Nang Dumating Ka

CHAPTER 18: Galawang Rukawa

Habang nasa bahay ako at gumagawa ng assignments ko, nakarinig ako ng tunog ng gitara sa labas. Binuksan ko ang bintana at tinignan ko kung saan galing yun.

"Marunong ka ba talaga mag gitara ha Miyagi?" Tanong ni Rukawa. "Oo nga saglit lang. Di maganda ang tono eh" ang bulungan nilang dalawa. "Pssst, nigagawa nyo jan?" Tanong ko. Pero may binulong si Rukawa.

(Rukawa's P.O.V)
"Pssst, nigagawa nyo jan?" Nabigla ako kasi di ko alam na binuksan na pala nya ang bintana ng kwarto nya. "Wala na, nabulilyaso na" bulong ko. "Ituloy na natin... okay na to" bulong ni Miyagi sa akin. Tumango na lang ako.
FLASHBACK
Kakatapos lang ng laban namin sa Takezono. "Bakit naman ang tagal nila?" Tanong ko sa sarili ko kasi nauna pa ako sa harap ng building. "Wag kang mag-alala Hari ng yabang. Pinagpalit ka na nya gwapong vice captain ng Takezono" sabi ni Kulot. "At ikaw pinagpalit ka na ni Ayako kay Bungal" sagot ko naman "At bakit ako napasali jan?" Sabi ni Mitsui. "Oo nga, noong nanrambol ka sa gym, sinabi mo na type mo si Ayako traydor ka!" Sabi ni Miyagi. Nag-asaran na naman sila. "Hi, ikaw si Kaede Rukawa diba?" Sabi mung babae na taga-Takezono "Do you need me? Bibilhan kita ng tubig." Dagdag pa ng isa... Tsss, pwede ba. Kahit Bonsai ang girlfriend ko di ko sya ipagpapalit sa inyo.

Nang oras na yun nakita nya yung dalawang babae na yun na kinakausap ako. Kaya kinunchaba ko si Ryota na haranahin si Kariya.
END OF FLASHBACK

"Wala naman. Basta umupo ka na lang jan sa bintana at pakinggan mo ako" sabi ko. "Eh pano pag nahulog ako?" Tanong nya. "Sasaluhin kita" sa sagit kong iyon, ngumiti sya at nakita ko na naman ang dimples nya.

Slow down, world isn't watching us
Break down, Its safe to say we are alone now, were alone now..
Now the whisper, the only noise is the reciever
Im counting the seconds until you break the silence..
So please just break the silence

Your whispers turns to shouting
The shouting turns to tears
Your tears turns into laughter
And it take away our fears

So you see...
This world doesnt matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you 'till the day that I die
I cant take my eyes of you.

Sana talaga magustuhan nya to. Minsan ko kasi syang narinig na hinihimig ang kantang ito mg secondhand serenade. Twist in my Story. Pero nakangiti naman sya eh.

I'm longing, for words to describe how I'm feeling inspired
My world just flips turns upside down and turn around

Say what that sound its my heart beat.
It's getting much louder my heart beat.
Stronger than ever I'm feeling so alive..
I'm feeling so alive..

Your whispers turns to shouting
The shouting turns to tears
Your tears turns into laughter
And it takes away our fears

So you see..
This world dowsnt matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you 'till the day that I die
I cant take my eyes of you.

At bago ko pa namalayan nasa harap na pla namin sya. Bumaba na sya galing sa kwarto nya. Sinabayan na ako ni Ryota.

I'm finally waking up, the twist in my story
Its time to open up, and let your love right through me
I'm finally waking up, the twist in my story,
Its time I open up, and let your love right through me.

Ngumiti sya sa harapan ko at tinignan ko sya sa mga mata nya. Saka ko tinuloy ang pagkanta

When you see your life in someone else's eyes,
That's what you get, that's what you get...

So you see,
This world doesnt matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you 'till the day that I die
I cant take my eyes of you

Si Ryota na ang nagtuloy kasi napasarap yata sya ng kanta nya.

See...
This world doesnt matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you 'till the day that I die
I cant take my eyes of  you..

"Ang sweet naman ng maputlang soro na to" sabi nya. "Nagustuhan mo ba?" Tanong ko at tumango lang sya. "It was actually the first time na nakaranas ako ng panghaharana. Thank you". Pagkasabi nun niyakap nya ako. "Oy, konting galang kasama..." panggugulo ni Ryota. Tumawa sya. "Hay nako. Pumasok muna kayo sa loob. Magmiryenda muna kayo" yaya ni Kariya sa amin. "Nako salamat na lang Bonsai, Aalis na rin ako. Si Rukawa na lang ang papasukin mo." Sabi ni Ryota. Very good ka sakin kulot.

Saka lumabas si Ryota dala ang gitara nya. Pumasok na kami sa loob. Hinainan nya ako ng cake. "Ako ang nag bake nyan" sabi nya. Tinikman ko. "Masarap.. di ko to pagpapalit sa iba" sagot ko. "Ms.Kariya, sino po sya?" Tanong ng isang matanda na galing sa kusina. Tiyahin nya ba ito? "Manang, si Kaede Rukawa po. Boyfriend ko po" sagit ni Kariya. "Magandang gabi po" dagdag ko pa. "Magandang gabi din naman hijo. Masaya ako para sayo Ms.Kariya, proud ako na kaya mo nang sundin ang desisyon mo. Hay.... dalaga na talaga ang akin alaga" wika ni Manang na nakangiti pa. "Alaga? Kariya, 16 years old na tayo nagpapa alaga ka pa?" Sabi ko. "Ano ka ba naman Kaede, syempre hindi. Para ko na syang nanay kasi mas madalas ko pa syang kasama sa mga magulang ko." Paliwanag nya. Naintindihan ko na. Naiwan na kami ni Kariya sa sala. Nakakita ako dun ng picture ng bata na may dalang blue teddy bear. "Ang cute naman ng batang ito" sabi ko. "Ako ang batang yan. 4 years old lang ako jan sa picture." Paliwanag nya. "Kahit naman ngayon para ka pa ring 4 years old" sabi ko. "Kaede Rukawa..." tawag nya sa pangalan ko with a warning tone. "Sorry na, di ka na mabiro" paliwanag ko pa.

Mamaya pa ay nagpaalam na ako. Hinatid nya ako sa gate. "Salamat ulet Kaede. Pinasaya mo talaga ako." Sabi nya. "Wala yun... araw-araw kitang liligawan kahit na mag-asawa na tayo... may anak na tayo.... magka-apo tayo.... O kahit sa huling sandali ng buhay ko. Liligawan kita." Sabi ko.. Aba Kaede, saan mo ba kinuha ang mga sinasabi mo... bigla na lang nya ako niyakap kaya... niyakap ko din sya. Hinawakan ko ang mga pisngi nya habang nakatingin sya sa mga mata ko. Nilapit ko ang mukha ko sa kanya... At hinalikan ko ang malambot at matamis nyang labi. Hindi sya nagprotesta at hinayaan nya lang ako. Hanggang sa matapos ang halik na iyon. "Ayasumi nasai" sabi nya habang nakangiti. "Ayasumi nasai... magkita tayo bukas" sagot ko at pumasok na sya sa loob.

Nagsimula na akong maglakad pauwi. Nasa kanto na ako ng biglang may sumuntok sa akin. "Tama na ang kabaliwan mo Freshman." Sabi ng lalaking sumuntok sa akin. Si Sendoh lang pala. Tumayo ako at gumanti sa kanya at kinuwelyuhan ko sya. "Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo?" Tanong ko sa kanya. "Ikaw.... alam mo ba ang ginagawa mo? Binabangga mo ang isang malaking pader na di mo kailanman mabubuwag" sabi ni Sendoh. "Wala akong pakealam sa pader na sinasabi mo ka-" bago pa ako matapos sa sinsabi ko ay sinuntok na nya ako. "Sige, bugbugin mo ako. Patayin mo pa ako kung gusto mo. Pero sa tingin mo ba, kung matalo mo ako iiwanan ako ni Kariya? Hindi... at alam mo ang sagot" sabi ko. "Anong sinasabi mo. Hindi pa sya sayo.." sagot nya. "Nagkakamali ka Sendoh. Kami na ni Kariya" sagot ko naman at para syang napako sa kinatatayuan niya.

Wala akong panahon para makipag -away sa kanya. Kaya iniwan ko na lang sya doon ng tulala.