Ananım * Yarı Texting*

5.2

Ballarım gecikme için üzgünüm. Sınav yaklaştığı için çok buralarda olamıyorum :(((

İyi okumalar. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın :)

Sınavdan çıkar çıkmaz annem karşıma geçmişti bile.

"Mısra, nasıl geçti kızım?"

"Bilmiyorum, ama iyi. Sanırım."

Yüzümdeki kararsızlık ile anneme bakarken o da üzülmüştü. Bir süre sonra sırıttım.

"Güzel geçti güzel. Şaka yapıyorum."

Annem elinin tersiyle omuzuma bir kere vurduktan sonra güldü. Ondan telefonu alır almaz Asaf' ı aradım.

"Güzelim?" Aylar geçmişti ama Asaf her 'güzelim' dediğinde içimin kıpır kıpır olmasını engelleyemiyordum.

"Asaf, nasıl geçti sınav?"

"Sence?"

"Ah Asaf ile görüşecektim ama sanırım egosu açmış telefonu. Telefonumu sevgilime verebilir misiniz ego bey?"

"Sus kız! Benim gibi sevgiliye laf söyleme. Taş olursun, taş!"

Ona gülerken bir yandan da annemi kontrol ediyordum. Evet hala aramızdaki ilişkiden ne benim annemin ne de Asaf' ın annesinin haberi yoktu. Sınavdan sonra söylemeye karar vermiştik.

"Dediğin gibi TM' den mi çözdün?" Derin bir nefes almıştım. Annem her ne kadar karşı çıksa da eşit ağırlıktan sınava girmemi en çok Asaf desteklemişti.

"Aynen öyle. Sayısaldan bir şey yapamayacağım kafam almıyor. Ama belki de TM' den çok iyi bir puan alabilirim."

"Alabilirsin tabi. Ben sana güveniyorum."

"Anlaştığımız gibi annemlerin orada mı toplanıyoruz?"

"Aynen. Can zaten mesaj atmış. Poyraz' la birlikte geliyorlar. Ben direk geçeceğim. Sen Yeliz' le mi gelirsin?"

"Konuştuk ya Asaf bunu."

"Ya kızım annemlerin yanında elini tutmama izin vermiyorsun. Sınav zamanı anca pencereden birbirimizi gördük. Bari dışarıda sevgilimizle baş başa olalım. Sana anonim yazarken seni daha fazla görüyordum ya!"

Bu serzenişine kıkırdadım. Aslında haklıydı. Bir süredir hiç yan yana gelemiyorduk. 

"Sen sevgilinle dalga mı geçiyorsun? Çok ayıp!"

"Aaa olur mu Asaf bey? Tamam, ben Yeliz' i gönderirim. Sen de bizim parkın oraya gel."

"Uçuyorum şuan."

Güldükten sonra telefonum kapatıp arka cebime koydum. Annemin yanına geldiğimde bana baktı.

"Bu yüzünü uzun zamandır güldüren kişi kim bakalım?"

"Ne kişisi, ben, kim, ne alaka ya?"

Hiç bir şey belli etmedim. Sakinim."

"Mısra, çocukken de böyleydin. Asla yalan söyleyemiyorsun. Hadi kızım, kim bu delikanlı?"

"Belki kız?"

Annem korkuyla bana bakarken kahkaha attım. Azıcık saf bir kadındı ama seviyordum. 

"Şaka şaka. Tamam zaten sınavdan sonra söyleyecektim. Ama bu kadar erken değil."

"Ben şimdi dükkana gidiyorum. Akşam konuşacağız."

Başımı olumlu anlamda sallarken Yeliz' le buluşacağımız yerde beklemeye başladım. Onun da okulu yakın olmasına rağmen 20 dakika kadar beklemiştim. Tam pes edip arayacağım sırada Yeliz' in koşarak bana doğru geldiğini gördüm. 

Yanıma geldiğinde ellerini dizlerine koyarak soluklanmaya başlamıştı. Kıpkırmızı olmuştu.

"Yeliz, bu halin ne? Köpek mi kovaladı?"

"Mısra, sana bir şey anlatmam lazım, çok acil."

"Ne anlatacaksın bu kadar önemli olan ne?"

" Can."

Bölüm sonu.

Gelecek bölüm Yeliz&Can özel olacak. Öpüldünüz.