HYEORAEK

Part 27: Timothy Identity

----

"Wait up," I said to stopped Thea from clicking the light on. I still hold her wrist and feel the sorroundings inside of the room.

"Huh? Bakit?" nagtataka niyang tanong.

Nabitawan ko na ang kamay niya kasabay nang pagtulak pa nang marahan sa pinto para mas mabuksan pa ito. Nararamdaman ko pa rin ang ingay nang paghampas ng kung ano at ang hangin na nagmumula sa loob ng silid na balak na namin sana pasukin.

"Hold him. I'll just check inside," I said on Thea. Nakakunot lang ang noo nito sa 'kin at hindi maintindihan ang ibig kong sabihin. Pero kalaunan ay kinuha na niya mula sa kamay ko si Timothy na nakabukas na ngayon ang mga mata at pinagmamasdan lang ang paligid.

"Bakit? Anong bang meron?" Thea asked once again, but I just ignore her ang started to walked inside of the room.

Madilim pa rin sa loob dahil sa hindi ko pagpayag kay Thea na buksan ang ilaw. Pero kahit na anong dilim ay naaninag ko pa rin ang mga nasa loob. Malawak ang kwarto at kung hindi ako nagkakamali sa nakikita ko ay nasa gitna mismo ang kama ng may-ari ng bahay na ito.

Napalingon ako sa ibabaw ng kama nang mahanap ko na mismo ang pinagmumulan ng ingay kanina. So I'm right, I just remembered a while ago before we entered this room the window that I saw located at the back of this house, and it's wide open with its curtains flowing together with the wind.

Nang malapitan ko ito at balak na sanang isarado ay agad akong natigilan at dahan dahang napaatras nang makita ang sangkaterbang zombies na nasa labas lang at nakakalat. These are the bunch who chase us an hour ago. Hanggang ngayon pala ay hindi pa rin ang mga ito umaalis sa kinatatayuan nila.

Then how the hell will I close this window?!

While bending I began to tip toeing my foot while thinking with my hand on my knee. Napatigil din ako at bumalik ulit ang tingin sa bintana na nasa tabi ko. Napansin kong pababa ang pagsarado nito at ang mas malala pa ay glass window ito kaya makikita at makikita pa rin ako ng mga nasa labas.

"A-Alice?" Napapikit ako nang marinig ko ang mahinang pagtawag ni Thea sa 'kin. I breathe so hard to control my irritation, can she just wait just for a second?! She's being impatient on my part. Tsk.

Bahala na. I've made up my mind now, hindi ko na kailangan pang hintayin ang tulong ng mga kasama ko, I just need to pull down the glass window and locked it immediately. Napatango ako at napahinga ulit nang malalim.

So this is it?

I stand slowly and get nearer to the only one window in front of me. Nang makita ko sa labas na wala nang nakatingin sa 'kin ay saka ko mabilisang hinawakan sa magkabila kong mga kamay ang holder ng bintana, at mabilis sana itong hahatakin pababa pero agad akong napatigil nang hindi ko man lang ito magalaw.

What the hell?!

I tried again but I failed again. Pero natigil lang ako nang matauhan akong kanina pa pala ako nakatayo sa bintana at nasa harap lang ako ng mga infected pero hindi man lang nila ako inabot gaya ng ginagawa nila, and I just meet their white eyes for how many times and they didn't even flinched like way I do!

My mouth gaped and hold my breath for a seconds.

What the hell is happening?! I was... confused. Did they just ignored me? O talagang hindi lang nila ako nakita? But it's imposible.. kahit na madilim na ay may liwanag pa rin naman ang buwan at sapat na iyon para makita nila ako, kaya nga todo ang pagtatago ko kanina pa.