Vampir Okulum 1 (DÜZENLENİYOR)

23/V.O

Merhaba 👋🏾👋🏼👋🏾👋🏽👋🏽👋

Keyifli okumalar

SINIR: 45 oy ve 40 yorum

✨✨✨

Köstebek'ten devam...

Pişmanlık ve köşeye sıkışmak buydu işte. Sevmeye başladığım kıza ihanet etmiştim,eğer yaşarsa benim sonum olacaktı bunu söz de ölmemek için yapmıştım ama şimdi o yok olsa ben de ölecektim ve ne yapacağımı bilmiyordum,iki şekilde de ölüyordum ve ben ölmek istemiyorum.

Bu dünya da vicdandan daha ilerisi olamaz. Kabul etmezseniz bile her vampirin,kurtun, cadının, büyücünün, yaratığın vicdanı vardır. Elimi cama koyup camın arkasında yatan bedene baktım. Durumu şuan kötüydü. Birini kurtarmak için tüm gücünü kullanmıştı şimdi ise kimse ona dokunamıyordu. Vücudun da ki elektrik herkesi çarpıyordu. Roy ve Froy hariç. İsteğim hemen uyanmasıydı,uyansın ki ondan öcümü kendi ellerimle alayım bir başkasının öldürmesiyle değil.

Ya kendisi uyanacaktı şimdi ya da bir hafta sonra başka biri tarafından öldürülüp yüce gökün yardımcısı Ay'la kutsanacaktı.

Uzun zamandır konuşmamıştım ve sonunda boğazımda ki düğümü çözdüm. ''Özür dilerim Alina,geri dön'' dedim. Sesim hem soğuk hem sıcaktı ama bunun bir önemi yoktu işte. Sözcüklerim fısıltıdan farksızdı. Kimse benden şüphelenmemişti o hariç tabi.

Abim benden şüphelenmişti, sevdiği kıza zarar vermiştim. Onunla da olacak bir hesaplaşmam vardı. Odadan çıktığım an Roy ile karşılaştım. Alina'nın bayıldığı günden beri başındaydı. İkizi ilk defa bugün zorla götürmüştü,o da sadece yemek yemesi içindi. Roy ile kısa bir bakışma yaşadık. O içeri girerken ben çıktım. Roy ne kadar fark etmese de sırılsıklam aşık olmuştu. Kendisi basit bir aşk diye adlandırsada aşkı sandığından daha büyüktü,ben onların imkanlarını ellerinden almıştım bir anlığına vicdanım sızladı. Özür dilerim Aline,inan bana eğer yapmazsam abim de ben de öleceğim. Alina'yı sevmiyorum ama masum birine de zarar veremem derdim en başta ama içimdem ki tarifsiz nefret bir anda yükselen nkin ve öfke kendimi durduramadan artmış ona çarpmıştı,ben masuma zarar vermem demiştim ama vermiştim.

Okuldan çıkıp ormana doğru koşmaya başladım. Ormana girip sırtımı her zaman önünde buluştuğumuz çam ağacına yaslamıştım ki boğazımı bir el kavradı. Ellerinin altında nefessizlikten çırpınmaya başladım. Kıpırdayamıyordum.

''Ne yaptın sen! Bile bile nasıl yaptın,onu sevdiğimi bilerek nasıl yaptın?'' dedi boğazımı daha da sıkı kavrayarak,ellerini gevşetmesi için çabalarken bu çok hafif etkili olmuştu.

Ttitreyen bir sesle ''Özür dilerim abi'' dedim. Beni affetmesini beklemiyordum sadece anlasa yeterdi.

''Özür dileme! Bunu yapmayacaktın kızım!'' derken kalbime nasıl bir hançer indirdiğinin farkında değildi,hiç bir zaman kabul etmeyecekti beni,onun gibi görmeyecekti beni. Bu bana bir hiç gibi hissettirdi ve ben hiçliklerden nefret ederdim,en az onun kadar bir öfkeyle ellerinden kurtularak yerimizi değiştirdim.

''NE YAPSAYDIM, LORDUN SANA NASIL ACI VERDİĞİNİ Mİ İZLESEYDİM,kabul et,o ölürse de ölmezse de acı çekeceğiz!''

Ellerim boğazını kavrarken onun gibi sıkma yerine sadece tuttum,gözlerimin içine onun düşmaıymışım gibi bakıyordu ''Çekeriz'' dedi teklemeden bir an.

''Çekmem,ben o kız için acı çekmem... canımı seviyorum,sen de gözünü aç,o kız için acı çekilmez'' dedim en az onun kadar kararlıbir şekilde. Dün gelen bir melez için beni ve kendini bizim hayatımızı yok sayamazdı.