August 04-08 D-63-67
PS. Unexpected moments
(It means Pein Claire Clifford failed on doing her list)
August 09 D-68 Shopping
------
I just woke up hating sleep. Halos magtampo ako kay Manang dahil sa hindi n'ya ako ginising man lang. Sa bagay kahit ano pa ang gawin ni Manang ay hindi naman ako makagising. Sabi sa akin ni Manang ay tatlong araw akong nakatulog at dalawang araw narin ang nakalipas simula no'ng naka gising ako. Limang araw akong naghintay kay Dark Harris pero hindi s'ya dumating. P-Paano ba naman s'ya dadating kung di n'ya naman alam kung nasaan ako. How stupid I am.
"M-Manang, saan pa natin s'ya mahahanap?" Naging basag ang tinig ko, nanlalabo narin ang paningin ko dahil sa mga namumuong luha. Nasa tabi ko lang si Manang na nag titimpla ng gatas. Saglit s'yang tumingin sakin at agad na napaiwas. Is she hiding something? Hindi ba talaga sila nagkita?
Binigay sakin ni Manang ang gatas ng hindi ako tinitingnan sa mata. Mabilis kung inubos ang isang baso na gatas, hindi naman mainit masyado.
"W-Wala na akong magagawa. Nakakalungkot man pero nagbago ang pakikutungo sakin ni Sir Darwin, hindi pa daw nakauwi ang Kuya n'ya." May bahid na lungkot n'yang sabi. Is she just lying, right? Hindi naman ganoon si Xavier eh! Hindi naman maglaho nalang bigla si Dark Harris! Hindi s'ya ganoon eh!
"H-He's not like that!" I complained. She just sighed and immediately hugged me. Is Manang also hiding the truth from me?
"B-Bumalik nalang t-tayo sa mga magulang mo iha. W-Wala na tayong magagawa Britney, ganito talaga ang iyong kapalaran. Mas mabuting kausapin mo ang Daddy mo." Mahinang sabi n'ya. Kahit anong gawin ko ang kapalaran ko ay ito na talaga. The person I wanted to protect has completely walked away from me. What else can I fight for? I'm not fighting for anything now! Maybe Manang is right that I should go back to my parents.
"M-Manang b-babalik tayo sa bahay. Pasensya kana kung pati ikaw ay nadadamay." Wala sa sariling sabi ko. I couldn't stop my tears anymore! muling bumalik sa alaala ko ang sandaling huli kaming nagkasama. Naiisip ko parin ang lahat, ang huling sandaling iyon--- ay parang naging trauma para sakin.
That place! That guy!
"D-Dark Harris, what are your wish now?"
"F-For us to spend our lives together. F-For us to die at the same moment and be together forever, that's my prayer. I-In life and in death, together forever."
That day, was he just lying? How could him! I hate him too!
"Britney iha!" Narinig kong sigaw ni Manang. No please! I want to see him-------
---
I slowly opened my eyes. Where am I? Every corner is familiar, black ceilings and white walls. Am I really home? I'm in my room! My eyes shifted to the woman holding my hand. Mommy!
"M-Mom?" I said softly. Dahan dahang umangat ang kaniyang ulo. Napangiti s'ya ng makitang gising na ako.
"My P-Pein." She smiled. I am sorry for being your Pein Mommy. I feel sorry for her. Hinaplos ko ang magandang mukha n'ya. Hindi parin naghihilom ang mga pasang natamo n'ya.
"I-Ilang araw ba akong walang malay?" I asked weakly. Inayos n'ya saglit ang magulo kong buhok bago ako sinagot.
"Almost 5 hours." Ngiti n'ya. 5 hours? I smiled a bit. Dapat ba akong matuwa dahil hindi ganon katagal tulad ng inaasahan ko?
BINABASA MO ANG
100 Days Before I Die
Romansa"It all began 100 days from that awful day. It wasn't only a bucket list but it became a lifeline - how I could squeeze out every minute of happiness of my already determined number of days. It may have put an expiration date on my life, but it won'...
