HYEORAEK

Part 57: Intruders Invasion

----

"Truth be told. Matagal ngang mawala ang masamang damo," I commented when I approached my family and staring my little brother who just hissed then glared at me. "Great. You really are fine," I added and they all laughed.

"I'm not that bad. All I know is that my life is too precious to just vanished that easily," Darius fired back and crossed his arms while sitting on his hospital bed. Erros and my Father currently sitting on both side of his bed while my Mother and Ate Blaire with Filan have their own chair. Kapapasok ko lang sa kwarto namin pero agad kong binuksan ang pinto namin at inaya na silang lumabas.

Inilista nila Mama at Papa kasama na si Ate Blaire at Kuya Erros sa gustong magpabakuna ngayon. While I don't need to be vaccinated because I'll be the one who'll vaccinate them instead. Totoo nga ang sinabi ng Pangulo na kalahati lang ng nasa loob ng Evacuation na ito ang pumayag magkaroon ng bakuna dahil nang dumating kami sa Dome ay hindi masikip at kumpol-kumpol ang mga tao. Lahat sila ay nakahilera na habang nakaupo sa nakalinyang mga upuan at nasa unahan naman ang mga medical workers na kasalukuyang inaayos ang mga kagamitang pang-medisina.

"I'll just go to restroom," I informed my family and headed to the near comfort room which located on nursery area. My other colleagues are willing to be vaccinated also but I can't see them since it's still early on the morning, Ali didn't want to be vaccinated because he's afraid of needle that- at first I thought he's only joking but find out that he's really serious when he almost cried when he saw the injection nearing to his arms yesterday.

Nang makalabas na ako sa cubicle ng cr ay bigla akong natigilan nang makarinig ako nang mahina daing sa katabi kong cubicle. My brows creased but I resume on washing my hands while I still clearly hear the groans and low creaking sound inside of the small partitioned-off area of the room. Hindi ko na napigilan pa ang sarili kong lapitan ang pinanggagalingan ng tunog at kinatok ang pinto nito.

No respond. "Is anyone inside there? Are you okay?" I asked but the same sound is the respond I only received. What the hell? I was about to knock it again but quickly stopped when the door slowly opening. My jaw dropped and my eyes widen when I finally find out what's inside of the cubicle. Sh*t! Bago pa ako nito mahawakan ay mabilis akong tumakbo papunta sa pintuan at naghihikaos na lumabas ng cr, napikit pa ako nang marinig ko ang malakas na kalabog nito sa pinto.

"Sh*t! Why is there a zombie here?!" I exclaimed and tried to control my breathing. Hindi ko pa man napoproseso ang mga nangyari ngayon-ngayon lang ay may tatlong tao na naman ang nadatnan kong tumatakbo papunta sa harap ko. They're all full of blood and can quickly noticed that they're infected for a long time. Biglang pumasok sa isip ko ang pamilya ko kaya balak ko na sanang tumakbo papunta sa Dome area pero mabilis akong napalingon sa Nursery room na hindi kalayuan sa akin. Timothy...

Nagpabalik-balik ang tingin ko sa daanan papunta sa lokasyon ng pamilya ko at sa Nursery area. "Sh*t!" I cussed after I decided to run towards the room of the babies. Mas lalong kumabog nang malakas ang tibok ng puso ko nang makitang magkakasalubong kami ng mga infected pero bago pa man nila ako maabutan ay nauna ko nang buksan ang pinto ng nursery room at isinara nang malakas.

"N-Nurse..." I heard a soft voice coming from a two woman behind me. Napansin siguro nila ang suot kong hindi nalalayo sa suot ng mga nurse kanina. Nang lingunin ko sila ay kita ko ang nanlalaki nilang mga mata habang nakatingin sa transparent glass sa harap namin at kitang-kita namin ang maliliksing takbo nang mga infected deritso sa hallway ng lugar. Habol ko ang paghinga ko nang i-lock ko ang pinto at agad na hinanap si Timothy sa mga sanggol na nakahilera sa gitna.