Vampir Okulum 1 (DÜZENLENİYOR)

Özel bölüm

SELAMÜN ALEYKÜM İMAN POWERLER...

Güzel bir bölüm ile burdayım,okumadan önce yıldıza basıyoruz.

Telefon ile okuyucularım sol alt köşede ki yıldıza, bilgisayar türü okuyucularım sağ üst köşesinde de yıldıza basın.

Keyifli okumalar
💅💅💅🐾💅💅💅
Temiz hava ve yanında getirdiği taze misk koku bizi kendimizden geçirmeye yetiyordu.

Bazen düşünmüyor değilim hani, nasıl bir sevap işlemiştim de böyle bir aile edinmiştim ya da böyle güzel,temiz kalpli çocuklarım olmuştu.

Yaşadığım süre boyunca bitmek bilmeyen, yüzyıllardır söylenilen bitmek tükenmek bilmeyen hisler bunlar mıydı ?

Bataklık,tam anlamıyla bataklıktı benim olduğum yer,sonra biri geldi. Oldu o bataklık bana bahçe,daha sonra çocuklarım oldu. O bahçe çiçeklerle donatıldı.

Sevgiydi bu değil mi !? Evet evet sevgiydi bu.

Ruhumun doyduğunu ilk defa hissettim.

İlk defa huzurlu bir nefes aldım. Diğer nefeslere ya da huzurlara benzemiyordu bu,daha başkaydı,daha heyecan verici bir şeydi.

İlk defa anne olduğumu hissettim, dün ki kız çocuğu şimdi büyümüştü. Kendinden önce düşündüğü bir başkası vardı. Başkaları vardı.

Yine ilk defa korkuyordu bu kız, ölmekten değil gerisinde bırakacaklarından. Ölümsüzdü biliyordu da ama hayattı bu,her an her şey olabilirdi de.

Belki bir avcı okuna belki bir kılıç çiziğine ölecektim kim bilir.

Gözlerim bahçede oynayan çocuklarıma kaydı. Hepsi birbirinden değerli,pırlanta gibiydi. Çocuklarım, yeğenlerinim ve kardeşlerimin çocukları...

Onlardı geleceğin mimarları, geleceğin güçlü vampirleri,kurtları,tek isteğim vardı o da kaderleri bizim gibi olmasın. Çünkü biz çok acı çektik, evet bunu dile vurmadık ama en derinlerimiz de hissettik.

Ben bir lanet yüzünden yıllarca uzak kaldım Roy'dan.. uzak kaldı benden.

Birilerini kurtarmak için canım pahasına savaştım,kendi canımdan vaz geçtim.

O zamanlar da en çok ben yorulmuştum. Beynim artık durmuş hatta zelzele etkisi bile veriyor olabilirdi. Biz ne badireler atlatmıştık böyle.

Savaştan günler önce bir gece rüyamda oğlumu görmüştüm. Sarıya kaçan beyaz saçlı bir çocuk,mavi gözler ve bileğinde ki fosforlu bileklik..hayat ağacı..gitme demişti bana,gitme ormana.

Yine dinlememiştim ki ben,hata yapmıştım,hatalar yapmıştık ama dersimizi de almıştık.

Hayat ağacı, dünümü, bugünümü,yarınımı,geçmişimi, geleceğim ve şimdiki zamanımı belirlemişti. Şimdi yine o bileklikler her birinin bileğinde vardı.

Pamir Akay, Dolu, Emily,Yasmin, Austin, Edward, Aşkın,Lidya,Miraç..

Onlar huzurlu,mutlu ve güvende olsunlar da benim başıma ne gelmiş önemli değil.

Abim elinde tuttuğu kan torbalarından birini bana attığında hızlıca dişlerimi pakete geçirmiş ve o muazzam kanın tadını almaya başlamıştım.

Gözlerim dolmuştu bu bile umrumda değildi.

Roy ve Jackson acil toplantı ile okula gitmişlerdi,diğerleri içerde otururken balkonda kalan bir bendim.