HYEORAEK

Part 17: At Lost

This chapter is dedicated to busy_isme, queenvioletsmile
and BlackPink384564 for voting my story. Keep writing and always be safe. Aja!

----

"Theo.."

"Theo anak!" narinig ko pa ang pagsigaw ni Irene pero parang naging blanko ang isip ko.

Theo...

I was caught off guard. My trembling hands covered my mouth as my jaw instantly drop. I can't believe what I just witness, I don't know what to do anymore.

Nagsimulang manginig ang mga kamay ko at ang labi ko. Kahit na masakit ang nakikta ko ngayon ay nanatili pa rin ang paningin ko sa infected na kagat-kagat na ngayon si Theo. Until I heard a loud bang coming from a gun.

"F*ck you, zombies!" My brother cursed.

Halos mapatakip ako dahil sa ginawang ingay ng baril na hawak ni kuya nang barilin niya ang umatake kay Theo, at agad na nilapitan ito saka walang awang pinagsisipa ang buong katawan.

He was extremely mad and the eagerness to revenge is evident on his face and his actions.

"Stop it now, Erros!" Xavier stopped kuya from torturing the zombie more.

"Theo.." Nalipat ang tingin ko kay Irene. Namalayan ko na lang na nakalapit na pala siya sa tabi ko at kita rito na hindi siya makatingin sa katawan ng anak niya, pati ang panginginig ng mga labi niya kasunod ang pagpatak ng mga luha niyang hindi niya mapigilan ay hindi nakaligtas sa paningin ko.

"N-nakagat na ba siya?"
I heard Xavier asked. Nakatayo sila medyo may kalayuan sa kinalalagyan ni Theo.

"Theo--" Irene was about to run to Theo's side but kuya didn't let her get near of her son. He stopped her by holding his arms around her waist.

"Pakalawan mo ako! Ano ba?!" inis na sigaw ni Irene kay kuya.

"H-He's dead..." ramdam ko ang hirap sa pagbanggit ni kuya ng mga salitang iyon. Namamaga rin ang mga mata niya na parang pinipigilan niya lang umiyak. And I was trying myself to not let my tears shed that is making me weak and hopeless.

"Hindi! Hindi pa patay ang anak ko! Buhay siya.." hindi matanggap na sabi ni Irene.

Mas lalo pang nagpumiglas si Irene mula sa mga bisig ni kuya ngunit hindi siya nagtagumpay at umiyak na lang habang pinagmamasdan ang anak niya.

Napaiwas ako ng tingin dahil hindi ko kinakaya ang pagmasdan si Irene na hindi na matigil sa pag-iyak.

"B-Bumabangon siya.." I heard Xavier murmured.

Nabalik ang tingin ko sa kinalalagyan ni Theo at nagkaroon ako ng pag-asa ng marinig ang sinabi nito. Napaatras si Xavier papunta sa amin habang nakatingin kami kay Theo na unti-unting bumangon mula sa pagkakahiga.

But my hopes fades as soon as I saw how he's blue eyes turned to white.

Hindi na siya si Theo... his a zombie now.