Trust (B-Brave Fanfiction)

Hoofdstuk 93.

Ik moet echt leren om me eens aan afspraken te gaan houden.. Lol.

Ik had echt totaal geen concentratie vandaag :P. Ik leer ook al 1,5 week non-stop dus drie uurtjes pauze mag wel, toch?

Heeft iedereen een leuke meivakantie? Leuke dingen gedaan op Koningsdag? Gaan jullie 5 mei nog wat leuks doen? Let me know!

Ik heb nog een vraaaaagje. Ik heb het hele boek uitgeschreven! Don't worry, dit is hoofdstuk 93, er komen er 100 om precies te zijn!

Jullie hebben twee keuzes.

A - Ik upload morgen alle hoofdstukken waarmee ik het boek afrond in één keer, maar dan moeten jullie een MAAND wachten op een nieuw boek.

B - Ik upload de andere hoofdstukken over ongeveer drie weken en upload dan gelijk de eerste hoofdstukken van mijn andere boek.

Laat weten welke keuze jullie het liefst hebben! De keuze met de meeste stemmen morgen om 16:00 wint. :)

IK HOU VAN JULLIE! En bedankt voor het geduld <3.

——————————————————————————————————————————-

-Sanne

'Waar ga je heen?' vraag ik als ik zie dat Julian zijn spullen pakt.

'Even naar Peter' zegt hij. Als hij mijn teleurgestelde blik ziet loopt hij naar me toe. 'Wat is er?' vraagt hij.

'Ik had gewoon even zin in een broer-zus avondje' zeg ik, terwijl ik mijn schouders ophaal. Julian trekt me in een knuffel. 'Ik blijf wel' zegt hij dan.

'Nee, gek. Ga lekker naar Peter, papa en mama zijn morgen ook nog op vakantie hoor' lach ik. Julian glimlacht als hij me los laat en knikt.

'Ik ben rond een uur of elf terug' zegt hij. Ik werp een blik op de klok en zie dat het nu acht uur is. 'Oké, maar geen seconde later jongeman!' lach ik.

Julian aait over mijn haar en lacht terwijl hij de deur uitloopt. Ik besluit gelijk om even wat boodschappen te gaan doen, de Jumbo is tot negen uur open.

Ik loop achter Julian de deur uit, en zodra ik hem uit het oog verlies doe ik oordopjes in. Ik ren de dichtstbijzijnde Jumbo in, haal wat chips en cola en loop naar de kassa. Eenmaal afgerekend doe ik het in een plastic tas en loop ik weer naar buiten.

Sirenes. En een boel ook.

Ik besluit om mijn oordopjes uit te doen en te kijken wat er aan de hand is. Om de hoek zie ik verschillende zwaailichten: ambulances, politie-auto's, en een auto die helemaal in de prak gereden is.

Als ik dichterbij kom zakt al het bloed in mijn lichaam naar beneden. De auto.. De auto is van Julian.

Ik begin te rennen, niet eens doorhebbende dat ik mijn boodschappen op de grond heb laten vallen. De tranen lopen inmiddels over mijn wangen, en tegen de tijd dat ik bij de auto's ben aangekomen zijn mijn wangen doorweekt.

'Sorry, u mag hier niet bij' zegt een politieagent, die me probeert tegen te houden door me weg te duwen.

'Dat is mijn broer!' schreeuw ik huilend in zijn gezicht. Zijn blik verandert.

'JULIAN!' schreeuw ik.

Geen reactie.

Er komen meer mensen om me heen staan. Ik merk niet dat ik inmiddels in elkaar ben gezakt. Mensen staan om ons heen, mensen wijzen, mensen schrikken.