100 Days Before I Die

D-70

August 11 D-70 Stay awake for 24 hours

-----

"Why are you still awake?" Tanong ni Mommy. Binisita n'ya ako para kamustahin ang lagay ko pero naabutan n'ya akong nakaupo parin sa wheelchair ko. I have a reason Mom, nangiti nalang ako bigla. Kaninang umaga ay 6:15 A.M na ako nakagising at nandito na ako sa aking kwarto, pakiramdam ko ay nakasama ko s'ya ng matagal at maging sa aking panaginip ay nakasama ko rin s'ya ng ganoon katagal.

"I-I can't sleep, M-Mom." Mahinang tugon ko. Naghihintay ako sa kaniya kaya hindi ko gustong makatulog.

"Do you want me to sing? Para makatulog ka." Ngiti n'ya.

"H-Huwag na Mom. D-Don't worry about me, I am fine."I smiled. Alanganin pa s'yang napatango saka ako nilapitan, niyakap n'ya ako at hinalikan ang aking noo.

Hindi ko nakasama si Mommy buong araw dahil naging abala s'ya sa trabaho. Nakikita ko parin ang determinasyon n'ya kahit nahihirapan na s'ya sa setwasyon namin. Si Daddy ay ganoon parin, mas lalo lang s'yang naging malala. Madalas s'yang napapasigaw na parang takot na takot s'ya at sa tingin ko ay madalas s'yang nagkakaroon ng nightmare.

"We're leaving on August 16. We're moving to New Zealand, your Daddy's Family is waiting there. Your grandparents miss you too."  She said with a smile on her lips and she gently caressed my back.

"I know it's very impossible but I will treat you and your Daddy. In the remaining days I will take care of my business first." Malambing na sabi ni Mommy. Naging blangko nalang ang isip ko dahil sa aking narinig, may sinabi pa si Mommy bago s'ya umalis pero hindi ko na narinig. New Zealand? H-Hindi ako pwedeng pumunta roon! Hindi ko pwedeng iwan si------ Fvck! I was crying again!

Hindi ko na alam kong ilang minuto na ba akong umiiyak o naabutan na ng oras. Hindi ko alam kong ano ba dapat ang gagawin pero tulad ng aking naging desisyon ay ganoon parin dapat ang aking gagawin.

Natigil ako sa pag iyak dahil may kumalampag sa may bintana, mabilis kong inayos ang aking mukha. Mula rito ay natatanaw ko si Dark Harris na kumakaway sa akin. Ang maliwanag na Buwan at ang kaniyang mga ngiti ang nagbigay ng tuwa sa aking nalulumbay na damdamin. I feel alive again!

Tulad no'ng nakaraan ay mabilis s'ya pumasok. Sa kaniyang mga ngiti ngayon ay parang may gusto s'yang sabahin kaya masyado s'yang na excite.

"I missed you." I pouted.

Mabilis n'ya akong niyakap ng mahigpit. Ang nasa kaniyang bisig ulit ay parang nakalutang ako sa ulap dahil sa kaligayahan aking nadama.

"How are you? D-Did you eat well? Have you taken your medicine?" He asked softly as he hugged me back. My home!

"Hmm"

"What do you want to do today?" He asked seriously. Natigil ako saglit, ano nga ba? Think about it Britney! I remember! Yung nasa list ko para sa araw na'to. Just stay awake for 24 hours! So we have to do something, yung hindi nakakaantok?

"L-Let's kiss!" I giggled. Napanguso nalang ako dahil sa bigla n'yang pagkalas sa pagyakap sa akin. Is he doesn't like my idea? Is he doesn't like kissing me?

"I-I can't. W-We can't." Nauutal n'yang tugon ng hindi makatingin sa akin. Kinakabahan ako sa reaksyon n'ya, ayaw n'ya ba dahil? ---- no! Hindi ako mag iisip ng kung ano diba?

"B-But why?" Tanong ko nalang bigla. I really feel sleepy! Pero hindi dapat ako makatulog. No way! Hindi ako pwedeng makatulog kahit ngayon lang, kahit sobrang napapagod na ang aking katawan.