Vampir Okulum 1 (DÜZENLENİYOR)

33/V.O

Selamün aleyküm genç İmanpower arkadaşlar 👋🏼👋🏿👋🏻👋👋🏽

Şuan saat 4.32 sizin için sabahlayıp bu bölümü yazdım büyük ihtimalle siz okuduğunuz da öğlen ya da akşam falan olur.

Neyse hepinize bir söz verdim bölüm en az 2000 kelime olacak diye. Bölüm 2638 kelime oldu.

Hepinizi seviyorum bol bol yorum ve oylarınızı bekliyorum.

SINIR: 85 OY ve 90 YORUM

🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔

Koşarak okulun içine girdik. Roy etrafa bakarken onun elini çekiştirip aşağı kata giden merdivene sürükledim. Aşağı kata indiğimiz de okula ilk geldiğim gün bana güç testi yapan iki kadın bir kapının önünde duruyordu. Bu kapı güç testini yaptıkları odaya ait kapı değildi. 

Bizi fark edeceklerdi ki Roy'u duvarla arama sıkıştırdım. Ne yazık ki sürekli atan kalplerimiz ve benim kokum bizi ele verecekti. Köşede sanki bizim için özel olarak konmuş çuval parçalarını gördüm aklıma hemen bir plan geldi. Yüzümü yüzüne yaklaştırdım. Aptal kalplerimiz bizi ele verirken arkamdan adım sesleri duydum. Yakalanırsak tüm suçlu bu sebepsizce hızlanan kalplerimizindi ama kadın bu şekilde yüzlerimizi göremez,amacımızı da anlayamazdı.

"Hey! Genç vampirler! Okulda bu yaptığınız yasak,illa yapacaksanız başka yerde yapın" diye bizi uyardı. Tahmin ettiğim gibi oluyordu işte. "Peki,özür dileriz" sesimi incelterek konuştum. Kadının gittiğine dair ayak seslerini duyunca Roy'un zihnine girip konuşmaya başladım.

-Ben iki kadını da donduracağım hemen gözlerini kapat onların ve olabildiğince hızlı ol,senin yüzünü görmesinler-

-Tamamdır yalnız bir şartım var-

-Şimdi şart sırası değil Roy-

-Söz ver o zaman bana-

-Sana söz veriyorum,şu işi halledersek istediğin şeyi yapacağım-

-Sözüne güveniyorum güzelim,o zaman ben kaçar-

Ona göz devirip arkamı döndüm. Kadınlara doğru dikkatimi verdim. İkisi her şeyden habersiz ellerinde sopaya benzer ince uzun şeyle yaslanarak kapıyı koruyorlardı. Ellerimi uzattıp avuç içlerimi onlara doğru çevirdim. Büyülü sözleri söyledim.

Sit tempus, cessent corpus Frigidus

Kadınlar anlamadan dona kalırken onları öyle tutmak için efor sarf ediyordum,Roy istediğim gibi hemen hızla ağızlarına bez,kafalarına çuval geçirdi. Roy'un yanına gidip elini tuttum. Konuşacaktı ki anında ağzını kapattım. Her ne kadar dosalar da seslerimizden bizi tanıma şansları vardı.Aradığımız oda bu oda olabilirdi ama yine de şansa bırakamazdım. Gözlerimi kapattım. İçimde ki o ses seslendim. O ses ona ihtiyacım olduğu zaman ortaya çıkıyordu. Belki işe yaramaya bilirdi ama işe yarama oranı da bir hayli yüksekti.

İnsanlardan gizli bir hayat ve ölümle her an burun buruna bir yaşam. Kimse anlamaz beni. Kimse bilemez bizi.

Prenses

Alina

Alina istediğiniz bu oda da

Gözlerimi hızla açıp kafamı kaldırdım. Roy'u çekiştirerek odaya soktum ancak oda da beklediğim şeyler yoktu. Hatta hiç bir şey yoktu. Vampir gözlerimi devreye sokup karanlık odayı inceledim ancak tek bir şey yoktu. Bu ses benimle dalga mı geçiyordu. "Bu oda da olduğunu söyledi ses ama yok" dedim etrafa bakarken,kapı duvar dışında hiç bir şey yoktu,boştu ve bir terk edilmişlik hissi vardı.