HYEORAEK

Part 13: The Evacuees

----

"Ate..."

"What the!" bulalas ko bigla nang may maramdaman akong kamay na humawak sa 'kin.

Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa pagkabigla. Binaba ko ang tingin ko sa batang lalaki na patuloy pa ring nakahawak sa laylayan ng damit ko. He's the same boy that the women talking earlier.

Nangunot ang noo ko ng lumapit siya pa siya sa 'kin at mas dinikit pa 'yung sarili niya.

"What's wrong?" I asked him and he just pointed the two men that was fighting earlier. Malayo na itong dalawa sa isa't-isa habang hawak sila ng mga ibang kalalakihan para pigilan ulit silang sugurin ang isa't-isa.

They being immature! How could they fight infront of the children and to worsen the situation, we are all surrounded by the zombies outside. Could they just set aside their own problems and mind the situation right now?!

Lumuhod ako sa harap ng bata at tinignan siya. He seems so scared and terrified because of the fight. Kaya hinawakan ko ang balikat niya at tinawag siya.

"Hey, it's okay. Their not fighting anymore--" pagpapakalma ko sa kaniya pero agad akong natigilan ng inosente niya akong tignan.

"Po?" Ngayon ay sa 'kin na siya nakatingin at nagtatagpo ang maninipis na kilay at bakas ang pagtataka sa sinasabi ko. I like to hit my self now, god! Hindi ko na realize na nag-eenglish na pala ako and he's just a kid so maybe he doesn't understand what I'm saying right now. Nahahawaan na rin siguro ako ni kuya sa language speaking niya. Aish.

"Ayos ka lang ba?" pag-iiba ko ng usapan.

Instead of answering him I asked him how about he's feeling. He's hand were shaking kaya hinawakan ko iyon at tinitigan ulit siya. He seems four or five years old boy based on his height and his appearance. Namamangha rin ako pag tumitingin sa singkit at kulay asul niyang mga mata.

"Natatakot po ako..." sumbong pa niya.

Iiyak na sana siya ng mapalingon siya mula sa likuran ko.

"Mama!" I heard him called someone behind my back.

"Theo!" narinig ko rin ang boses babae sa likuran dahilan para mapalingon ako.

Nasa likuran ko na pala ang ina niya. She is the women that I saw awhile ago. Napayakap ang batang si Theo- based on her mother called him- at hinaplos naman ng ina niya ang buhok nito.

"Saan ka ba nagpupunta ha? kanina pa ako hanap ng hanap sayo," the worried women asked him. Naramdaman kong may tumapik sa balikat ko kaya nilingon ko ito at nakita si kuya na nakatingin na rin pala sa mag-ina.

"I really miss Mama..." I heard him whispering. I just look at him and saw a glimpse of sadness in his eyes. I feel the same way but I manage to remain calm and silent.

"Nakakatakot po sila Mama..." sumbong ulit ng bata sa ina niya.

"Kaya nga sabi ko manatili ka lang sa tabi ni Mama at ni baby diba?" the womam said. Tumango ang bata sa kanya at napayakap ulit sa mama niya. At sa pangalawang pagkakataon ay nagtagpo na naman ang paningin namin, at hindi ko alam kung lungkot ba ang nakikita ko sa mga mata niya habang nakatingin sa amin.