July 17 D-45 Stay in the dark
----
The opportunity will not be good for me so I can do nothing but wait for the end of everything. I am hopeless and helpless! There's lot of things I want to do but I couldn't even walk! Is it too late? Damn!
It's a new day again, but I feel dying! as the nights pass I feel more and more weak, I feel so bad now that I don't want to live anymore.
Dumating sila Mommy at Daddy kanina pero umalis din agad. Alam kong may problema sila sa financial dahil nagtatalo pa sila ni Daddy kanina. Is was my fault? Hindi ko naman gustong manatili sa Hospital na ito kaya wala akong kasalanan! Pero t'wing andito sila kasama ko ay natutuwa ako kahit kaunti, Kahit papano ay naramdaman ko din ang pag aalaga nila ni Mommy. Pero sa buhay na binigay nila sakin, kinamumuhian ko sila! Sana darating ang araw na tuluyang maglaho ang pagkamuhi na nararamdaman ko ngayon. Masama ba ako dahil kinamumuhian ko ang dalawang taong nagbigay sakin ng mundo? Masama ba ako dahil ganito ang ugali ko?! Masama ba kayo kaya ko nararanasan ang ganitong buhay? Kasalanan ko ba ang lahat?! I don't deserve to live anyway.
A few moments later, Dark Harris came, smiling at me. He came to me and hugged me tightly. I just shook my head, everytime I saw him, I don't want to die yet, I want to stay alive and fight. He's my hope! When we're together I don't think about dying. somehow I know I will not fail this day.
Napatingin ako sa kaniya, Hindi na s'ya nakadamit pang Doktor ngayon, he was wearing a jeans and black longsleeve. What is he planning to do now?
"D-Dark Harris, I don't want here. I-I'm not getting better, I'm just getting worse." I hoarsely told him. He didn't respond, he just caressed my face. His eyes are so dark, but I Love his darkness. I feel safe, it seemed the enemies couldn't find me because I am safe with his darkness.
"I will stay here and wait for your parents to come. I'll talk to them" Malamig n'yang sabi. Tiningnan ko s'ya ng masama dahil sa sinabi n'ya.
"I-I will do everything for you Baby." He whispered.
"I-If the day we're together is short, I won't let every single moment go to waste." He said coldly. Nakaramdam ako ng matinding emosyon pero pinipigilan ko na ipakita kay Dark Harris. Natatakot ako na baka isang araw mag iba si Dark Harris dahil sa binigay kong sakit sa kaniya.
"B-Bakit hindi ka pinigilan ng mga bantay? "I asked him
"They know me. " He smiled. Tumango nalang ako sa kaniya. Of course si Dark Harris Montero s'ya eh, Ang lalaking ang hirap hulaan. Pagod na akong magsalita kaya natahimik nalang ako. He's mysterious! I don't know everything about him but I still love his mystery!
I know him as an Author. He is living in the abandoned place and he Loves me. Ano pa ba ang dapat kong malaman sa kaniya?
"Bakit ganiyan ka makatingin?" He smiled a bit.
"Can I ask a favor?" I asked. He just nodded
"T-Take me away from here after two weeks. I-If I'm going to die, I don't want my life to be end here." Nahihirapan kong sabi. Napadaing ako dahil humigpit ang pagkahawak n'ya sa braso ko. Nailing iling s'ya sakin, Nabigla ako dahil sobrang dilim ng presensya n'ya ngayon agad rin akong nanginig sa takot. Gusto kong umiyak sa harapan n'ya ngayon dahil hindi ko alam ang gagawin.
Kumawala ako ng mahinang hikbi dahil hindi parin s'ya kumakalma. Nakatingin lang s'ya sakin.
"D-Dark H-Harris, please." I pleaded. Hinawakan ko ang mukha n'ya ng aking nanginginig na kamay. Nilakbay ko ang aking kamay patungo sa mata n'ya at agad ko iyong tinakpan.

BINABASA MO ANG
100 Days Before I Die
Romance"It all began 100 days from that awful day. It wasn't only a bucket list but it became a lifeline - how I could squeeze out every minute of happiness of my already determined number of days. It may have put an expiration date on my life, but it won'...