HYEORAEK

Part 67: War Amidst Outbreak

This Part is dedicated to kth_kjs453 and Yverdie  . Thank you for reading this book of mine 😊

----

Alice POV.

"She will be conscious by any second." Naalimpungatan ako sa pamilyar na boses na narinig ko mula kanan. Gusto kong dumilat pero parang wala akong lakas para gawin iyon dumagdag pa ang lakas nang tibok nang puso ko at ang panghihina ko.

"They're coming," another familiar voice speaks up and I want to know who they are but my eyes prevented me to do so. Sh*t... I-I'm too weak. "What are you plans to the drugs, Wade? Wala ka namang sigurong masamang plano bukod pa rito hindi ba?" Now I'm ascertain that it's Dr. Cruise voice who expressed resistance towards her brother.

Kumunot ang noo ko nang marinig ang nakakaasar na tawa ng doctor bago ko pilitin ang sariling magpanggap na wala pa ring malay. "There's no need for you to know my dear sister. Escort me out to greet our special visitor down there," he offered before I heard a footsteps draw away from me.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko bago ko subukang imulat ang mga mata ko. I feel so tired. I was gasping for air as I looked around while I'm still lying on the metal bed at the center of the room. Nalaman kong nasa isang laboratoryo ako at pinapalibutan ng mga chemical na mga kagamitan sa paligid ko. Napapikit ako nang madiin nang parang may pumitik sa loob nang ulo ko bago ulit dumilat. I'm clearly aware that the three doctors abducted me here to be sold to Chinese as source of their vaccines. I gulped when I tried to move but my body isn't cooperating with me and my lips parted when I find out that my hands were tied up on metal with my side. Sh*t!

Sinubukan kong kumawala pero hindi ko man lang maigalaw ang mga kamay ko. Mabilis ang bawat paghinga ko habang naghahanap ng gamit para kalasin ang nakagapos sa akin pero masyadong malayo ang mga kagamitang na pwede kong magamit, they're out of my reach now. Nanginginig na kumuyom ang mga kamay ko bago ko maramdaman ang pagpatak ng luha sa mga mata ko, I was f*cking frustrated. I want to come out from this place but I can't even move from my ground, f*ck!

My eyes widen when I heard a loud explosion underneath this building, I felt my surroundings shaken and it followed with a deafening silence. What was that?! Nagpalinga-linga ako at pinilit ang sariling bumangon pero hindi ko kaya... I-I can't. "Ahh!" Mabilis akong napalingon sa glass door ng malawak na kwarto nang marinig ko ang nakabibinging tili mula sa labas. Napalunok ako nang sunod-sunod ang sigaw at tunog nang putok ang narinig ko mula rito bago ko pilitin uli ang sariling bumangon and I shouted in pain when I slowly rise up from laying before I gasped for air. What did they do to me?

Mahigpit akong napapikit nang umikot ang paningin ko bago ko ulit subukang kalasin ang metal sa mga kamay ko. Habang nagkakagulo ang mga tao sa labas ay agad kong tinuunan nang pansin ang kaliwang kamay ko at puwersahan ko itong inangat at pilit na tinanggal sa pagkakakadena nito. Malakas akong napasigaw kasabay nang putukan sa labas nang buong pwersa kong tinanggal ang metal na nasa kamay ko. Kitang-kita ko ang pamamaga at pamumutla ng pulso ko pero hindi ako tumigil hanggang sa tuluyang nakalas ang kabilang metal na nakagapos sa akin. Nagpakawala ulit ako nang malakas na sigaw nang hindi ko kayanin ang sakit na naramdaman ko at habol ang paghinga habang nakayuko.

Pero natigilan ako nang maramdaman kong may nakatingin sa akin sa kanan. Dahan-dahan akong napalingon sa glass door hindi kalayuan sa akin at pigil hininga kong nadatnan ang isang zombie na nakatayo lang sa labas ng silid ko at panay singhot ito sa magkabila niya. I gulped hard as I tried to take pulled my right hand that still tied with metal but my strength is drained and even lifting my left hand is difficult to do now. There still unbeatable chaos happening outside of my zone and no matter how I tried to removed the metal on my right, I couldn't untied it.