June 5 D-2 Clean my house, find a job, and find food to eat.
--------
I yawned as I heard the peaceful chirping of birds outside. I slowly open my eyes. I know that I started from nothing, but I enjoyed it. I want to experience this situation that I have never experienced in my entire life.
Day 2: I need work and food to eat. Tumayo ako at nilibot ang paningin sa buong bahay. Napuno ng bahay ng gagamba ang lahat ng kisame, meron ding mga sira sira ang kisame dahil sa kalumaan. This abandoned house and abundant park are my home now. For now, kailangan ko lang ayusin ang bahay na ito.
Lumabas ako at lumakad papuntang likuran, wow! Meron balon! Masaya akong tumakbo papunta roon para tingnan kung meron bang lamang tubig. Mas lalong lumawak ang ngiti ko dahil meron nga! Malinaw at malinis, kailangan lang kunin ang mga halaman na tumatakip rito. Mas maganda tingnan na may halamang nakasabit sa balon. It looks attractive!
Bumalik ako sa loob ng sementong bahay na halos nalulumot na ang pader. Ayos naman tingnan sa labas, but this house looks creepy, but I like it. Merong salas na may isang sofa, merong kitchen ngunit walang kagamitan, may banyo at merong isang balde at tabo, meron ding kwarto, but sadly naka locked. I think maayos naman ang kwarto kaya naka locked ito.
Tumingin tingin ako sa bawat sulok baka merong pang walis. I searched in the kitchen, the living room, and the backyard, and yes, I found walis ting ting. After that, I started cleaning the salas. I swept the webs off the ceilings. I cough every time I inhale the dust from above. Nakaramdam ako ng pagkahilo, panghihina, at pagkapos ng aking hininga. I need water! tumigil na ako sa pag linis at dumeretso sa balon, Pwede naman siguro ako uminom mula rito?
Wala ritong malapit na bahay, sobrang layo ng lugar na ito sa mga tao. Tanging itong bahay, abandonadong parke, mga puno, at bulaklak lamang ang naririto. This place is so peaceful. Kinuha ko ang tabo at nagmadaling lumabas para kumaha ng tubig sa balon para inumin. Yes! Gusto ko ng uminom, feeling ko talaga ay tuyong tuyo na ang lalamunan ko.
Inumin ko na sana, pero may narinig akong isang tikhim. Napabitaw ako sa tabong may tubig. I'm scared! nanginginig akong lumingon sa pinanggalingan ng tikhim. Napaatras ako! That guy again, wearing a white sando and jersey, at nakasuot siya ng sapatos Medyo basa pa ang kaniyang suot na sando dahil sa pawis, damn! Napa tingin ako sa hawak n'yang mineral bottle. Gusto kong inumin ang mineral bottle na hawak n'ya, gusto ko s'yang lapitan at kunin nalang bigla ang hawak n'ya, but I can't even move my body; I'm scared! I hate his eyes! I saw darkness again.
"Are you really serious? Do you want to drink that water from that dirty water well?" He asked and smirked. He is a jerk! He doesn't care if I drink some water from the well! How dare him?!
Napatingin siya sa abandonadong bahay, pabalik sa akin. Hanggang ngayon ayaw kung tumingin sa mata niya, napa atras ako ng lumapit s'ya sakin. Ano ba ang gagawin n'ya?
"Drink this." He uttered it and offered the bottle. Napatingin ako sa tubig, gusto ko na talagang uminom!
"Are you sure?" I hesitated
"Yeah, come on, drink this." He responded, and without hesitation, I accepted that water and immediately drank it. I suddenly heard him chortled. I bit my lower lips after I drained the bottle. Sa sobrang uhaw ko ay naubos ko lahat.
"Did you run away? That's why you're here, right?" He asked again and smirked. Masyado, s'yang pala tanong! but this time I need to tell a lie.
"Yeah, I'm alone." I gulped
"I escaped from my Tita's house; they're abusing me; I don't have a choice but to escape from that hell." I lied. Nawala sa labi niya ang ngisi kundi napalitan iyon ng pagkaseryoso.
BINABASA MO ANG
100 Days Before I Die
Romantizm"It all began 100 days from that awful day. It wasn't only a bucket list but it became a lifeline - how I could squeeze out every minute of happiness of my already determined number of days. It may have put an expiration date on my life, but it won'...
