een blik op mezelf. Gelijk moet ik lachen.

Wat zie je er weer heerlijk uit Ruub.

Die oude trainingsbroek is super charmant, en dan zeker met dat truitje er op wat je al hebt sinds je een brugpiepertje was. Dat hij nog past is ook een wonder. Ik kijk naar mijn haar en moet lachen. Als een warrige knot op mijn hoofd.

Ik plof neer op de bank en zucht. Op dit soort momenten baal ik dat ik er alleen voor sta. Ik ben wel handig, maar niet super handig. En ik ken mezelf: als iets niet wil word ik ook heel erg chagrijnig en geef ik het op.

Ik veeg mijn handen af aan een doekje dat op de salontafel ligt en pak mijn telefoon. Berichtjes van mijn vader en moeder, dat ze me missen. Lief. Laat ik ze maar niet vertellen dat het op dit moment niet wil, dan worden ze alleen maar ongerust.

Net als ik mijn telefoon weg wil leggen zie ik dat ik nog een berichtje van iemand anders heb.

Samuel: Hello. How is your kitchen doing?

Ruby: Ugh. Kutkeuken. Kutkeukenkastjes. Ik denk dat ik het gewoon zo laat.

Samuel: Need some help?

Ruby: Jij hebt toch nog school?

Samuel: Nee, ik ben net uit. Ik wil wel komen helpen, als je wil.

Ruby: Oh, in dat geval: gladly.

Samuel: Okay. Be there in half an hour.

Hij gaat offline en ik leg mijn telefoon weg. Super handig, zo iemand die dichtbij woon, handig is en bereid is om je te helpen.

- Samuel

Ik drop mijn tas in de hoek van de kamer en loop naar de keuken. Even snel wat drinken, en daarna naar Ruby. Kaj lachtte me uit, zei dat ik een ass kisser was. Het boeide me vrij weinig wat hij zei.

Het enige wat hij doet is het bed verbouwen met Julia, dus van hem moet je ook vrij weinig aantrekken.

Ik doe de deur van de koelkast open en haal er een pak jus uit. Ik zet het tuitje aan mijn lippen en drink het hele pak leeg. Zo, dat was lekker. Ik doe de koelkast weer dicht en gooi de lege verpakking in de prullenbak.

Als ik me omdraai staat er iemand midden in de kamer die ik hier totaal niet had verwacht. Tenminste, niet op dit tijdstip.

'Cass?'

Hij draait zich om en kijkt me aan. 'Wat doe je hier?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op en ploft neer op de bank. Ik ga in de stoel zitten. 'Watsup?'

Cassius slikt. 'Z-ze draaiden 'Survivor' in de dansstudio. Het werd me gewoon even te veel'

Ik kijk omlaag, omdat ik er niet tegen kan om Cassius zó down te zien. 'Sorry man' zeg ik. 'Ik mis Zoë gewoon zo erg. Ik, ik denk dat ik haar ga bellen'

Gelijk kijk ik op. 'Waarom zou je dat doen?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Ik wil haar terug' 'Cass. Sorry dat ik dit zo moet zeggen maar, dat gaat niet gebeuren. Er is een reden waarom jullie uit elkaar zijn en ik denk niet dat je haar op moet bellen'

Hij zucht. 'Je hebt wel gelijk' zegt hij. Ik glimlach en sta op.

'Waar ga je heen?'

Ik pak mijn jas van de rugleuning van de stoel en trek hem aan. Hij is nog steeds vochtig van de regen. Gedverdemme.

'Naar Ruby. The girl I told you about. Ze is bezig met haar appartement en het lukt haar niet alleen' zeg ik. Ik ga voor de spiegel staan en controleer of mijn haar nog een beetje fatsoenlijk zit. Als ik tevreden ben loop ik terug naar Cass.

'Oh, oke'

'Je mag wel mee anders? Heb je even iets anders aan je hoofd, en je bent best handig'

'Joe'

Gelijk staat hij op en loopt de trap op, naar boven. Na een tijdje komt hij terug in zijn kluskleding. 'Hoe lang is het fietsen?' vraagt hij. 'Tien minuten'

'Ben naar Ruby, Cass is mee' roep ik naar boven, hopende dat Kaj en Dioni het kunnen horen. 'Joe' hoor ik de stem van Dioni vaag.

------ @ Ruby's place

'Hoi!'

Ik laat me begroeten door een omhelzing. Ik knuffel haar terug, even negerend dat Cassius bij me is.

Als ze me loslaat kijkt Ruby naar de plek achter mij, waar Cassius zich bevindt. Ik volg haar blik en zie hoe awkward Cass er bij staat.

Ruby loopt op hem af en steekt een hand uit. 'Ik ben Ruby' zegt ze beleefd.

'Ik ben..'

'..Cassius'

De verbaasde blik op het gezicht van mijn vriend is goud waard. 'Used to be a fan' zegt Ruby dan lachend. Ze laat de hand van Cassius los en richt zich weer op ons beide. 'Come in!'

We volgen haar. Eerst allebei onze jas en schoenen in de gang neerleggen en vervolgens de kleine maar sfeervolle woonkamer in.

'Leuk huis' zegt Cassius terwijl hij rondkijkt. 'Thanks!' zegt Ruby. 'Ga zitten, eerst wat drinken?' We knikken. 'Appelsap?' We knikken weer.

Ik ga op de bank zitten en Cassius neemt plaats naast me. Als Ruby de keuken uit komt lopen met drie glazen appelsap, neemt ze plaats in de zitstoel. 'Dus, wat is het plan?'

'De keukenmuren zijn van hout. Maar de keuken is vrij klein, dus ik wil het graag wit verven. Daarvoor moet ik eerst de keukenkastjes loshalen, maar dat wil niet'

'Oké, en wil je vandaag ook al gaan verven?' vraagt Cassius. 'Weet ik niet, ligt eraan hoe snel die keuken er uit ligt'

Cassius drinkt de laatste slok van zijn appelsap op en staat op. Hij loopt richting de keuken en komt na een paar tellen weer terug. 'Over een uurtje ligt alles er wel uit' concludeert hij dan.

'Dat zou geweldig zijn!' Roept Ruby enthousiast. Ik kijk glimlachend naar haar. Het doet me goed om haar zo vrolijk te zien, voornamelijk wetende dat ze zich gisteravond zo kut voelde.

'Wat is er?' vraagt Ruby dan.

Fuck, ik was zeker weer aan het staren.

'Niets' zeg ik. Ik sta op en loop richting de keuken.

'Let's Go!'