D- 61ㅡ D-62

45 24 0
                                    


August 02 D-61
PS. Unexpected moments
(It means Pein Claire Clifford failed on doing her list)

August 03 D-62 Family Bounding

------

Nakahawak ako sa kamay ng aking Ina, dalawang araw na ngayon na andito kami sa Hospital pero wala parin s'yang malay. Mataas parin ang lagnat n'ya, nakikitaan ko ng hinanakit ang natutulog n'yang mukha. Maging sa panaginip ba n'ya ay nahihirapan na s'ya? Nasasaktan?

It hurts to see her like this, just lying in a hospital bed with a very high fever. I feel like I want to transfer all the pain she feels to me. Ganito rin ba ang nararamdaman ni Mommy sa t'wing tinititigan n'ya ako noon? Kaya ba minsan lang s'yang dumalaw at mas inuna n'ya ang trabaho?

Nailing iling nalang ako, kahit ano pang katanungan ay hindi ko lang din naman mahahanapan ng kasagutan.

It seems like just yesterday that I hated her because she was my Mother, but now all that anger, all my resentment towards her disappeared suddenly. At the end, she chose to protect me. She did her best for me. Despite my situation, fear and apprehension, I still can't let go and leave my Mother alone.

Sa mga nakalipas na araw ay wala parin akong balita kay Daddy, maging kay Dark Harris. Hindi ako pwedeng manatili nalang dito at walang gawin. May alam kaya si Mommy kung nasaan si Daddy? For sure may alam s'ya! Kailangan ay makagising na s'ya ngayon.

Bilang dumating si Manang Kim, hinihingal s'ya na parang malayo pa ang tinakbo n'ya makarating lang agad rito. Nakitaan ko ng takot ang kaniyang mga mata, agad akong nakaramdam ng kaba.

"B-Binibini----" hindi n'ya natuloy ang sasabihin dahil biglang bumukas ang pinto. What is he doing here? Napaawang nalang ang labi ko habang nakatitig sa lalaking kinamumuhian ko. Masama n'ya akong tinitigan bago ipinako ang titig kay Mommy.

"H-Honey! My Honey!" He ran closer to my Mother and immediately hugged his unconscious wife. Hinaplos n'ya ang mga pasa at sugat ni Mommy habang umiiyak. Seriously? Matapos n'yang gawin yan kay Mommy ay mag papanggap s'yang inosente?

"I-I am s-sorry" he sincerely said. Mas lalo akong nagagalit sa kaniya, matapos ng ginawa n'ya ay magpapakita s'ya bigla na parang wala s'yang kinalaman?

Napahawak ako ng mahigpit kay manang ng tumayo si Daddy. Bumaling agad s'ya sakin. Sobrang sama ng titig n'ya, na parang pinagsisihan n'ya na ako ang anak n'ya. I don't know what to do! Ano nga ba? Sisigawan ko ba s'ya? I can't. Habang tinitingnan ko ang aking Ama ay hindi ko na nakikita ang mapagmahal na tatay.

"Pein Claire!" He yelled "E-Everything is your fault!" Malakas n'yang sigaw sakin. Biglang s'yang lumapit sakin, napakabigat ng bawat habang n'ya, masama n'ya akong tinitigan bago ako sinampal ng malakas. Damn, I didn't expect this. How dare him to slapped his dying daughter?! Agad akong napahawak sa aking pisngi, wala akong naramdamang sakit siguro dahil sa manhid na ang buong katawan ko. Halos buong buhay ba naman akong nahihirapan. Napatitig lang ako sa kaniya at paulit ulit s'yang kinamumuhian.

"Hurt me like you did to Mommy!"  I shouted with all my courage. I shouldn't be afraid of someone like him! He should protect us, but why is he my enemy? Why do I have to run and escape the person who is supposed to protect me?! Why does he have to hurt me?

"If only you weren't stubborn, we would be happy now!" He shouted again. Happy?  I hope so. But we couldn't!

'Daddy afterlife when we meet again, when you become a good father, loving father and husband. Then, Let's be happy there. You, I, Mommy and Sister would be happy. But now?  No matter what we do, we will never be happy! You ruined all our dreams!' Gusto kong sabihin sa kaniya pero hindi ko naman masabi dahil alam kong hindi n'ya ako maiintindihan. Wala s'yang pakialam sa nararamdaman ko!

100 Days Before I DieTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon