One Shot'y { Inazuma Eleven }

ᴅᴏ ᴢᴏʙᴀᴄᴢᴇɴɪᴀ

Ship: Minaho Kazuto x Fem! Manabe Junichirou

Dla Emma4523GO 🌷

Data napisania: 19.06.2021r. - 28.06.2021r.
Data wydania: 28.06.2021r.

Jasno fioletowe kosmyki włosów raz za razem powiewały, raz to w przód raz w tył a czasami nawet na boki, wywołując przy tym nie małe rozstrzepanie Manabe, która obecnie huśtała się na huśtawce rozglądając się dookoła nie mogąc się doczekać aż wreszcie zobaczy tego chłopaka, z którym na dziś się umówiła na pobliskim placu zabaw.
Nie ukrywała, była zdenerwowana oraz zestresowana.
"A co jeśli mu się nie spodobam i zepsuje pierwsze dobre wrażenie?"

Myślała wystraszona tracąc z każdą coraz to dłuższą chwilą, resztki pewności.
Po upływie piętnastu minut zatrzymała się, westchnęła cicho poprawiając swoją spódnice wstając powoli, chcąc już wracać do domu co prawie jej się udało, gdyby nie nagłe dotknięcie jej ramienia i ciche "cześć"

Na co momentalnie się odwróciła o mało nie uderzając o huśtawkę.
Na jej policzkach pojawiały się lekkie rumieńce zakłopotania.

Jestem Minaho Kazuto chyba mieliśmy się tutaj spotkać zgadza się?

Przedstawił się i dopytał, w razie gdyby to była pomyłka to przeprosić i odejść, lecz dziewczyna tylko się delikatnie uśmiechnęła podając mu dłoń.

Jestem Manabe Junichirou, i chyba tak, tutaj mieliśmy się spotkać

Wyszeptała czując jak rudo włosy obejmuje jej dłoń i zamiast ją uściskać ucałował ją czule uśmiechając się niewinnie.

A więc, chodźmy Junichirou na herbatę jeśli dasz się porwać

Zaproponował uśmiechając się przyjaźnie wywołując zakłopotanie na twarzy Manabe.
Lecz zaraz uśmiechnęła się delikatnie przytakując głową.

No dobrze, pozwalam Ci się porwać Kazuto-kun

Nie musisz mówić po nazwisku, czuję się dziwnie jak ktoś tak na mnie mówi

Zaśmiał się niezręcznie chłopak zerkając na cztero oką dziewczynę, która przyglądała się mu dość uważnie lecz tak żeby tego nie zauważył.
Uśmiechnął się rozbawiony poprawiając jej okulary.

Pasują ci okularki wiesz? Wydajesz się wtedy bardziej urocza i pewna siebie zarazem

Pochwalil jasno włosą wywołując u niej na policzkach lekkie rumieńce.

To było zawstydzające

Odparła śmiejąc się cicho powoli kierując się w stronę wyjścia z placu zabaw, zaś Kazuto podążył tuż za nią.
Z ich ust nie schodziły uśmiechy.
Poznali się niecały rok temu, na jednej z grup o grach komputerowych.
Jako że oboje się tym interesowali, to los chciał że zaczęli ze sobą grać po jakimś czasie pisać, rozmawiać aż do momentu pierwszego spotkania.
Minaho był naprawdę mile zaskoczony kiedy pierwszy raz na żywo ujrzał Manabe.
Na żywo wydawała się dwa razy piękniejsza niż przez kamerkę lub na zdjęciach.
Rudo włosy westchnął cicho przymykając lekko powieki, czując jak lekko się rumieni.
Już była dla niego cudowna, nie liczyło się to, że mogła być całkiem inna na żywo niż przez internet, wierzył jej że nie będzie go okłamywać.
Ale nie mógł mieć także pewności.

Manabe, czy wszystko w porządku?

Spytał nagle zmartwiony chłopak patrząc na czerwoną twarz dziewczyny, która lekko bawiła się swoją bluzką, mając spuszczony wzrok.

Tak, raczej tak to zawstydzające z jednej strony bo no..nie wiem jak mam się zachować

Wymamrotała odwracając głowę w bok nadymajac lekko policzki zakłopotana.
Na co zaraz rudo włosy zaczął się cicho śmiać z jej reakcji.

Jeju naprawdę? Manabe dam ci radę

Jaką niby?

Wymamrotała jasno włosa krzyżując ręce na klatce piersiowej, czując jak chłopak lekko się o nią opiera uśmiechając się zalotnie.

Bądź sobą, przy mnie możesz być sobą Manabe Junichirou

Wyszeptał całując dziewczynę w czubek głowy łapiąc ją za dłoń machając ją lekko, dalej maszerując.

A więc prowadź gdzie idziemy!

Zawołał chłopak uśmiechając się szeroko nie wiedząc że serce Manabe szalało w jej klatce piersiowej nie umiejąc przestać.
.
.
.
Musisz już wyjeżdżać?

Wyszeptała dziewczyna stojąc na przeciwko chłopaka, który bez zastanowienia objął dziewczynę tak żeby się do niego przytuliła.

Niestety muszę już wracać, ale jeszcze się zobaczymy naprawdę!

Pocieszył ją lecz to wcale nie pocieszyło Manabe, która bardziej się w niego wtuliła.
Chciała żeby tutaj z nią został, pragnęła tego ale dobrze wiedziała że, nie może kazać mu zostać zresztą musiał wracać do domu, jest już bardzo późno.
Przełknęła ślinę tuląc się do niego mocno dopóki nie musiał już wsiadać, bo zaraz pociąg odjeżdża.

Minaho! Obiecaj że, jeszcze się zobaczymy!

Zawołała dziewczyna patrząc z nadzieją na chłopaka, który stał dalej i nie spuszczał z niej wzroku z czułym uśmiechem.

Obiecuję Manabe jeszcze się zobaczymy.. może nie długo!

Zawołał i za nim się obejrzał drzwi od pociągu się zamknęły a pociąg zaczął ruszać, Manabe zaś tuż za nim.
Chciała wiedzieć go jak najdłużej.
W pewnym momencie rudo włosy wyjrzał przez okno krzycząc do dziewczyny:

Do zobaczenia Manabe Junichirou!